Bejaarde dansers

Huisgenoten Annette Dokter en Naomi Stöcker bezochten Things I told nobody in de Rotterdamse Schouwburg.

Dokter: ,,Voorafgaande aan de voorstelling werd er een interview met de choreograaf gehouden. Hij legde uit dat Japanse dansers pas in de leeftijd van zestig tot tachtig jaar tot volle ontplooiing komen. Ik moest erg lachen toen hij vertelde dat bij de voorbereiding twee oude Japanners zich hadden verstapt en er vervangers overgevlogen moesten worden.”

Stöcker: ,,Het stuk bestond uit allemaal korte stukjes waarvan ik de samenhang niet echt kon ontdekken. Het visuele aspect was belangrijker en het geheel was dan ook een lust voor het oog. In een soort tarzanpakjes waarin alle spierbewegingen goed te zien waren, werden in rap tempo een groot aantal duetten opgevoerd. De dansers waren erg goed op elkaar ingespeeld. Met enorme snelheid zwaaiden ze hun benen rakelings over elkaar. Soms leken ze wel te glijden; het deed me een beetje denken aan ijsballet.”

Dokter: ,,Er werd ook goed gebruik gemaakt van de belichting. Meestal was het erg donker op het podium waarbij de spots de aandacht op de juiste plek vestigden. In een bepaalde scène waarin de hele groep danste, gaven de dansers een slinger aan een aantal lampen die aan kabels hingen. Dit gaf een heel mooi effect.”

Stöcker: ,,Het samenspel tussen de westerse en de Japanse dansers ontbrak een beetje. Ook vond ik dat de Japanners niet echt de kans kregen om hun danskunsten te laten zien. Misschien dat ze zich wel te veel hebben laten leiden door de westerse choreograaf.”

Dokter: ,,Toch kijk ik sowieso liever naar jongere dansers. Vanuit mijn Westerse visie vind ik dat dansers toch wel lenig en energiek behoren te zijn. Daarentegen is de mentaliteit in Japan natuurlijk wel veel relaxter. Als je pas op je dertigste begint met dansen hoef je niet bang te zijn dat je op jonge leeftijd al uitgebrand bent.”

Stöcker: ,,Hoewel de oude Japanners inderdaad wat statiger over het podium bewogen, zal ik toch erg blij zijn als ik op die leeftijd nog in die vorm verkeer!”

In het kader van de 400-jarige relatie tussen Nederland en Japan voert dansgroep Galili Dance een voorstelling op met Japanse en westerse dansers. Huisgenoten Annette Dokter en Naomi Stöcker bezochten Things I told nobody in de Rotterdamse Schouwburg.

Dokter: ,,Voorafgaande aan de voorstelling werd er een interview met de choreograaf gehouden. Hij legde uit dat Japanse dansers pas in de leeftijd van zestig tot tachtig jaar tot volle ontplooiing komen. Ik moest erg lachen toen hij vertelde dat bij de voorbereiding twee oude Japanners zich hadden verstapt en er vervangers overgevlogen moesten worden.”

Stöcker: ,,Het stuk bestond uit allemaal korte stukjes waarvan ik de samenhang niet echt kon ontdekken. Het visuele aspect was belangrijker en het geheel was dan ook een lust voor het oog. In een soort tarzanpakjes waarin alle spierbewegingen goed te zien waren, werden in rap tempo een groot aantal duetten opgevoerd. De dansers waren erg goed op elkaar ingespeeld. Met enorme snelheid zwaaiden ze hun benen rakelings over elkaar. Soms leken ze wel te glijden; het deed me een beetje denken aan ijsballet.”

Dokter: ,,Er werd ook goed gebruik gemaakt van de belichting. Meestal was het erg donker op het podium waarbij de spots de aandacht op de juiste plek vestigden. In een bepaalde scène waarin de hele groep danste, gaven de dansers een slinger aan een aantal lampen die aan kabels hingen. Dit gaf een heel mooi effect.”

Stöcker: ,,Het samenspel tussen de westerse en de Japanse dansers ontbrak een beetje. Ook vond ik dat de Japanners niet echt de kans kregen om hun danskunsten te laten zien. Misschien dat ze zich wel te veel hebben laten leiden door de westerse choreograaf.”

Dokter: ,,Toch kijk ik sowieso liever naar jongere dansers. Vanuit mijn Westerse visie vind ik dat dansers toch wel lenig en energiek behoren te zijn. Daarentegen is de mentaliteit in Japan natuurlijk wel veel relaxter. Als je pas op je dertigste begint met dansen hoef je niet bang te zijn dat je op jonge leeftijd al uitgebrand bent.”

Stöcker: ,,Hoewel de oude Japanners inderdaad wat statiger over het podium bewogen, zal ik toch erg blij zijn als ik op die leeftijd nog in die vorm verkeer!”