Afstudeercijfer: 12

Zijn professor wilde hem voor zijn afstudeerproject een twaalf geven, om aan te geven hoe het zich verhield tot het werk dat normaal gesproken een zeven tot negen krijgt. Vanwege de regels moest het op een tien afgerond worden, maar de ongeveer tweehonderd bezoekers van het colloquium van IO-afstudeerder Lowie Vermeersch waren het er over eens dat hij iets uitzonderlijks had gepresteerd.

Vermeersch studeerde afgelopen vrijdag in de Aula af op een auto-ontwerp, gemaakt bij het Italiaanse ontwerpbureau Pininfarina. Pininfarina, dat onder meer auto’s ontwerpt voor Ferrari, Peugeot, Alfa Romeo en Fiat, krijgt jaarlijks vierhonderd stage-aanvragen en honoreert er drie. Vermeersch werd aangenomen vanwege zijn indrukwekkende portfolio. Zijn opdracht was het ontwerpen van een voertuig voor individueel transport over land voor het jaar 2012.

Voordat hij aan het ontwerp zelf begon, maakte hij een analyse van de gezinssamenstelling en transportbehoefte in 2012. ,,Ik wilde geen niche-markt creëren, maar een auto voor het gemiddelde gezin.” Hij ziet zijn ontwerp zelf slechts als uiteindelijke illustratie van de context- en interactieanalyses die hij vooraf maakte. ,,Ik hoefde helemaal geen auto te ontwerpen, maar door fysieke eisen, gebruikersbehoeften en veiligheidsredenen kwam het ontwerp uiteindelijk toch op een vrij conventionele auto uit. Dat wil niet zeggen dat de analyse overbodig was; daar heb ik nog wel het meeste van geleerd.”
Elandtest

Zijn uiteindelijke ontwerp is een futuristisch ogende auto, waarvan vooral het interieur sterk vernieuwd is. ,,Normaal is het interieur dat wat er aan ruimte overblijft naast alle functionele onderdelen. Dat zag ik anders.” Vermeersch gaf zijn auto een dubbele bodem, zodat het interieur gescheiden bleef van de functionele onderdelen. De vier zitplaatsen en deuren zijn verschillend gekleurd om de individualiteit van de gezinsleden anno 2012 te benadrukken.

Daarnaast hebben de passagiers ook displays en kunnen zij zelf bijvoorbeeld de temperatuur en het geluid in de auto regelen. ,,Het interieur is nu slechts op de bestuurder ontworpen, daarom zie je ook zoveel mensen alleen in de auto. Carpoolen moet niet met regels afgedwongen worden. Mensen moeten ook als passagier in de auto willen zitten.” Naast aantrekkelijk, zal zijn auto ook schoon en geruisloos zijn omdat hij op brandstofcellen rijdt.

Een week voor zijn afstuderen kreeg Vermeersch een tweejarig contract aangeboden door Pininfarina. Lang twijfelde hij niet, want het bedrijf zelf en ook het leven in Turijn bevielen hem prima. Hij wil ooit een eigen ontwerpbureau beginnen, maar eerstnog meer ervaring opdoen. Daarop biedt zijn nieuwe baan hem volop kans. Al tijdens zijn afstudeerproject ontwierp hij en passant een locomotief.

Of zijn auto ooit geproduceerd zal worden, hangt af van de belangstelling van de auto-industrie. Als het zover komt, zal de auto in ieder geval de elandtest doorstaan, daar is Vermeersch zeker van. Een naam voor zijn ontwerp heeft hij nog niet: ,,Ik kon geen naam vinden die al mijn gedachten erbij dekte, daarvoor ben ik er te intensief mee bezig geweest.”

Zijn professor wilde hem voor zijn afstudeerproject een twaalf geven, om aan te geven hoe het zich verhield tot het werk dat normaal gesproken een zeven tot negen krijgt. Vanwege de regels moest het op een tien afgerond worden, maar de ongeveer tweehonderd bezoekers van het colloquium van IO-afstudeerder Lowie Vermeersch waren het er over eens dat hij iets uitzonderlijks had gepresteerd.

Vermeersch studeerde afgelopen vrijdag in de Aula af op een auto-ontwerp, gemaakt bij het Italiaanse ontwerpbureau Pininfarina. Pininfarina, dat onder meer auto’s ontwerpt voor Ferrari, Peugeot, Alfa Romeo en Fiat, krijgt jaarlijks vierhonderd stage-aanvragen en honoreert er drie. Vermeersch werd aangenomen vanwege zijn indrukwekkende portfolio. Zijn opdracht was het ontwerpen van een voertuig voor individueel transport over land voor het jaar 2012.

Voordat hij aan het ontwerp zelf begon, maakte hij een analyse van de gezinssamenstelling en transportbehoefte in 2012. ,,Ik wilde geen niche-markt creëren, maar een auto voor het gemiddelde gezin.” Hij ziet zijn ontwerp zelf slechts als uiteindelijke illustratie van de context- en interactieanalyses die hij vooraf maakte. ,,Ik hoefde helemaal geen auto te ontwerpen, maar door fysieke eisen, gebruikersbehoeften en veiligheidsredenen kwam het ontwerp uiteindelijk toch op een vrij conventionele auto uit. Dat wil niet zeggen dat de analyse overbodig was; daar heb ik nog wel het meeste van geleerd.”
Elandtest

Zijn uiteindelijke ontwerp is een futuristisch ogende auto, waarvan vooral het interieur sterk vernieuwd is. ,,Normaal is het interieur dat wat er aan ruimte overblijft naast alle functionele onderdelen. Dat zag ik anders.” Vermeersch gaf zijn auto een dubbele bodem, zodat het interieur gescheiden bleef van de functionele onderdelen. De vier zitplaatsen en deuren zijn verschillend gekleurd om de individualiteit van de gezinsleden anno 2012 te benadrukken.

Daarnaast hebben de passagiers ook displays en kunnen zij zelf bijvoorbeeld de temperatuur en het geluid in de auto regelen. ,,Het interieur is nu slechts op de bestuurder ontworpen, daarom zie je ook zoveel mensen alleen in de auto. Carpoolen moet niet met regels afgedwongen worden. Mensen moeten ook als passagier in de auto willen zitten.” Naast aantrekkelijk, zal zijn auto ook schoon en geruisloos zijn omdat hij op brandstofcellen rijdt.

Een week voor zijn afstuderen kreeg Vermeersch een tweejarig contract aangeboden door Pininfarina. Lang twijfelde hij niet, want het bedrijf zelf en ook het leven in Turijn bevielen hem prima. Hij wil ooit een eigen ontwerpbureau beginnen, maar eerstnog meer ervaring opdoen. Daarop biedt zijn nieuwe baan hem volop kans. Al tijdens zijn afstudeerproject ontwierp hij en passant een locomotief.

Of zijn auto ooit geproduceerd zal worden, hangt af van de belangstelling van de auto-industrie. Als het zover komt, zal de auto in ieder geval de elandtest doorstaan, daar is Vermeersch zeker van. Een naam voor zijn ontwerp heeft hij nog niet: ,,Ik kon geen naam vinden die al mijn gedachten erbij dekte, daarvoor ben ik er te intensief mee bezig geweest.”