Vroeger moest je vooral geen trek krijgen op een festival of concert, want dan was je aan de goden overgeleverd. De eettenten op de terreinen boden een treurige selectie van slappe frietjes en broodjes berenlul, die in het meest gunstigste geval een aanslag op de goede smaak vormden, en in het ergste geval een regelrechte bedreiging voor de volksgezondheid.
Delen
Tegenwoordig strijken aan de rand van elk festivalterrein mobiele keukens neer in caravans en omgebouwde caravans. Daar kun je je te buiten gaan aan een broodje pulled pork met een boerenkoolsmoothie of een vegan sushi met Koreaanse pompoensalsa.
De food trucks zijn niet meer weg te denken uit het Nederlandse culinaire buitengebeuren. Sterker nog: ze zijn zo populair geworden dat ze hun eigen festivals hebben. Zoals het Festival van de Rollende Keukens rond Hemelvaart bij de Westergasfabriek in Amsterdam. En voor wie Matthijs van Nieuwkerk niet tegen het lijf wil lopen is er het reizende Food Truck Festival Trek, met eten, drinken, live-muziek, theater en kleinkunst, in de stadsparken van vrijwel alle grote steden van Nederland deze zomer.
Wij hoeven natuurlijk niet naar dat soort festivals, wij hebben in het Mekelpark ons eigen rondtrekkende snackcircus, waar je Griekse hapjes kunt kopen, en roerbak- gerechtjes. Ben ik erg blij mee, met deze vrije jongens van het lunchgebeuren. Ik mag graag eens iets lekkers nuttigen tussen de middag. Ik ben alleen ‘s ochtends te duf om daar zelf voor te zorgen, ik smeer hooguit een paar bammetjes en prop ze in een zakje. Als ik in de lunchpauze met lange tanden zit te kauwen, loer ik jaloers naar de lunch van sommige collega’s. Zoals S. Zij kan lekker koken en ze houdt op magische wijze altijd wat over voor de lunch van de volgende dag. Dat lukt mij niet, zeker niet als mijn zoon komt eten. Als er een restje overblijft, eet hij het alsnog op. En als er veel overblijft kiepert hij het in een plastic bakje en neemt het mee naar zijn eigen huis. Voor als hij later nog trek krijgt. Maar goed: S. houdt dus meestal wel wat over, en luncht met gado gado, of ratatouille. Van die dingen. Jaloersmakend.
Ik heb me voorgenomen meer van mijn lunch te maken. Naar buiten gaan, een frisse neus halen, en een lekkere bak sliertjes halen, of een taco. En die dan in het zonnetje opeten. En als het slecht weer is, eet ik het binnen op en kijk naar hoe M. zijn lunch klaarmaakt. Een culinair hoogstandje is het niet: M. maakt namelijk kindertjespap uit de magnetron. Maar hij versiert het met een fraai mozaïek van chiazaadjes, gojibessen en rozijntjes. En met zoveel aandacht voor detail wordt zelfs behanglijm met vezels nog een drie sterrenlunch. In elk geval voor halsbandparkieten.
Comments are closed.