Na het eerste succes wil het Delftse robotvoetbalteam nu uitbreiden

Translation in progress

Het valt niet mee om vanuit het niets zes voetbalrobots te bouwen. Plus een reservespeler. Toch kon het Delftse robotvoetbalteam Delft Mercurians twee jaar na de oprichting deze zomer meedoen aan het wereldkampioenschap RoboCup Eindhoven 2024. Driehonderd teams uit 45 landen namen eraan deel. Ze trokken 50 duizend toeschouwers in vier dagen tijd.

“De energie in de hal was verslavend”, vertelde masterstudent robotica en teammanager Zhenglang (‘Steven’) Lu na afloop in het Delftse RoboHouse. De RoboCup-competitie vond eind juli plaats in een slecht geventileerde sporthal. De hitte maakte het tot een zware werkomgeving. Maar het besef mee te kunnen doen in een wereldwijde competitie gaf het team veel energie, vertelt hij.

Zo’n parttime studententeam is aantrekkelijk voor buitenlandse studenten

De meeste studententeams beginnen elk jaar met een compleet nieuwe ploeg die een jaar lang al hun tijd steekt in hun project. Bij de Delft Mercurians gaat dat anders. De leden blijven meestal langer aan en besteden gemiddeld zo’n acht uur per week aan het team. Zo’n parttime studententeam is aantrekkelijk voor buitenlandse studenten die het zich vaak niet kunnen permitteren om hun studie een jaar te parkeren. “We werken vaak in de weekenden samen in het RoboHouse”, zegt Lu. “En dan bestellen we er pizza bij.”

Lu is vooral op zoek naar studenten werktuigbouwkunde, elektrotechniek en informatica. Maar ook studenten die handig zijn in marketing en management nodigt hij van harte uit zich te melden. Dat kan simpelweg via hun website.

Delft Mercurians speelde in de B-competitie van de SSL-klasse, wat staat voor Small Scale League. De B-competitie speelt met zes robots op een half veld in wedstrijden van 10 minuten. De robots zijn kleine, snel bewegende cilinders ter grootte van een kleine emmer. Om het spel goed te kunnen volgen is het veld groen en de bal feloranje. Camera’s naast het veld registreren de wedstrijd. Hun beelden worden door beide teams gebruikt om hun robots mee aan te sturen over het veld.

Dat ziet er zo uit:

Nog voor de eerste wedstrijd kon beginnen, moest het Delftse team in allerijl aanpassingen treffen in hardware en programmatuur. Het was de eerste keer dat de zes robots samen op een veld stonden van negen bij twaalf meter, en dat vroeg om wat aanpassingen van de software. Ook bouwden ze nog snel kleine ventilatoren in omdat de vermogenselektronica voor de aandrijving oververhit raakte. Het team was goed voorbereid op stap gegaan en had allerlei gereedschap bij zich, zelfs een 3D-printer. Ontbrekend gereedschap kon het lenen van andere teams – zo’n sfeer heerst daar wel.

Van de zeven wedstrijden die de Delft Mercurians speelden, verloren ze er vier, werd er één gelijkspel en wonnen ze er twee. “Voor een nieuw team is dat erg ongebruikelijk”, weet Lu. “Dat is in jaren niet gebeurd.” Zo eindigde de newbie op plek vijf van de negen teams in hun divisie. Lu is trots op zijn team, dat in twee jaar tijd zes robots op het veld wist te krijgen en daarmee twee wedstrijden wist te winnen.

Alles draait om snelheid

De komende tijd wil het team de hardware verbeteren om het spel op een hoger niveau te krijgen. Snelheid speelt daarbij een sleutelrol, omdat je zo je tegenstander minder tijd geeft om te denken en te reageren.

Een innovatie voor de hardware kan bijvoorbeeld een soort stofzuiger zijn die de robot steviger op de vloer drukt. Daardoor neemt de wrijving van de wielen toe en kun je sneller optrekken. Bij krachtig remmen zorgt een stofzuiger ervoor dat de robot beter overeind blijft. Zo’n toevoeging betekent wel dat de motoren krachtiger moeten en dat de vermogenselektronica meer warmte ontwikkelt.

Een andere techniek die de Delft Mercurians willen inbouwen is een ‘chipper’. Die geeft de mogelijkheid om de bal laag te raken zodat die hoog en ver over het veld vliegt. In de A-divisie maken alle teams daar gebruik van.