Apekool

Mogelijk is het een verbastering van ‘coquetel’, een gemengd drankje dat populair was onder Franse officieren die in het zuiden van de VS dienden.

Tijdens de Drooglegging van 1919 tot 1933 werd de cocktail pas echt salonfähig: de toevoeging van sap maskeerde immers de aanwezigheid van spiritualiën. Later werd de cocktail het symbool van de extravaganza van de late jaren dertig, een beeld dat sterk werd gevoed door de filmindustrie. Het aanzien van de cocktail is sindsdien altijd verbonden met verlopen Hollywood-chic en decadentie.

Desondanks heeft de cocktail nog steeds een haast magische uitstraling, en worden aan de diverse recepten wonderlijke krachten toegekend. Die van potentie verhogend middel is het bekendst, maar sommige mengels zouden een volstrekt tegengestelde werking hebben. Zo zou Baileys en tonic een fatale combinatie zijn.

Halverwege de jaren tachtig onstond het gerucht dat dit mengsel in de maag een massieve klont vormt, die tot een dodelijke darmverstopping leidt. Om het verhaal kracht bij te zetten, werd vaak gedemonstreerd dat Baileys met tonic gaat klonteren. QED.

Nu is Baileys een likeur die room bevat. Net als melk, gaat room schiften als er een zwak zuur aan toe wordt gevoegd. Melk bevat namelijk caseïne, ook wel kaasstof, dat bij toevoeging van een zuur uitvlokt. En net als alle koolzuurhoudende dranken, is tonic zwak zuur. Maar een mengsel van Baileys en tonic mag dan vlokken, het levert nooit een massieve klont op.

Het gerucht is echter uiterst hardnekkig, en Baileys-importeur Sovedi wordt er een beetje moedeloos van. ,,Dergelijke verhalen zijn vooral in trek in studentenkringen”, weet M. Pey van Sovedi. Eind vorig jaar heeft het bedrijf daarom een massapsycholoog in de hand genomen die de zaak tot de bodem heeft uitgezocht. ,,Uit het onderzoek blijkt dat tweederde van de studenten het gerucht kent. Eenderde gelooft het ook nog.” Of het tegenonderzoek een eind aan het verhaal kan maken, wordt door haar betwijfeld. Hard roepen dat er niets aan de hand is, wekt immers ook achterdocht. Pey: ,,Dit is een van die geruchten die keer op keer de kop opsteken. Bekende merken spreken nu eenmaal tot de verbeelding. Misschien is het wel beter om er helemaal geen aandacht aan te besteden.”

De eerste verwijzing naar het woord ‘cock tail’ als een mengsel van sterke drank en vruchtensap, stamt waarschijnlijk uit het Amerikaanse tijdschrift The Balance. Mogelijk is het een verbastering van ‘coquetel’, een gemengd drankje dat populair was onder Franse officieren die in het zuiden van de VS dienden.

Tijdens de Drooglegging van 1919 tot 1933 werd de cocktail pas echt salonfähig: de toevoeging van sap maskeerde immers de aanwezigheid van spiritualiën. Later werd de cocktail het symbool van de extravaganza van de late jaren dertig, een beeld dat sterk werd gevoed door de filmindustrie. Het aanzien van de cocktail is sindsdien altijd verbonden met verlopen Hollywood-chic en decadentie.

Desondanks heeft de cocktail nog steeds een haast magische uitstraling, en worden aan de diverse recepten wonderlijke krachten toegekend. Die van potentie verhogend middel is het bekendst, maar sommige mengels zouden een volstrekt tegengestelde werking hebben. Zo zou Baileys en tonic een fatale combinatie zijn.

Halverwege de jaren tachtig onstond het gerucht dat dit mengsel in de maag een massieve klont vormt, die tot een dodelijke darmverstopping leidt. Om het verhaal kracht bij te zetten, werd vaak gedemonstreerd dat Baileys met tonic gaat klonteren. QED.

Nu is Baileys een likeur die room bevat. Net als melk, gaat room schiften als er een zwak zuur aan toe wordt gevoegd. Melk bevat namelijk caseïne, ook wel kaasstof, dat bij toevoeging van een zuur uitvlokt. En net als alle koolzuurhoudende dranken, is tonic zwak zuur. Maar een mengsel van Baileys en tonic mag dan vlokken, het levert nooit een massieve klont op.

Het gerucht is echter uiterst hardnekkig, en Baileys-importeur Sovedi wordt er een beetje moedeloos van. ,,Dergelijke verhalen zijn vooral in trek in studentenkringen”, weet M. Pey van Sovedi. Eind vorig jaar heeft het bedrijf daarom een massapsycholoog in de hand genomen die de zaak tot de bodem heeft uitgezocht. ,,Uit het onderzoek blijkt dat tweederde van de studenten het gerucht kent. Eenderde gelooft het ook nog.” Of het tegenonderzoek een eind aan het verhaal kan maken, wordt door haar betwijfeld. Hard roepen dat er niets aan de hand is, wekt immers ook achterdocht. Pey: ,,Dit is een van die geruchten die keer op keer de kop opsteken. Bekende merken spreken nu eenmaal tot de verbeelding. Misschien is het wel beter om er helemaal geen aandacht aan te besteden.”