‘Als je geen campagne voert, komt er niemand opdagen’

Vier leden van de campagneteams van Aag en Oras verzamelen zich dinsdagochtend in de hal van Bouwkunde. Voor aanvang van de colleges willen de partijen de Delftse student nog eenmaal duidelijk maken waarom ze komende donderdag moeten stemmen voor een nieuwe studentenraad, en vooral op wie ze moeten stemmen.

Bij binnenkomst in de collegezaal krijgen de studenten een felgele Oras-pen in de hand geduwd en een Aag-kladblokje. ,,Donderdag”, krijgen ze er aan toegevoegd. ,,Donderdag, verkiezingen studentenraad.” Het gaat er gemoedelijk aan toe. ,,Dat is ook de bedoeling”, zegt Sander Elvik van Aag. Met zijn tweede plaats op de kandidatenlijst lijkt de student lucht- en ruimtevaart komend jaar verzekerd van een plaatsje in de centrale studentenraad. ,,We voeren geen agressieve campagne. Dat komt gauw irritant over en zou wel eens averechts kunnen uitwerken.”

Walter van den Bergh van Oras moet zo meteen het openingswoord voeren. Nee, zenuwachtig is hij niet. ,,Behalve als het erg druk wordt”, weet hij uit ervaring. ,,Dan is het een probleem om de zaal stil te krijgen.”

Druk wordt het niet. Met nog geen vijftig man lijkt de grote zaal zelfs nagenoeg leeg. Van den Bergh moet het doen zonder microfoon, waardoor zijn woorden snel wegvallen in het rumoer van de zaal. Zijn onderwerpen zijn gemakkelijk en aansprekend: gezamenlijke propedeuse, studeren in het buitenland, Engelstalig onderwijs. Hapklare brokken, maar toch is het een lang verhaal. In een hoek zit de docent gelaten op een tafel te wachten tot hij aan zijn college mag beginnen.

Debbie Bruinsma van Aag houdt het kort en werkt de lijst met actiepunten vlot af. ,,Per dag gaat er aan de TU anderhalve pallet papier doorheen”, legt ze haar gehoor uit. ,,Al die stukken kunnen best wel op milieuvriendelijk papier. En je ziet het verschil met gewoon papier bijna niet meer.” Na afloop lijkt het even of er een applaus zal losbarsten, maar het blijft stil. ,,Je moet dit wel doen”, zegt Bruinsma. ,,Er is weinig animo onder studenten om te stemmen. Als je geen campagne voert komt er helemaal niemand opdagen.”

Rond het middaguur verschijnt lijsttrekker Michel Schut van Project Blauw bij de Aula. In een doos achterop zijn fiets vervoert hij posters, flyers, een rolletje touw, nietmachine en een zaag. Zijn secondant Olivier Verver draagt een tiental spandoeken onder zijn arm. ,,We wilden een spandoek van dertig meter ophangen aan de Aula”, vertelt Schut. ,,Maar dat mocht niet van de juffrouw hier. Toen hebben we maar een aantal kleinere doeken gemaakt.”

Bij het posterplakken zijn de Project Blauw-leden aangesproken door hun eveneens nachtelijk actieve collega’s van Aag. ,,Ze vonden het ‘jammer’ dat we onze posters over die van hun plakten”, legt Schut uit. ,,Maar ze plakten zelf hun postersover die van Oras heen”, verweert Verver zich. Volgens Schut begint Oras al ‘zenuwachtig’ te worden en is Aag ‘niet blij’ met de komst van Project Blauw. ,,Maar het is niet meer dan terecht dat we nu meedoen. De andere partijen hebben het op bepaalde punten flink laten liggen.”

Schut gaat uit van tenminste een zetel in de studentenraad. ,,Dat is maar tien procent. Bij een lage opkomst zijn dat een paar honderd stemmen. Dat is zeker te doen. Een tweede zetel is nu de optie.”

Project Blauw wint geen stemmen door vrouwen bovenaan de kandidatenlijst te plaatsen, net als Oras en Aag. ,,Van dat soort Veronica-achtige praktijken bedienen wij ons niet.”

Een studente bij de kassa in het restaurant van de Aula heeft nog nooit gehoord van Project Blauw. ,,Maar ik ben wel in voor een nieuwe partij.” Even verderop buigt natuurkundestudent Marcel van Straaten zich over de flyer van Project Blauw. ,,Ik heb er nog niets nieuws in gezien”, concludeert hij. ,,De partij lijkt mij daarom overbodig.”

Aag-voorzitter Bas Deelder en Vincent Huijnen (nummer vier op de nieuwe lijst) zijn op weg naar de C-1000 om ijsjes te halen. ,,Die gaan we uitdelen bij de bibliotheek”, legt Deelder uit, terwijl hij moeizaam de Sebastiaansbrug opfietst. Het worden uiteindelijk vijf dozen waterijsjes en vijf met chocolade. Bij de bieb meldt Nishant Gupta dat er in het weekend een paar spandoeken van Aag zijn verdwenen. En Project Blauw heeft posters op een Aag-spandoek geplakt. ,,Project Blauw is een beetje raar bezig”, vindt Debbie Bruinsma. ,,Overal waar ze kunnen proberen ze Aag weg te drukken.”

Drie studentes industrieel ontwerpen laten zich het Aag-ijs goed smaken. Renske van der Heide denkt dat ze op Aag gaat stemmen. ,,Niet vanwege dit ijsje of zo. Ik ben een voorstander van dat plan met goedkope computers voor studenten.” Diana Guzljan weet het nog niet zeker. Vorig jaar was het Oras, maar het is niet gezegd dat ze daarom dit jaar weer voor Oras stemt. ,,Het ligt er maar aan van welke partij je de meeste mensen kent.”

Bij het crisiscentrum van Oras aan het Binnenhof rukt rond drie uur een team uit om een spandoek op het Mijnbouwplein te herstellen. ,,Te laag opgehangen”, luidt de voorlopige conclusie. En dus doelwit van grijpgrage handen. In het weekend is zelfs een spandoek van Oras in vlammen opgegaan.

Het zijn voornamelijk de nieuwelingen die bij Oras de campagne voeren. ,,Dan leren ze het snelst”, zegt Jasper van den Nouweland van achter zijn bureau. De zittende raadsleden van Oras gaan gewoon door met hun werk en laten zich niet hinderen door de vele honderden appels die zijn gebracht door de groenteboer. Elke appel wordt persoonlijk gepoetst door nieuwkomer Sabine Backx en beoogd voorzitter Lies-Anne Schreuder. Daarna wordt er zorgvuldig een geel Oras-stickertje op geplakt.

Bij hun nachtelijke plak-actie werden de Orassers betrapt door de veiligheidsdienst van de TU. ,,Gelukkig deden ze er niet moeilijk over”, zegt Lara van den Bosch. Ze heeft de flyer van Project Blauw in haar hand. ,,Het is prima dat er een derde partij is, maar die moet wel iets toevoegen. Dat heb ik nog niet kunnen ontdekken.”

Inmiddels staan Michel Schut en ’tweede man’ Jelmer ter Burg van Project Blauw wat besluiteloos bij hun spandoeken op hetgras voor de Aula. Beide dragen mobiele telefoons in holsters aan hun broekriem. ,,Het touw is op”, verklaart Schut. Door de vertraging hangen de eerste spandoeken pas tegen het eind van de middag tussen de bomen aan de Mekelweg, niet dwars over de Mekelweg of het fietspad maar in de lengterichting. Schut ziet dat niet als een probleem. ,,Aag en Oras kijken toch voornamelijk opzij.”

Vier leden van de campagneteams van Aag en Oras verzamelen zich dinsdagochtend in de hal van Bouwkunde. Voor aanvang van de colleges willen de partijen de Delftse student nog eenmaal duidelijk maken waarom ze komende donderdag moeten stemmen voor een nieuwe studentenraad, en vooral op wie ze moeten stemmen.

Bij binnenkomst in de collegezaal krijgen de studenten een felgele Oras-pen in de hand geduwd en een Aag-kladblokje. ,,Donderdag”, krijgen ze er aan toegevoegd. ,,Donderdag, verkiezingen studentenraad.” Het gaat er gemoedelijk aan toe. ,,Dat is ook de bedoeling”, zegt Sander Elvik van Aag. Met zijn tweede plaats op de kandidatenlijst lijkt de student lucht- en ruimtevaart komend jaar verzekerd van een plaatsje in de centrale studentenraad. ,,We voeren geen agressieve campagne. Dat komt gauw irritant over en zou wel eens averechts kunnen uitwerken.”

Walter van den Bergh van Oras moet zo meteen het openingswoord voeren. Nee, zenuwachtig is hij niet. ,,Behalve als het erg druk wordt”, weet hij uit ervaring. ,,Dan is het een probleem om de zaal stil te krijgen.”

Druk wordt het niet. Met nog geen vijftig man lijkt de grote zaal zelfs nagenoeg leeg. Van den Bergh moet het doen zonder microfoon, waardoor zijn woorden snel wegvallen in het rumoer van de zaal. Zijn onderwerpen zijn gemakkelijk en aansprekend: gezamenlijke propedeuse, studeren in het buitenland, Engelstalig onderwijs. Hapklare brokken, maar toch is het een lang verhaal. In een hoek zit de docent gelaten op een tafel te wachten tot hij aan zijn college mag beginnen.

Debbie Bruinsma van Aag houdt het kort en werkt de lijst met actiepunten vlot af. ,,Per dag gaat er aan de TU anderhalve pallet papier doorheen”, legt ze haar gehoor uit. ,,Al die stukken kunnen best wel op milieuvriendelijk papier. En je ziet het verschil met gewoon papier bijna niet meer.” Na afloop lijkt het even of er een applaus zal losbarsten, maar het blijft stil. ,,Je moet dit wel doen”, zegt Bruinsma. ,,Er is weinig animo onder studenten om te stemmen. Als je geen campagne voert komt er helemaal niemand opdagen.”

Rond het middaguur verschijnt lijsttrekker Michel Schut van Project Blauw bij de Aula. In een doos achterop zijn fiets vervoert hij posters, flyers, een rolletje touw, nietmachine en een zaag. Zijn secondant Olivier Verver draagt een tiental spandoeken onder zijn arm. ,,We wilden een spandoek van dertig meter ophangen aan de Aula”, vertelt Schut. ,,Maar dat mocht niet van de juffrouw hier. Toen hebben we maar een aantal kleinere doeken gemaakt.”

Bij het posterplakken zijn de Project Blauw-leden aangesproken door hun eveneens nachtelijk actieve collega’s van Aag. ,,Ze vonden het ‘jammer’ dat we onze posters over die van hun plakten”, legt Schut uit. ,,Maar ze plakten zelf hun postersover die van Oras heen”, verweert Verver zich. Volgens Schut begint Oras al ‘zenuwachtig’ te worden en is Aag ‘niet blij’ met de komst van Project Blauw. ,,Maar het is niet meer dan terecht dat we nu meedoen. De andere partijen hebben het op bepaalde punten flink laten liggen.”

Schut gaat uit van tenminste een zetel in de studentenraad. ,,Dat is maar tien procent. Bij een lage opkomst zijn dat een paar honderd stemmen. Dat is zeker te doen. Een tweede zetel is nu de optie.”

Project Blauw wint geen stemmen door vrouwen bovenaan de kandidatenlijst te plaatsen, net als Oras en Aag. ,,Van dat soort Veronica-achtige praktijken bedienen wij ons niet.”

Een studente bij de kassa in het restaurant van de Aula heeft nog nooit gehoord van Project Blauw. ,,Maar ik ben wel in voor een nieuwe partij.” Even verderop buigt natuurkundestudent Marcel van Straaten zich over de flyer van Project Blauw. ,,Ik heb er nog niets nieuws in gezien”, concludeert hij. ,,De partij lijkt mij daarom overbodig.”

Aag-voorzitter Bas Deelder en Vincent Huijnen (nummer vier op de nieuwe lijst) zijn op weg naar de C-1000 om ijsjes te halen. ,,Die gaan we uitdelen bij de bibliotheek”, legt Deelder uit, terwijl hij moeizaam de Sebastiaansbrug opfietst. Het worden uiteindelijk vijf dozen waterijsjes en vijf met chocolade. Bij de bieb meldt Nishant Gupta dat er in het weekend een paar spandoeken van Aag zijn verdwenen. En Project Blauw heeft posters op een Aag-spandoek geplakt. ,,Project Blauw is een beetje raar bezig”, vindt Debbie Bruinsma. ,,Overal waar ze kunnen proberen ze Aag weg te drukken.”

Drie studentes industrieel ontwerpen laten zich het Aag-ijs goed smaken. Renske van der Heide denkt dat ze op Aag gaat stemmen. ,,Niet vanwege dit ijsje of zo. Ik ben een voorstander van dat plan met goedkope computers voor studenten.” Diana Guzljan weet het nog niet zeker. Vorig jaar was het Oras, maar het is niet gezegd dat ze daarom dit jaar weer voor Oras stemt. ,,Het ligt er maar aan van welke partij je de meeste mensen kent.”

Bij het crisiscentrum van Oras aan het Binnenhof rukt rond drie uur een team uit om een spandoek op het Mijnbouwplein te herstellen. ,,Te laag opgehangen”, luidt de voorlopige conclusie. En dus doelwit van grijpgrage handen. In het weekend is zelfs een spandoek van Oras in vlammen opgegaan.

Het zijn voornamelijk de nieuwelingen die bij Oras de campagne voeren. ,,Dan leren ze het snelst”, zegt Jasper van den Nouweland van achter zijn bureau. De zittende raadsleden van Oras gaan gewoon door met hun werk en laten zich niet hinderen door de vele honderden appels die zijn gebracht door de groenteboer. Elke appel wordt persoonlijk gepoetst door nieuwkomer Sabine Backx en beoogd voorzitter Lies-Anne Schreuder. Daarna wordt er zorgvuldig een geel Oras-stickertje op geplakt.

Bij hun nachtelijke plak-actie werden de Orassers betrapt door de veiligheidsdienst van de TU. ,,Gelukkig deden ze er niet moeilijk over”, zegt Lara van den Bosch. Ze heeft de flyer van Project Blauw in haar hand. ,,Het is prima dat er een derde partij is, maar die moet wel iets toevoegen. Dat heb ik nog niet kunnen ontdekken.”

Inmiddels staan Michel Schut en ’tweede man’ Jelmer ter Burg van Project Blauw wat besluiteloos bij hun spandoeken op hetgras voor de Aula. Beide dragen mobiele telefoons in holsters aan hun broekriem. ,,Het touw is op”, verklaart Schut. Door de vertraging hangen de eerste spandoeken pas tegen het eind van de middag tussen de bomen aan de Mekelweg, niet dwars over de Mekelweg of het fietspad maar in de lengterichting. Schut ziet dat niet als een probleem. ,,Aag en Oras kijken toch voornamelijk opzij.”