Akkoord over compensatie gratis ADSL

De gratis internet- en telefonieabonnementen die veel TU-medewerkers een aantal jaar gehad hebben, passen niet in de Werkkostenregeling (WKR). Die fiscale regeling is vanaf 1 januari 2015 verplicht voor alle werkgevers. In de WKR is opgenomen dat het bedrag dat een werkgever belastingvrij uitgeeft aan bepaalde vergoedingen voor medewerkers niet meer mag zijn dan 1,2 procent van de totale loonsom. Voor de TU gaat het in 2015 om ongeveer 2,5 miljoen euro.

Gratis ADSL en telefonie zou een te grote hap hebben genomen uit dat bedrag. Afgelopen jaar maakten ongeveer drieduizend medewerkers gebruik van de regeling. Dat kostte de universiteit 1,2 miljoen euro. 

Veel geld, vonden TU en vakbonden, en niet eens eerlijk verdeeld over alle medewerkers. Vandaar dat de directie human resources (HR) en de bonden twee vergoedingen ontwierpen voor iedereen. Die komen op verzoek van de bonden ook in de plaats van de fietsenregeling. Ook daarvan maakte immers lang niet iedereen gebruik. Verder vervalt onder meer de vergoeding voor bedrijfsfitness.

Medewerkers krijgen in 2015 een maandelijkse woon-werkverkeervergoeding van maximaal 20 euro per maand, naar rato van dienstverband (wie vier van de vijf dagen werkt, krijgt daarvan dus 4/5). Medewerkers moeten dat bedrag in mindering brengen op hun mobiliteitsvergoeding in IKA, mits ze die gebruiken. Daardoor is het voordeel voor mensen die verder weg wonen in werkelijkheid iets lager. 

Daarnaast krijgen medewerkers in 2015 maximaal 27 euro netto om vrij te besteden, ook naar rato van dienstverband. De totaalsom van maximaal 47 euro geeft volgens Hans van Schagen, voorzitter van de vakbonden in het Lokaal Overleg, ‘een aardige compensatie’. “De bonden zijn tevreden. Dit is het maximaal haalbare voor ons.”

De WKR is namelijk een regeling die streng gehandhaafd zal worden door de Belastingdienst. Ze is ingesteld om het fiscale systeem te vereenvoudigen. Zodat de Belastingdienst en werkgevers administratief verlicht worden en er grip komt op de hoeveelheid geld die via belastingvrije vergoedingen naar medewerkers gaat. Komt dat bedrag boven het percentage van 1,2 procent van de totale loonsom, dan volgt een naheffing van 80 procent van die overschrijding. Een groot potentieel risico, dus, voor de TU.

Onder de WKR vallen niet-zakelijke representatiekosten. Dat zijn ook werklunches en -diners met collega’s en personeelsuitjes. Hoeveel de TU daar precies aan uitgeeft, kan HR-directeur Machiel Hermans niet zeggen. Hij houdt het erbij dat er jaarlijks meer dan één miljoen euro aan op gaat, een bedrag waarop de TU gaat bezuinigen. Hans van Schagen: “Etentjes vinden vaak plaats in managementslagen. Gewone medewerkers nemen hun eigen boterham mee. De bonden staan er dan ook achter dat dit beperkt wordt.”