Maak je leven moeilijker

In de techniek is wrijving niet je vriend. Wrijving is de manifestatie van entropie; je verbruikt nuttige energie en het degradeert tot nutteloze warmte. Hetzelfde geldt ook buiten de techniek. Er wordt veel moeite gedaan om de frictie, de weerstand, in digitale ervaringen te verminderen, zoals portals voor het indienen van documenten en het online betalen, allemaal om ons leven gemakkelijker te maken. En dat is een probleem.

Ik weet dat het tegenstrijdig klinkt om te zeggen dat ons leven moeilijker zou moeten zijn. De snelle technologische ontwikkelingen van de afgelopen tweehonderd jaar hebben ons welzijn enorm verbeterd. Maar hebben we ons ooit afgevraagd welke technologieën ons leven verbeteren en welke niet?

Tegenwoordig spenderen bedrijven miljoenen (miljarden?) aan de ontwikkeling van overtuigende ontwerptechnieken die erop gericht zijn om je zo lang mogelijk in de app te houden. Dit is geen samenzwering, het is hun businessmodel. Hoe meer tijd je in hun app doorbrengt, hoe meer advertenties je te zien krijgt en hoe meer geld het bedrijf verdient.

Wist je dat er een tijd was dat je het einde van een social media feed kon bereiken?

De prikkels zijn niet gericht op het verbeteren van je welzijn, maar op de tijd die je in de app doorbrengt. Dus gebruiken ze alle legale middelen om je daar te houden. Algoritmes zijn ontworpen om zich te richten op je voorkeuren, persoonlijke triggers en versterkingsschema’s moeten gewoontes te creëren, en verdwijnende content geeft je het gevoel dat je iets mist.

Al deze ontwerpkenmerken sluiten naadloos aan bij de ervaring van directe feedback en obstakelvrij scrollen. Wist je dat er een tijd was dat je het einde van een social media feed kon bereiken? Toen realiseerden ze zich dat ervoor zorgde dat je stopte en nadacht of je misschien wel iets beters kon doen.

Juist wanneer iedereen van je probeert te profiteren door wrijving weg te nemen, wordt het heel nuttig je eigen wrijving toe te voegen. In mijn eigen leven probeer ik niet te vertrouwen op een of andere mythe over wilskracht, maar probeer ik systemen te creëren die het moeilijker maken om dwangmatige, schadelijke gewoontes te volgen. Onlangs besefte ik dat doomscrollen gedurende 30 minuten na het wakker worden en 30 minuten voor het slapengaan, zomaar een uur van mijn dag afsnoept. Wie had dat gedacht? Ik had die tijd kunnen besteden aan studeren (of, waarschijnlijker, op de Beestenmarkt). Dus heb ik al mijn social media apps verwijderd. Ik heb nu alleen nog toegang via onhandige browserinterfaces, met dagelijkse gebruikslimieten. Zo gebruik ik wrijving in mijn voordeel.

Natuurlijk kan het verminderen van wrijving ook nuttig zijn als je een goede gewoonte wilt aanleren. Ik ben overgestapt naar een sportschool die slechts 500 meter van mijn huis ligt. Hoe minder obstakels, hoe groter de kans dat ik ga sporten, ook als ik er geen zin in heb. En het helpt dat ik niet de Kruithuisbrug op hoef te fietsen als het regent.

De sleutel is reflectie. Ik begin met regelmatig evalueren van mijn gewoontes. Welke dragen bij aan het leven dat ik wil leiden en welke niet? Vervolgens werk ik aan nieuwe gewoontes, die het zo makkelijk mogelijk maken om het goede te doen en het slechte te laten. In een wereld die mijn leven makkelijker wil maken, kies ik ervoor om het moeilijker te maken. Wat kies jij?