Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Campus

Grausamkeit

De Eerste Wereldoorlog als live animatiefilm. Huisgenoten Ilse Rijneveld en Bettina Herrlich zagen de premiere van ‘De Grote Oorlog’ van theatergezelschap Hotel Modern in de Rotterdamse Schouwburg.

Rijneveld: ,,Het was een soort poppentheater, waarbij gebruik werd gemaakt van geluidsopnames, hoorspelen en een grote videowand waarop de scènes vergroot werden. Er waren geen marionetten of handpoppen, maar voorwerpen en kleine figuren. Op het toneel waren de spelers deze elementen steeds aan het verplaatsen.”

Herrlich: ,,Als je naar het videoscherm keek was je toeschouwer en tegelijkertijd kon je een kijkje achter de schermen nemen. Met de voorstelling was een soort imperfectie verweven. Er waren vaste camera’s, maar voor de lage standpunten gebruikten ze een endoscoop, dat is een klein cameraatje, om beelden te maken.”

Rijneveld: ,,Het verhaal ging over de Eerste Wereldoorlog, beginnend met de moordaanslag in Servië op de Oostenrijkse keizer. Was het de keizer? De scènes waren gebaseerd op brieven van soldaten aan het thuisfront. De brieven werden voorgelezen en tegelijkertijd zag je op het toneel de situatie waarin de brief geschreven is.”

Herrlich: ,,Het was heel plain, ze gebruikten simpele middelen: papieren steden die wegbrandden, een bak met grond en peterselie als bomen, poedersuiker als sneeuw en een aquarium als zee. En dan het geluid erbij; dat schepte echt een geweldige sfeer.”

Rijneveld: ,,Ik vond de uitvoering van het spel heel leuk en origineel. Het verhaal was wat minder sterk, hoewel het een boeiend thema is. Ik zal dit stuk vooral herinneren door de technieken en foefjes die ze gebruikten.”

Herrlich: ,,Van een actrice hoorde ik na afloop dat geprobeerd was het verhaal vanuit een neutraal standpunt te vertellen. Toch vond ik het soms vijandig tegenover ‘moffen’. Zelf ben ik Duitse en ik had het gevoel dat ze de Grausamkeit van de oorlog aan alle kanten meer hadden kunnen benadrukken. Je kunt niet zeggen dat aan de ene kant alleen maar slachtoffers zijn en aan de andere kant alleen maar daders.”

Rijneveld: ,,Ik zag dat niet zo. Voor mij was het meer een verhaal over de waanzin van oorlog in het algemeen. Er was een uitspraak die me wel trof. Op een gegeven moment zei iemand: ‘hoe vaker je sterft, hoe intensiever je leeft’. Dat gaf mooi weer dat je zelf ook een beetje sterft als de mensen om je heen wegvallen.”

Herrlich: ,,Waar komt het begrip ‘moffen’ trouwens vandaan? Bestond dat al wel in de Eerste Wereldoorlog?”

Rijneveld: ,,Het was een soort poppentheater, waarbij gebruik werd gemaakt van geluidsopnames, hoorspelen en een grote videowand waarop de scènes vergroot werden. Er waren geen marionetten of handpoppen, maar voorwerpen en kleine figuren. Op het toneel waren de spelers deze elementen steeds aan het verplaatsen.”

Herrlich: ,,Als je naar het videoscherm keek was je toeschouwer en tegelijkertijd kon je een kijkje achter de schermen nemen. Met de voorstelling was een soort imperfectie verweven. Er waren vaste camera’s, maar voor de lage standpunten gebruikten ze een endoscoop, dat is een klein cameraatje, om beelden te maken.”

Rijneveld: ,,Het verhaal ging over de Eerste Wereldoorlog, beginnend met de moordaanslag in Servië op de Oostenrijkse keizer. Was het de keizer? De scènes waren gebaseerd op brieven van soldaten aan het thuisfront. De brieven werden voorgelezen en tegelijkertijd zag je op het toneel de situatie waarin de brief geschreven is.”

Herrlich: ,,Het was heel plain, ze gebruikten simpele middelen: papieren steden die wegbrandden, een bak met grond en peterselie als bomen, poedersuiker als sneeuw en een aquarium als zee. En dan het geluid erbij; dat schepte echt een geweldige sfeer.”

Rijneveld: ,,Ik vond de uitvoering van het spel heel leuk en origineel. Het verhaal was wat minder sterk, hoewel het een boeiend thema is. Ik zal dit stuk vooral herinneren door de technieken en foefjes die ze gebruikten.”

Herrlich: ,,Van een actrice hoorde ik na afloop dat geprobeerd was het verhaal vanuit een neutraal standpunt te vertellen. Toch vond ik het soms vijandig tegenover ‘moffen’. Zelf ben ik Duitse en ik had het gevoel dat ze de Grausamkeit van de oorlog aan alle kanten meer hadden kunnen benadrukken. Je kunt niet zeggen dat aan de ene kant alleen maar slachtoffers zijn en aan de andere kant alleen maar daders.”

Rijneveld: ,,Ik zag dat niet zo. Voor mij was het meer een verhaal over de waanzin van oorlog in het algemeen. Er was een uitspraak die me wel trof. Op een gegeven moment zei iemand: ‘hoe vaker je sterft, hoe intensiever je leeft’. Dat gaf mooi weer dat je zelf ook een beetje sterft als de mensen om je heen wegvallen.”

Herrlich: ,,Waar komt het begrip ‘moffen’ trouwens vandaan? Bestond dat al wel in de Eerste Wereldoorlog?”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.