Bier uit Twente

De Delft Regatta, die afgelopen zaterdag plaatsvond, is niet alleen een sportieve competitie tussen de voor deze gelegenheid samengestelde universiteits-achten, het is voor de roeiwereld ook een gezellig weerzien na de vakantie.

,,Het bestuur komt in pak, zo is de afspraak.” Dat betekent zweten van de inspanning op het water en op de kant van het driedelig zwart, of in het geval van Proteus twee delen zwart en één deel fel oranje. De Delft Regatta, die afgelopen zaterdag plaatsvond, is niet alleen een sportieve competitie tussen de voor deze gelegenheid samengestelde universiteits-achten, het is voor de roeiwereld ook een gezellig weerzien na de vakantie.

Juryvoorzitter Eric Ravestein, zelf oud-lid van Proteus, relativeert het cachet van de wedstrijd. ,,Eigenlijk is het nu helemaal niet nog geen tijd om te gaan wedstrijdroeien. Houding en techniek verdienen nu de aandacht, pas in april begint het roeien in achten interessant te worden.” Dan staan alle grote wedstrijden gepland.

Langs het hele 1999 meter lange parcours -volgend jaar is het parcours 2000 meter lang- loopt een weg waarover de coaches, officials en het publiek meefietsen. Als de hoog aangeschreven teams van Delft en Twente op het water tegen elkaar moeten strijden, zet zich parallel daaraan op de kant een stoet van zeker vijftig volgers in beweging. Hard roeien is een kunst. Op een smal weggetje op de fiets met z’n vijftigen op een kluitje twee boten volgen is ook niet makkelijk.

Het is een omgekeerde Tour de France, waar er tussen de auto’s door ook nog wat wielrenners blijken te rijden. Nu rijdt er tussen de fietsers een exemplaar van het type lompe bestuursbak van roeivereniging Thêta uit Eindhoven. Andere bestuursleden springen -mantelpakje of niet- gewoon bij iemand achterop.

De fietsenverhuurder op het station heeft goede zaken gedaan: alle scheidsrechters zijn met fietsen van deze verhuurder uitgerust, voor de herkenbaarheid uitgedost met zo’n speels oranje vlaggetje. De scheidsrechters letten erop dat de boten elkaar niet hinderen. ,,Er zitten wat bochten in de baan en als de stuurman daar niet op tijd bijstuurt, ligt zijn boot zo scheef”, aldus Ravestein.

De betrokkenheid van enkele besturen van roeiverenigingen blijft beperkt tot het aanmoedigen op een terras bij de finish. Zelfs de tijd handklokken doet bijna niemand, ook al duurt het even voordat de officiële tijden bekend worden gemaakt.

Vanaf het terras zijn alleen de laatste honderd meter van de race te volgen. Daarom rijdt er over het weggetje een tot reportagewagen omgebouwd busje mee met de boten. Als echte Jack van Gelder’s voorzien twee roeikenners het wachtende publiek bij het Proteus-clubhuis van informatie. De roeiers zelf kunnen het commentaar op hun eigen prestatie alleen tijdens hun laatste meters horen. Het Tilburgse-team hoort zo nog net: ,,Helaas is Tilburg de andere kant op, anders hadden ze direct naar huis kunnen roeien.”

Voor de prijsuitreiking is Wubbo Ockels gestrikt, die zowaar vroeger nog geroeid blijkt te hebben. Ockels is buiten Delft bekender dan rector magnificus Wakker, die zitting heeft in het comité van aanbeveling. Rector Magnificus F.A. van Vught van de Universiteit Twente had een vooruitziende blik en isaanwezig om het winnende herenteam van zijn universiteit te feliciteren en alle verliezers een fust bier aan te bieden. Rector Wakker is in geen velden of wegen te bekennen. Geen wonder dat Delft slechter scoort in de Elsevier-enquête.

,,Het bestuur komt in pak, zo is de afspraak.” Dat betekent zweten van de inspanning op het water en op de kant van het driedelig zwart, of in het geval van Proteus twee delen zwart en één deel fel oranje. De Delft Regatta, die afgelopen zaterdag plaatsvond, is niet alleen een sportieve competitie tussen de voor deze gelegenheid samengestelde universiteits-achten, het is voor de roeiwereld ook een gezellig weerzien na de vakantie.

Juryvoorzitter Eric Ravestein, zelf oud-lid van Proteus, relativeert het cachet van de wedstrijd. ,,Eigenlijk is het nu helemaal niet nog geen tijd om te gaan wedstrijdroeien. Houding en techniek verdienen nu de aandacht, pas in april begint het roeien in achten interessant te worden.” Dan staan alle grote wedstrijden gepland.

Langs het hele 1999 meter lange parcours -volgend jaar is het parcours 2000 meter lang- loopt een weg waarover de coaches, officials en het publiek meefietsen. Als de hoog aangeschreven teams van Delft en Twente op het water tegen elkaar moeten strijden, zet zich parallel daaraan op de kant een stoet van zeker vijftig volgers in beweging. Hard roeien is een kunst. Op een smal weggetje op de fiets met z’n vijftigen op een kluitje twee boten volgen is ook niet makkelijk.

Het is een omgekeerde Tour de France, waar er tussen de auto’s door ook nog wat wielrenners blijken te rijden. Nu rijdt er tussen de fietsers een exemplaar van het type lompe bestuursbak van roeivereniging Thêta uit Eindhoven. Andere bestuursleden springen -mantelpakje of niet- gewoon bij iemand achterop.

De fietsenverhuurder op het station heeft goede zaken gedaan: alle scheidsrechters zijn met fietsen van deze verhuurder uitgerust, voor de herkenbaarheid uitgedost met zo’n speels oranje vlaggetje. De scheidsrechters letten erop dat de boten elkaar niet hinderen. ,,Er zitten wat bochten in de baan en als de stuurman daar niet op tijd bijstuurt, ligt zijn boot zo scheef”, aldus Ravestein.

De betrokkenheid van enkele besturen van roeiverenigingen blijft beperkt tot het aanmoedigen op een terras bij de finish. Zelfs de tijd handklokken doet bijna niemand, ook al duurt het even voordat de officiële tijden bekend worden gemaakt.

Vanaf het terras zijn alleen de laatste honderd meter van de race te volgen. Daarom rijdt er over het weggetje een tot reportagewagen omgebouwd busje mee met de boten. Als echte Jack van Gelder’s voorzien twee roeikenners het wachtende publiek bij het Proteus-clubhuis van informatie. De roeiers zelf kunnen het commentaar op hun eigen prestatie alleen tijdens hun laatste meters horen. Het Tilburgse-team hoort zo nog net: ,,Helaas is Tilburg de andere kant op, anders hadden ze direct naar huis kunnen roeien.”

Voor de prijsuitreiking is Wubbo Ockels gestrikt, die zowaar vroeger nog geroeid blijkt te hebben. Ockels is buiten Delft bekender dan rector magnificus Wakker, die zitting heeft in het comité van aanbeveling. Rector Magnificus F.A. van Vught van de Universiteit Twente had een vooruitziende blik en isaanwezig om het winnende herenteam van zijn universiteit te feliciteren en alle verliezers een fust bier aan te bieden. Rector Wakker is in geen velden of wegen te bekennen. Geen wonder dat Delft slechter scoort in de Elsevier-enquête.