Wetenschap
CO2-afvang

Delftse startup voert klimaatstrijd via het zeewater én misschien Elon Musk

Halverwege de Afsluitdijk staat de proeffabriek van SeaO2, een Delftse startup die CO2 uit zeewater haalt om de klimaatverandering af te remmen. Een taak die even noodzakelijk is als onmogelijk lijkt.

Champagne op de Afsluitdijk om de eerste hoeveelheid CO2 uit zeewater te vieren. (Foto: SeaO2)

Translation in progress

‘CO2 is de grootste bedreiging voor de mensheid’. Daarom loofde Elon Musk via de X Price Foundation 100 miljoen dollar uit aan de beste ideeën om klimaatverandering tegen te gaan en de CO2-cylus weer in balans te brengen. De Delftse startup SeaO2 is een van de 1.327 deelnemers in de competitie én een van de bedrijven op de shortlist ‘phase 1 top 60 team’. Het bedrijf houdt kantoor in Amsterdam en Leeuwarden en bouwt in een hal midden op de Afsluitdijk aan een prototype.

Het internationale panel voor klimaatverandering IPCC schat dat er tegen 2050 tien gigaton (tien miljard ton) CO2 per jaar aan de atmosfeer onttrokken moet worden om de gemiddelde temperatuurstijging onder de 2 graden Celsius te houden. Ter vergelijking: de huidige mondiale uitstoot is vier keer meer: 40 miljard ton per jaar. De organisatie van de X Prize concludeert: ‘Het wordt duidelijk dat we gigatonnen aan koolstof moeten verwijderen om de ergste gevolgen van klimaatverandering te voorkomen.’

Dat doel ligt nog ver weg. De huidige afvangcapaciteit voor CO2 is ongeveer 0,1% van wat er jaarlijks in de atmosfeer wordt geloosd.

Funfacts CO2

1 ton CO2:

Is de uitstoot van een retourvlucht voor twee personen Amsterdam – Barcelona. Of van 9.000 kilometer rijden met een auto die 5 liter per 100 kilometer gebruikt.

De mensheid produceert jaarlijks 37 miljard ton (37.000 Mton) CO2. Dat is gemiddeld 4 ton per persoon. De Amerikanen lopen met 16 ton per persoon voorop.

CO2-afvang:

De totale afvangcapaciteit is momenteel 45 Mton CO2 per jaar, dus ongeveer 0,1 procent van de wereldwijde CO2-emissie.

Om de opwarming van de aarde onder de twee graden Celsius te houden moet in 2030 de afvangcapaciteit 4 gigaton per jaar bedragen, dat is dus honderd keer meer dan nu.

En 10 gigaton per jaar in 2050, dat is ruim tweehonderd keer meer dan nu.

Energie voor afvang:

Volgens een recent overzichtsartikel kost afvang van CO2 uit de lucht (direct air capture) bij de huidige stand van de techniek 2.000 tot 3.000 kilowattuur per ton CO2. Dat is het jaarlijkse elektriciteitsgebruik van een gemiddeld Nederlands gezin.

10 gigaton CO2 per jaar invangen (doel 2050) zou bij de huidige stand van de techniek (2.500 kWh/ton) 15 procent van het wereldwijde primaire energieverbruik vergen (180.000 TWh/jaar). Opslag of verwerking van de CO2 is daarin niet meegenomen.

Kosten voor afvang en opslag:

Afhankelijk van de technologie kost afvang van CO2 uit de lucht met opslag momenteel nog 600 tot 1.000 dollar per ton CO2. Wel wordt een kostenverlaging verwacht van 250 – 300 dollar/ton in 2030 tot later zelfs 100 – 200 dollar/ton

Producenten betalen op de Europese emissiehandelsbeurs ECTS 70 – 100 euro per ton CO2.

Vanwege het gat tussen emissierechten en kosten voor opvang zijn CO2-afvang projecten uit lucht of water voorlopig nog aangewezen op aanvullende subsidies.

Inzenders voor de X Prize zijn ingedeeld in vier categorieën. Met een machine CO2 uit de lucht halen (air solution) is daar een van. Andere startups zien meer in de versnelling van natuurlijke erosieprocessen (rocks solution) waarbij verpulverd gesteente CO2 opneemt. Dan zijn startups die bomen kooldioxide willen laten invangen en dat opslaan door het hout bijvoorbeeld te begraven (land solution).

De Delftse startup SeaO2 zit in de categorie ocean solution. Die oplossing klinkt simpel: de oceaan neemt COop uit de atmosfeer, dus als je CO2 uit het zeewater haalt, kan dat nieuwe CO2 opnemen. Zo vermindert op den duur de atmosferische concentratie van koolstofdioxide (en daarmee het broeikaseffect en de klimaatverandering). Bijkomend voordeel is dat ook de verzuring van oceanen afneemt.

Bruis

Nu de praktijk, want hoe haal je CO2 uit zeewater? SeaO2 heeft een technologie ontwikkeld om het broeikasgas uit het zeewater te laten borrelen, net als koolzuurgas uit de cola bruist als je er een pepermuntje ingooit. Door een elektrische spanning aan te leggen over een membraan wordt een klein gedeelte (1 procent) van een zeewaterstroom in een zure en een basische stroom gescheiden. Door het zuur verderop toe te voegen aan de rest van het zeewater neemt de oplosbaarheid voor CO2 sterk af, en bruist het gas eruit. Die technologie is een patent van onder meer Rezvan (Rose) Sharifian en David Vermaas die samen met ceo Ruben Brands het bedrijf SeaO2 oprichtten.

Mede-oprichter Rose Sharifan met een plastic zakje dat de eerste onttrokken CO2 bevat. (Foto: SeaO2)

Sharifian promoveerde in 2022 op ‘Electrochemical Ocean Carbon Capture’ met dr.ir David Vermaas als copromotor en prof.dr.ir. Chris Kleijn (Faculteit Technische Natuurwetenschappen) als promotor.

Sharifian studeerde eerst petroleum engineering in Teheran en in Delft, maar besloot na haar studie over te stappen naar ‘de groene kant’. Ze meldde zich aan voor een promotieopdracht van de TU Delft en wateronderzoeksinstituut Wetsus in Leeuwarden om CO2 af te vangen uit zeewater. “Zeewater bevat ruim 140 keer meer CO2 dan lucht”, zegt ze daarover in een interview in De Ingenieur. “Met een elektrochemische machine veranderen we de zuurgraad van het water, waardoor alle carbonaten en bicarbonaten, die in het zeewater zijn opgelost, als CO2 in gasvorm vrijkomen.”

Diagram SeaO2 process
Schema van het CO2-afvang proces. (Beeld: SeaO2)
Ambities

De labopstelling zou gedurende een continu proces van één jaar 1 ton CO2 aan zeewater kunnen onttrekken. Het is de bedoeling om de capaciteit in de hal aan de Afsluitdijk op te schalen via 25 ton CO2 per jaar naar 250 ton per jaar.

Asvin Sajeev
Chemicus Asvin Sajeev met een deel van de elektrochemische reactor. (Foto: Jos Wassink)

“De fase-1 pilot plant van 25 ton CO2 per jaar past in een zeecontainer”, schetst Asvin Sajeev, chemical process engineer bij SeaO2. “De volgende stap van 250 ton CO2 per jaar past waarschijnlijk in vier zeecontainers omdat we pompen kunnen combineren.”

“En wij hebben als voordeel dat we helemaal geen chemicaliën gebruiken”, zegt Ruben Brands, ceo van SeaO2. Dat onderscheidt zijn bedrijf bijvoorbeeld van de Canadese concurrent Planetary die zeewater met zuurremmers wil behandelen. Directe concurrenten zijn Captura uit Californië dat CO2 uit zeewater haalt met een membraanfilter en Ebb Carbon dat de zuurgraad van zeewater verhoogt (basisch maakt) met een elektrochemisch proces.

Ruben Brands
Directeur Ruben Brands voor de proeffabriek waar straks tonnen CO2 per jaar moeten worden afgevangen. (Foto: Jos Wassink)

Brands vertelt dat de fase-2 pilot (250 ton/jaar) gepland staat voor volgend najaar (‘Q3 2025’). Daar houdt het niet mee op. Sterker: dat is pas het begin. De ambities van SeaO2 volgen de lijn van de wereldwijde ambitie van 10 gigaton CO2 per jaar in 2050. Ieder jaar een factor 10 groter, daar komt het voorlopig op neer, met als punt op de horizon 1 megaton in 2030 en 1 gigaton (miljard ton) in 2045. Dat zou een aandeel van 10 procent zijn in de mondiale ambitie voor 2050.

De opschaling is een kostbare zaak die veel subsidies en investeringen vergt. De tientallen miljoenen dollars van Elon Musk zouden de schaalvergroting enorm bespoedigen. Of SeaO2 die krijgt, moet volgend jaar februari, vier jaar na het begin van de X Prize carbon removal, duidelijk worden.

Wetenschapsredacteur Jos Wassink

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

j.w.wassink@tudelft.nl

Comments are closed.