Opinie

Ambulancepost in het Mekelpark

Mijn studie? Daar fiets ik zo doorheen. Het Mekelpark is een ander verhaal. Het was een regenachtige ochtend in november. Nietsvermoedend fietste ik naar de TU-wijk via de Cornelis Drebbelweg, tegen de welbekende wind rond het EWI-gebouw in.

Plotseling dook daar, bij de kruising met de Mekelweg, een fietster op. Zij wilde afslaan, de Cornelis Drebbelweg op, maar belandde daarbij op mijn kant van het fietspad en botste tegen mij aan.
Nadat ik het fietspad van wel heel dichtbij had gezien, zat ik binnen met twee ambulancebroeders. Terwijl één mijn hoofd verbond, hoorde ik een gesprek tussen de andere broeder en een bedrijfshulpverlener (BHV’er) van de TU. “Wat een weer hè, er is net nog een ongeluk gebeurd”, zei de BHV’er. “Het is niet de eerste keer dat er een ambulance moet komen, kunnen jullie hier niet een vaste ambulancepost oprichten?” Naast mij zag ik het meisje met wie ik de botsing had gehad in tranen van de schrik. Twee uur later zat ik thuis met een gehechte hoofdwond en een lichte hersenschudding.

Wie heeft die fietspaden in het Mekelpark ontworpen? Vast niet iemand die zelf wel eens op de fiets zit. Allereerst die haakse bochten. Vreemd genoeg blijkt het lastig te zijn om met je fiets op één vierkante meter een bocht van negentig graden te maken. Bovendien moet je uitkijken dat je geen grote kei raakt, die in de hoek van de bocht is neergelegd.
En nu we het toch over het kruispunt bij EWI hebben, wie heeft daar eigenlijk voorrang? De meesten zijn in de veronderstelling dat fietsers op de Mekelweg voorrang hebben. Tot voor kort was dat ook zo; toen was de Mekelweg nog opgehoogd. Tegenwoordig heeft rechts officieel voorrang. Dit zorgt, ook bij de andere kruispunten, vaak voor onduidelijkheid.

Een ander probleem is de scheiding tussen het fietspad en het voetgangerspad. Of liever: de scheiding die ontbreekt. Laatst nog zag ik iemand zo hard aankomen bij het kruispunt voor Technische Natuurkunde, dat hij de bocht niet meer volledig op het fietspad kon maken. Hij ging over het voetgangerspad, waarna hij tussen de voetgangers door weer terug op het fietspad belandde. Gelukkig botste hij daarbij niet tegen een van de lantaarnpalen, die midden op het pad zijn geplaatst.
Al sinds jaar en dag heeft de TU-wijk ’s ochtends een fietsspits. In de haast naar college of werk moeten honderden fietsers in een korte tijd over een vrij smal fietspad. Na een regenbui wordt het fietspad in de praktijk zelfs nog smaller, door de vele plassen die blijven liggen op het wegdek. Als er dan ook nog scooters met vijftig kilometer per uur over het fietspad scheuren, wordt het helemaal een onveilige situatie. Ik verheug me al op de winter: dan zal het Mekelpark veranderen in een ijsspektakel waar Holiday on Ice nog een puntje aan kan zuigen.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het Mekelpark absoluut een aanwinst voor de TU-wijk. Het zorgt voor meer eenheid en levendigheid op de campus. Bovendien ziet het er mooi uit. En daar zit denk ik het probleem. Haaientanden, verkeersborden, heuveltjes, afwateringsgootjes en afgeronde bochten passen niet binnen het ‘design’.
Toch hoop ik dat de mensen bij Vastgoed van de TU veiligheid boven design stellen. Ik weet dat er over een aantal van de genoemde punten gesproken wordt binnen de TU, maar ik wil graag benadrukken dat er snel actie moet worden ondernomen. Uiteraard hebben verkeersdeelnemers hun eigen verantwoordelijkheid, maar zorg er dan in ieder geval voor dat er zo min mogelijk gevaarlijke situaties kunnen ontstaan.
Dan zal het ook niet nodig zijn om een ambulancepost in het Mekelpark te openen.

Louise Clement is lid van de studentenraadsfractie Oras.

Ondanks dat de Delftse zonneboot vorig jaar de Frisian Solar Challenge heeft gewonnen met een gemiddelde snelheid van 17 km per uur, zien studenten Meinte van der Brug, Willem-Jan van Driel en Rinus de Vries (Werktuigbouwkunde, Maritieme Techniek & Technische Materiaalwetenschappen) mogelijkheid om de boot sneller te maken. Dat schrijven ze in de rapportage Snelheidspotentieel Solar Boat TU Delft over hun bacheloropdracht.

Uit observatie is gebleken dat het achterschip bij snelheden bij 15 km/uur naar beneden zakt. Van andere schepen is bekend dat een verstelbare trimwig aan de achterspiegel de achterkant van het schip omhoog drukt en de weerstand van het schip verlaagt. Op basis daarvan verwachtten de studenten 8 procent minder vermogen nodig te voor snelheden tussen 15 en 25 km/uur.

Experimenteel is een trimwig aangebracht van 360 mm breed en 90 mm lang onder een optimale trimhoek van 9 graden. De gemeten vermogensreductie was gemiddeld 20 procent bij 15 km/uur en gemiddeld 13 procent bij 21 km/uur (harder ging niet vanwege een halflege accu).

“Dit is duidelijk meer dan de veronderstelde 8 procent”, concluderen de studenten. Om te vervolgen: “Met de trimwig zou de Solar Boat nu de Frisian Challenge hebben gevaren met een gemiddelde van 18,5 km/uur in plaats van 17 km/uur.”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.