Beursplein 5

,,Een optie is het recht voor een bepaalde prijs een aandeel te kopen (call-optie) of verkopen (put-optie). De gemiddelde optiehandelaar is achtentwintig en is na zeven jaar opgebrand.” Rondleider en economiestudent Joris van Osselaar kijkt vanaf de optiegalerij naar de felgekleurde jasjes van handelaren op de beursvloer.

Sinds 1998 staan de jasjes op de vloer van Beursplein 5. Van Osselaar: ,,Daarvoor stonden aan het Rokin. Maar de beschikbare ruimte per handelaar was daar op een gegeven moment minder dan één vierkante meter. Zodra mensen flauwvallen van de hitte is er geen sprake meer van eerlijke handel.”

Fotograferen van de handel mag ,,Maar…”, waarschuwt een beveiliger: ,,Staat je flitser uit? Godzijdank, want wat die jongens tegen je schreeuwen als je flitst wil je echt niet meemaken. Daar vallen ze allemaal over, dan wordt je afgemaakt. Maar ja, het gaat daar beneden dan ook om miljoenen.”

Overigens staat op joelen van handelaren naar de optiegalerij een boete van zo’n 2500 Euro. Schelden of fysiek geweld tegen elkaar loopt nog harder in de papieren. Van Osselaar: ,,De meeste jongens verdienen goed. Die schrikken niet van vijftig gulden boete.”

Herman Brood

Dress-code: hoe lelijker, hoe opvallender. Een aantal optiehandelaren loopt in Herman Brood jasjes. Een kleurige verstrengeling van een stierenkop en berenkop, symbool voor een stijgende (‘bullish‘) en dalende (‘bearish‘) koers. ,,Folklore die jasjes”, volgens Van Osselaar ,,Over een paar jaar zal net als de effectenhandel ook de optiehandel van achter computerschermen plaatsvinden.”

Maar wie schreeuwt tegen wie en waar is al die commotie goed voor? Voorbeeld: Een belegger belt zijn bank en geeft opdracht opties te verzilveren. De bank belt een van haar floorbrokers langs de beursvloer en die loopt richting de voetbalsupporterkleurige jasjes van de market-makers. Deze handelen voor eigen gewin: zo goedkoop mogelijk aanschaffen, zo duur mogelijk slijten.

De floorbroker biedt met luide stem (open-outcry) vanaf een verhoging (catwalk) de opties aan. Hij luistert naar het geschreeuw (quotes) van de market-makers en wie de goede woorden of getallen roept doet zaken. Koop- en verkoopbewijs worden aan elkaar geniet en aan een order-book-official gegeven die de overdracht noteert. Een quote-reporter verwerkt de geboden prijs in beurskoers.

En hoe dient de koers te worden voorspeld? ,,Een krant uit SanFransisco heeft vorig jaar een experiment opgezet waarbij vijf beursanalisten het opnamen tegen een Orang Oetang. De aap kreeg de keus uit een rij kokosnoten met koop- en verkooporders. Van de twintig wedstrijdjes won de aap er elf.”

Snel en handig inspelen op de koers lijkt de enige mogelijkheid. Maar dat is slechts voorbehouden aan professionals. ,,Wie op teletekst de beurskoers volgt loopt 15 minuten achter. Real-time koersinformatie van databedrijven als Reuters en Bloomberg kost duizenden guldens per jaar aan abonnementsgeld.”

,,Een optie is het recht voor een bepaalde prijs een aandeel te kopen (call-optie) of verkopen (put-optie). De gemiddelde optiehandelaar is achtentwintig en is na zeven jaar opgebrand.” Rondleider en economiestudent Joris van Osselaar kijkt vanaf de optiegalerij naar de felgekleurde jasjes van handelaren op de beursvloer.

Sinds 1998 staan de jasjes op de vloer van Beursplein 5. Van Osselaar: ,,Daarvoor stonden aan het Rokin. Maar de beschikbare ruimte per handelaar was daar op een gegeven moment minder dan één vierkante meter. Zodra mensen flauwvallen van de hitte is er geen sprake meer van eerlijke handel.”

Fotograferen van de handel mag ,,Maar…”, waarschuwt een beveiliger: ,,Staat je flitser uit? Godzijdank, want wat die jongens tegen je schreeuwen als je flitst wil je echt niet meemaken. Daar vallen ze allemaal over, dan wordt je afgemaakt. Maar ja, het gaat daar beneden dan ook om miljoenen.”

Overigens staat op joelen van handelaren naar de optiegalerij een boete van zo’n 2500 Euro. Schelden of fysiek geweld tegen elkaar loopt nog harder in de papieren. Van Osselaar: ,,De meeste jongens verdienen goed. Die schrikken niet van vijftig gulden boete.”

Herman Brood

Dress-code: hoe lelijker, hoe opvallender. Een aantal optiehandelaren loopt in Herman Brood jasjes. Een kleurige verstrengeling van een stierenkop en berenkop, symbool voor een stijgende (‘bullish‘) en dalende (‘bearish‘) koers. ,,Folklore die jasjes”, volgens Van Osselaar ,,Over een paar jaar zal net als de effectenhandel ook de optiehandel van achter computerschermen plaatsvinden.”

Maar wie schreeuwt tegen wie en waar is al die commotie goed voor? Voorbeeld: Een belegger belt zijn bank en geeft opdracht opties te verzilveren. De bank belt een van haar floorbrokers langs de beursvloer en die loopt richting de voetbalsupporterkleurige jasjes van de market-makers. Deze handelen voor eigen gewin: zo goedkoop mogelijk aanschaffen, zo duur mogelijk slijten.

De floorbroker biedt met luide stem (open-outcry) vanaf een verhoging (catwalk) de opties aan. Hij luistert naar het geschreeuw (quotes) van de market-makers en wie de goede woorden of getallen roept doet zaken. Koop- en verkoopbewijs worden aan elkaar geniet en aan een order-book-official gegeven die de overdracht noteert. Een quote-reporter verwerkt de geboden prijs in beurskoers.

En hoe dient de koers te worden voorspeld? ,,Een krant uit SanFransisco heeft vorig jaar een experiment opgezet waarbij vijf beursanalisten het opnamen tegen een Orang Oetang. De aap kreeg de keus uit een rij kokosnoten met koop- en verkooporders. Van de twintig wedstrijdjes won de aap er elf.”

Snel en handig inspelen op de koers lijkt de enige mogelijkheid. Maar dat is slechts voorbehouden aan professionals. ,,Wie op teletekst de beurskoers volgt loopt 15 minuten achter. Real-time koersinformatie van databedrijven als Reuters en Bloomberg kost duizenden guldens per jaar aan abonnementsgeld.”