Blokland

Een persoonlijke crisis, een religieus inzicht, kan het ons schelen; zolang het maar inhoud heeft. Welnu, U treft het: vorige week, in Peek & Cloppenburg, stond ik met vijftig mannen en vrouwen op een roltrap, toen op klaarlichte dag de aandrijving uitviel. Wat er dan door je heen gaat, onbeschrijflijk! Want je beseft: hoe lang gaat dit duren? Voorbijgangers negeerden ons hulpgeroep: van een afstand leken wij op een normale trap te staan. Het was tijdens die verschrikking – de brandweer arriveerde pas na veertien uur – dat ik de kans schoon zag voorgoed met mijn lichtzinnigheid af te rekenen.

Terwijl anderen elkaar moed inspraken en liederen aanhieven, trok ik mij terug op een tree om te mediteren, te vasten en mantra’s te zingen; op zoek naar niets minder dan de betekenis van het leven, het heelal en de rest. Kijk, dat hele verhaal over de Big Bang en de Big Crunch – het heelal dijt uit, het heelal stort in, er volgt weer een Big Bang, et cetera – dat kent U al. Ik zocht naar méér.

En houdt U vast: juist toen ik er met schorre keel de brui aan wilde geven, openbaarde de gruwelijke waarheid zich aan mij in een levensecht visioen: ons heelal is de ziedende explosiemotor van een gigantische vibrator! Ik hoop dat U Uw zin heeft.

Het visioen toonde mij een aan lager wal geraakte liefdesgodin die het gereedschap nog maar juist uit de neutrale verpakking heeft gerukt, en ik zweer U, zouden alle vrouwen naar Haar Beeld zijn geschapen, dan groef ik gisteren nog Ien Dales op om de rest van mijn leven mee te delen. Een absolute monstruositeit, deze kosmische zelfbevlekster! En oh gruwel: penetratie kan ieder moment een feit zijn! Als meditatieve bezinning naar ultiem Oosters model uitsluitend op deze manier wordt beloond, heb ook ik genoeg aan een kale kop, een oranje lap om mijn lijf en een abusievelijk voor wijsheid versleten grijns op mijn gezicht – de Waarheid is een brainfuck die de gemeenste amfetaminen tot aspirine reduceert.

Ondertussen was de situatie op de trap er niet veel beter op geworden. Er braken vechtpartijen uit om rolletjes drop. Sommigen stortten zich in wanhoop over de leuning en kwamen dodelijk ten val. Toen de brandweer er eenmaal was, had ik al vijf vrouwen helpen bevallen. Dat gebeurt wel vaker, bij grote rampen. Er slaat een stop door, een piloot wordt onwel of iemand roept ,,This is a hijack!” en ineens sta je tot je knieen in het vruchtwater. Maar genoeg hierover; ik wil er niet teveel over opscheppen.

De Openbaring heeft me gebroken. Mijn dagen slijt ik als een zombie, met nu en dan een paniekaanval als verzetje. Gisteren nog, op weg naar de kapper, rukte een afgrijselijke lucht bijna mijn neus af, waarop ik hysterisch ‘HET IS ZOVER! HET IS ZOVER!’ schreeuwend mijn polsen probeerde open te schuren aan de trottoirband, tot ik het bewustzijn verloor. Een defectekoelcel van een naburige visboer bleek de schuldige, aldus het politierapport. Dus U wordt bedankt, met Uw kritiek op mijn lichtzinnigheid. Mijn volgende columns zal ik uitsluitend uit mijn duim zuigen.

Veel lezers verwijten me dat ik lichtzinnig ben. Dat ik mijn columns maar uit mijn duim zou zuigen. Maak eerst maar eens wat mee, Blokland, zeggen ze me dan, en schrijf dan weer eens zo’n stukje. Een persoonlijke crisis, een religieus inzicht, kan het ons schelen; zolang het maar inhoud heeft. Welnu, U treft het: vorige week, in Peek & Cloppenburg, stond ik met vijftig mannen en vrouwen op een roltrap, toen op klaarlichte dag de aandrijving uitviel. Wat er dan door je heen gaat, onbeschrijflijk! Want je beseft: hoe lang gaat dit duren? Voorbijgangers negeerden ons hulpgeroep: van een afstand leken wij op een normale trap te staan. Het was tijdens die verschrikking – de brandweer arriveerde pas na veertien uur – dat ik de kans schoon zag voorgoed met mijn lichtzinnigheid af te rekenen.

Terwijl anderen elkaar moed inspraken en liederen aanhieven, trok ik mij terug op een tree om te mediteren, te vasten en mantra’s te zingen; op zoek naar niets minder dan de betekenis van het leven, het heelal en de rest. Kijk, dat hele verhaal over de Big Bang en de Big Crunch – het heelal dijt uit, het heelal stort in, er volgt weer een Big Bang, et cetera – dat kent U al. Ik zocht naar méér.

En houdt U vast: juist toen ik er met schorre keel de brui aan wilde geven, openbaarde de gruwelijke waarheid zich aan mij in een levensecht visioen: ons heelal is de ziedende explosiemotor van een gigantische vibrator! Ik hoop dat U Uw zin heeft.

Het visioen toonde mij een aan lager wal geraakte liefdesgodin die het gereedschap nog maar juist uit de neutrale verpakking heeft gerukt, en ik zweer U, zouden alle vrouwen naar Haar Beeld zijn geschapen, dan groef ik gisteren nog Ien Dales op om de rest van mijn leven mee te delen. Een absolute monstruositeit, deze kosmische zelfbevlekster! En oh gruwel: penetratie kan ieder moment een feit zijn! Als meditatieve bezinning naar ultiem Oosters model uitsluitend op deze manier wordt beloond, heb ook ik genoeg aan een kale kop, een oranje lap om mijn lijf en een abusievelijk voor wijsheid versleten grijns op mijn gezicht – de Waarheid is een brainfuck die de gemeenste amfetaminen tot aspirine reduceert.

Ondertussen was de situatie op de trap er niet veel beter op geworden. Er braken vechtpartijen uit om rolletjes drop. Sommigen stortten zich in wanhoop over de leuning en kwamen dodelijk ten val. Toen de brandweer er eenmaal was, had ik al vijf vrouwen helpen bevallen. Dat gebeurt wel vaker, bij grote rampen. Er slaat een stop door, een piloot wordt onwel of iemand roept ,,This is a hijack!” en ineens sta je tot je knieen in het vruchtwater. Maar genoeg hierover; ik wil er niet teveel over opscheppen.

De Openbaring heeft me gebroken. Mijn dagen slijt ik als een zombie, met nu en dan een paniekaanval als verzetje. Gisteren nog, op weg naar de kapper, rukte een afgrijselijke lucht bijna mijn neus af, waarop ik hysterisch ‘HET IS ZOVER! HET IS ZOVER!’ schreeuwend mijn polsen probeerde open te schuren aan de trottoirband, tot ik het bewustzijn verloor. Een defectekoelcel van een naburige visboer bleek de schuldige, aldus het politierapport. Dus U wordt bedankt, met Uw kritiek op mijn lichtzinnigheid. Mijn volgende columns zal ik uitsluitend uit mijn duim zuigen.