Delft is een bruisende, moderne stad. Er zijn heel wat architektenburo’s, de plaatselijke Blokker verkoopt kado-artikelen en een Delftse slager verraste mij laatst met aantrekkelijk geprijsde sperribs.
Delen
br />
‘Moderne’ spellingen als de bovenstaande wekken de indruk dat onze spelling voortdurend verandert. Niets is minder waar. Officieel is er meer dan 40 jaar geen letter veranderd, van 1954 tot afgelopen augustus. Nooit heeft enig woordenboek iets anders toegestaan dan bureau en cadeau. De nieuwe spelling doet dat evenmin. In de dikke Van Dale zult u sparerib aantreffen als aanduiding voor een krabbetje, het Groene Boekje noemt het woord helemaal niet. Overigens geeft dit laatste werk in de inleiding toe dat sommige mensen buro en kado schrijven, maar het ziet geen reden om die gewoonte over te nemen. Wel belooft men in 2006, als de spelling weer eens aan nieuwe ontwikkelingen wordt getoetst, te zullen nagaan of kado en buro populairder zijn geworden.
Het is hoogst onwaarschijnlijk dat het die kant uit zal gaan. De tendens is duidelijk in tegengestelde richting. Het is geen mode meer om een maatschappijkritiese progressieve instelling te tonen door kleding, haardracht en spelling. Sosjale joenits uit de zeventiger jaren hebben inmiddels ontdekt dat ze als sociaal adviesbureau gemakkelijker gemeentesubsidie ontvangen.
Spelling is altijd een soort visitekaartje geweest. Op dit moment is de consequentie daarvan: spellen volgens het boekje. Als dat extra voorschrijft, schrijven wij geen ekstra. Sterker nog: de beste manier om mensen op de kast te jagen is, voor te stellen sjofeur, polietsie en odeklonje te gaan schrijven. Alleen Gerard Reve kan nog straffeloos over plestik waterbehouders schrijven.
Het Groene Boekje en Van Dale liggen overigens nog met elkaar overhoop over seksshops (sexshops?) en shockeren (choqueren?). Voor het overige geldt: wat vroeger modern was, is nu ouderwets. Met één uitzondering. Het is nu officieel toegestaan een kroket te verorberen in plaats van een croquet.
Delft is een bruisende, moderne stad. Er zijn heel wat architektenburo’s, de plaatselijke Blokker verkoopt kado-artikelen en een Delftse slager verraste mij laatst met aantrekkelijk geprijsde sperribs.
‘Moderne’ spellingen als de bovenstaande wekken de indruk dat onze spelling voortdurend verandert. Niets is minder waar. Officieel is er meer dan 40 jaar geen letter veranderd, van 1954 tot afgelopen augustus. Nooit heeft enig woordenboek iets anders toegestaan dan bureau en cadeau. De nieuwe spelling doet dat evenmin. In de dikke Van Dale zult u sparerib aantreffen als aanduiding voor een krabbetje, het Groene Boekje noemt het woord helemaal niet. Overigens geeft dit laatste werk in de inleiding toe dat sommige mensen buro en kado schrijven, maar het ziet geen reden om die gewoonte over te nemen. Wel belooft men in 2006, als de spelling weer eens aan nieuwe ontwikkelingen wordt getoetst, te zullen nagaan of kado en buro populairder zijn geworden.
Het is hoogst onwaarschijnlijk dat het die kant uit zal gaan. De tendens is duidelijk in tegengestelde richting. Het is geen mode meer om een maatschappijkritiese progressieve instelling te tonen door kleding, haardracht en spelling. Sosjale joenits uit de zeventiger jaren hebben inmiddels ontdekt dat ze als sociaal adviesbureau gemakkelijker gemeentesubsidie ontvangen.
Spelling is altijd een soort visitekaartje geweest. Op dit moment is de consequentie daarvan: spellen volgens het boekje. Als dat extra voorschrijft, schrijven wij geen ekstra. Sterker nog: de beste manier om mensen op de kast te jagen is, voor te stellen sjofeur, polietsie en odeklonje te gaan schrijven. Alleen Gerard Reve kan nog straffeloos over plestik waterbehouders schrijven.
Het Groene Boekje en Van Dale liggen overigens nog met elkaar overhoop over seksshops (sexshops?) en shockeren (choqueren?). Voor het overige geldt: wat vroeger modern was, is nu ouderwets. Met één uitzondering. Het is nu officieel toegestaan een kroket te verorberen in plaats van een croquet.
Comments are closed.