Boete

Met verbazing las ik de volgende kop in Delta: ‘Noem het geen langstudeerboete, zegt NSC’. Wat moet het dan wel zijn? ‘Het moet een prikkel zijn om niet al te lang te blijven studeren en om de studie binnen afzienbare tijd af te ronden.’

Als student wil ik hier ter bevordering van het debat twee dingen over kwijt: iets over de definitie van een boete en iets over verwachtingsmanagement.

Een boete is een ‘wegens een ­overtreding opgelegde geldstraf’ (Van Dale). Is dat van toepassing op deze ‘prikkel’? Nou, de overtreding is te lang studeren en de straf is 3.000 euro betalen. Hoe Nicolien van Vroon­hoven het ook wendt of keert, het is ­gewoon een boete.

Verwacht niet dat nog een extra ‘prikkel’ studenten sneller aan een ­diploma helpt

Ten tweede wil ik aan wat politiek verwachtingsmanagement doen. Aan de TU Delft zijn een aantal studies moeilijk om nominaal te halen. Neem bijvoorbeeld de bachelor­studie werktuigbouwkunde; 41 procent van de studenten haalt binnen vier jaar een ­diploma, 54 procent haalt binnen die tijd echter geen diploma (bron: ­studiekeuze123.nl). Dat betekent dat voor deze opleiding meer dan de helft van de studenten de langstudeerboete moet betalen.

Dat een enkele ­student er met de pet naar gooit zal best, maar je kunt ervan uit gaan dat het overgrote deel van deze studenten niet voor de lol langer studeert. Studiefinanciering in de vorm van een basis- en aanvullende beurs loopt namelijk niet langer dan de nominale studieduur. Studeren wordt dus heel snel een dure hobby.

Verwacht niet dat nog een extra ‘prikkel’ studenten sneller aan een ­diploma helpt, maar eerder dat het afschrikt om te beginnen aan dat diploma.

Ik beveel het kabinet dan ook ten zeerste aan om niet langer te sugarcoaten en gewoon te zeggen waar het op staat: een boete is een boete. Zo ­verstaan we allemaal hetzelfde en kunnen we het debat weer voeren waarover het moet gaan: de langstudeerboete en de gevolgen daarvan, voor studenten, ouders van studenten en de samenleving.