Zaterdag doopt burgemeester Job Cohen van Amsterdam in Nemo de Delftse zonnecelauto Nuna. De burgervader mag echter geen champagnefles uiteen laten spatten op de fraaie motorkap, met zonnecellen van een slordige miljoen.
Delen
/strong>
Drie dagen voor de grote perspresentatie oogt de Nuna allerminst af. Nuna (spreek uit noena) is de zonnecelauto waarmee acht Delftse en Amsterdamse studenten een race van drieduizend kilometer door Australië gaan afleggen. Frame, body, kap, en wielen liggen verspreid over werkplaats en drie kamers in het Interductgebouw aan de Rotterdamseweg. Twee leden van het bouwteam plakken voorzichtig de eerste zonnecellen op de kap, iemand is aan het verven, een ander plamuurt oneffenheden weg.
,,Vooral het maken van de lichtgewicht kunststof body heeft veel meer tijd gekost dan gedacht”, vertelt Rosalie Puiman, woordvoerster van het team. ,,Wij zijn vaak naar het gietbedrijf afgereisd om mee te helpen. Het is dan ook een uniek ontwerp. Daarom is iedereen nu nog druk bezig.”
Toch moest er afgelopen dinsdag ‘hoe dan ook’ een glimmende Nuna staan. ,,Noem hem maar optisch klaar.” Op zonne-energie rijden zal nog niet lukken -er mist nog wat elektronica- maar op de accu gaat het wel. Zaterdag volgt dan de officiële doop in Amsterdam.
Mascotte
Inmiddels bedraagt het budget voor Nuna meer dan drie miljoen, het vijfvoudige van wat initiatiefnemer, werktuigbouwkunde student Ramon Martinez, in eerste instantie had ingeschat. Een groot deel van het budget zit in de nieuwste zonnecellen. De verwachtingen zijn evenredig gestegen. Ging het in eerste instantie vooral om het meedoen en de ervaring een speciale auto te bouwen, nu is ‘winnen’ de missie.
,,Galium-arseen zonnecellen met mixed double-triple junctions bekend uit de ruimtevaartindustrie”, meldt Puiman geroutineerd. De bijbehorende uitleg volgt er rap achteraan. GaAs-cellen zijn de top op zonnecelgebied. De efficiëntie bedraagt zo’n 25 procent, tegen 17 procent voor de beste siliciumcellen. Teamadviseur professor Wubbo Ockels regelde de cellen voor het studententeam via het European Spage Agency; Nuon betaalt.
Volgens berekeningen moet de auto een maximumsnelheid van 160 km per uur kunnen bereiken. Dan helpt de accu overigens wel een handje mee. Als mascotte zijn er op de zijkant van de solarcar enkele zonnecellen aangebracht die echt in de ruimte hebben gezweefd. Die nam de spaceshuttle mee van de Hubbletelescoop terug naar aarde voor meteorietenonderzoek.
Kangoeroe
Naast techniek is strategie belangrijk in de race, benadrukt teamcaptain Ramon. ,,Een paar jaar geleden besloot het Honda-team op een regenachtige ochtend op de accu heel hard van start te gaan. De rest durfde niet te volgen. Honda reed op de accu onder het wolkendek uit en bleeklater niet meer in te halen.”
Het Delftse team kreeg hulp van ESA bij het ontwikkelen van een goede wedstrijdstrategie. Op basis van weersvoorspellingen berekenen computers in een volgauto met genetische algoritmen of de chauffeur extra ‘gas’ moet geven of juist de accu moet bijladen. Een onvoorzichtige kangoeroe of een klapband kan de zorgvuldig berekende strategie echter in een seconde overhoop gooien.
Begin oktober reist het team met de Nuna af naar Australië om het parcours te verkennen en de auto uitgebreid te testen. De race begint half november en duurt voor de snelste auto’s ruim vijf dagen. De officiële missie van het team luidt: winnen. Maar Rosalie is voorzichtiger: ,,Het is heel mooi als we bij de eersten eindigen. We hebben een heel goede auto, maar Nuna is in één jaar gebouwd. Sommige concurrenten verbeteren hun auto al jaren elk jaar weer een beetje.”
Zaterdag doopt burgemeester Job Cohen van Amsterdam in Nemo de Delftse zonnecelauto Nuna. De burgervader mag echter geen champagnefles uiteen laten spatten op de fraaie motorkap, met zonnecellen van een slordige miljoen.
Drie dagen voor de grote perspresentatie oogt de Nuna allerminst af. Nuna (spreek uit noena) is de zonnecelauto waarmee acht Delftse en Amsterdamse studenten een race van drieduizend kilometer door Australië gaan afleggen. Frame, body, kap, en wielen liggen verspreid over werkplaats en drie kamers in het Interductgebouw aan de Rotterdamseweg. Twee leden van het bouwteam plakken voorzichtig de eerste zonnecellen op de kap, iemand is aan het verven, een ander plamuurt oneffenheden weg.
,,Vooral het maken van de lichtgewicht kunststof body heeft veel meer tijd gekost dan gedacht”, vertelt Rosalie Puiman, woordvoerster van het team. ,,Wij zijn vaak naar het gietbedrijf afgereisd om mee te helpen. Het is dan ook een uniek ontwerp. Daarom is iedereen nu nog druk bezig.”
Toch moest er afgelopen dinsdag ‘hoe dan ook’ een glimmende Nuna staan. ,,Noem hem maar optisch klaar.” Op zonne-energie rijden zal nog niet lukken -er mist nog wat elektronica- maar op de accu gaat het wel. Zaterdag volgt dan de officiële doop in Amsterdam.
Mascotte
Inmiddels bedraagt het budget voor Nuna meer dan drie miljoen, het vijfvoudige van wat initiatiefnemer, werktuigbouwkunde student Ramon Martinez, in eerste instantie had ingeschat. Een groot deel van het budget zit in de nieuwste zonnecellen. De verwachtingen zijn evenredig gestegen. Ging het in eerste instantie vooral om het meedoen en de ervaring een speciale auto te bouwen, nu is ‘winnen’ de missie.
,,Galium-arseen zonnecellen met mixed double-triple junctions bekend uit de ruimtevaartindustrie”, meldt Puiman geroutineerd. De bijbehorende uitleg volgt er rap achteraan. GaAs-cellen zijn de top op zonnecelgebied. De efficiëntie bedraagt zo’n 25 procent, tegen 17 procent voor de beste siliciumcellen. Teamadviseur professor Wubbo Ockels regelde de cellen voor het studententeam via het European Spage Agency; Nuon betaalt.
Volgens berekeningen moet de auto een maximumsnelheid van 160 km per uur kunnen bereiken. Dan helpt de accu overigens wel een handje mee. Als mascotte zijn er op de zijkant van de solarcar enkele zonnecellen aangebracht die echt in de ruimte hebben gezweefd. Die nam de spaceshuttle mee van de Hubbletelescoop terug naar aarde voor meteorietenonderzoek.
Kangoeroe
Naast techniek is strategie belangrijk in de race, benadrukt teamcaptain Ramon. ,,Een paar jaar geleden besloot het Honda-team op een regenachtige ochtend op de accu heel hard van start te gaan. De rest durfde niet te volgen. Honda reed op de accu onder het wolkendek uit en bleeklater niet meer in te halen.”
Het Delftse team kreeg hulp van ESA bij het ontwikkelen van een goede wedstrijdstrategie. Op basis van weersvoorspellingen berekenen computers in een volgauto met genetische algoritmen of de chauffeur extra ‘gas’ moet geven of juist de accu moet bijladen. Een onvoorzichtige kangoeroe of een klapband kan de zorgvuldig berekende strategie echter in een seconde overhoop gooien.
Begin oktober reist het team met de Nuna af naar Australië om het parcours te verkennen en de auto uitgebreid te testen. De race begint half november en duurt voor de snelste auto’s ruim vijf dagen. De officiële missie van het team luidt: winnen. Maar Rosalie is voorzichtiger: ,,Het is heel mooi als we bij de eersten eindigen. We hebben een heel goede auto, maar Nuna is in één jaar gebouwd. Sommige concurrenten verbeteren hun auto al jaren elk jaar weer een beetje.”
Comments are closed.