Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Wetenschap

Operatiekamerpraktijken

Naam: ir. Armağan AlbayrakNationaliteit: Turkse en NederlandseOnderwerp: lichaamshouding en beeldkwaliteit in de operatiekamerPromotoren: Prof.d

r. H. de Ridder (Industrieel Ontwerpen) en prof.dr. H.J. Bonjer (Erasmus Medisch Centrum Rotterdam)

Tussenstand: nog een jaar te gaan

Armağan Albayrak (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

“Al van kleins af aan wilde ik iets met techniek doen. Ik haalde afstandbestuurbare speelgoedauto’s en de föhn van mijn moeder uit elkaar om te weten hoe ze werken. Ik wilde industrieel ontwerpen studeren in Delft, maar omdat ik mijn lyceum in Turkije deed, moest ik eerst toelatingsexamen doen voor natuurkunde en wiskunde. En Nederlands leren, maar dat ging redelijk snel, omdat ik tot mijn negende al in Nederland had gewoond.

Bij industrieel ontwerpen leerde ik hoe ik techniek op een creatieve manier kan toepassen. De werking van het menselijk lichaam en geneeskunde vind ik fascinerend, dus volgde ik als keuzevak biomechanica. Ik was meteen verkocht. Na een medische afstudeeropdracht bij het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam, hoefde ik dus niet lang na te denken over de vraag of ik in samenwerking met Erasmus MC wilde promoveren.

Mijn promotieopdracht heeft eigenlijk twee doelen: het verbeteren van de fysieke houding van de chirurg en de kwaliteit van het beeld dat hij of zij heeft tijdens operaties. De houding van chirurgen tijdens het opereren heb ik tijdens mijn afstuderen al onderzocht. Een chirurg staat vaak uren geconcentreerd te werken in soms ergonomisch onverantwoorde houdingen, waardoor hij pijn krijgt. Ik heb een steun ontworpen die de chirurg bij zowel open operaties als laparoscopie ondersteunt. Laparoscopie is een zogenaamde sleutelgatoperatie in de buik, waarbij de chirurg door kleine gaatjes opereert en met behulp van een camera op een beeldscherm kan zien wat hij doet. Tests met een werkend prototype wezen uit dat de klachten van de chirurg afnemen. Het leuke is dat er plannen zijn om de steun in productie te nemen.

Het andere deel van het onderzoek is ingegeven door mijn promotor, chirurg Jaap Bonjer. Tijdens zijn werk viel het hem op dat bij laparoscopische operaties de beeldkwaliteit op de monitor per ziekenhuis sterk verschilt. De hoeveelheid licht in de buikholte, daar gebracht door een lichtkabel van glasfiber en een buis met lenzen (endoscoop), bepaalt in belangrijke mate de kwaliteit van het beeld. Ik heb in 36 ziekenhuizen de lichtdoorlaatbaarheid van de lichtkabels en endoscopen gemeten en chirurgen gevraagd naar hun waardering van de beeldkwaliteit. Het is verrassend dat een relatief slecht beeld soms toch goed gewaardeerd werd. Kennelijk is men soms niet beter gewend. Ik wil in mijn onderzoek een soort APK-keuring voor lichtkabels en endoscopen opstellen, met een norm voor de minimale doorlaatbaarheid.

Deze toch wel verschillende onderwerpen wil ik koppelen, door te onderzoeken wat het effect van de beeldkwaliteit op de lichaamshouding van de chirurg is. Uiteindelijk hoop ik met mijn onderzoek het werk in de operatiekamer te verlichten.” (MM)

Naam: ir. Armağan Albayrak

Nationaliteit: Turkse en Nederlandse

Onderwerp: lichaamshouding en beeldkwaliteit in de operatiekamer

Promotoren: Prof.dr. H. de Ridder (Industrieel Ontwerpen) en prof.dr. H.J. Bonjer (Erasmus Medisch Centrum Rotterdam)

Tussenstand: nog een jaar te gaan

Armağan Albayrak (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

“Al van kleins af aan wilde ik iets met techniek doen. Ik haalde afstandbestuurbare speelgoedauto’s en de föhn van mijn moeder uit elkaar om te weten hoe ze werken. Ik wilde industrieel ontwerpen studeren in Delft, maar omdat ik mijn lyceum in Turkije deed, moest ik eerst toelatingsexamen doen voor natuurkunde en wiskunde. En Nederlands leren, maar dat ging redelijk snel, omdat ik tot mijn negende al in Nederland had gewoond.

Bij industrieel ontwerpen leerde ik hoe ik techniek op een creatieve manier kan toepassen. De werking van het menselijk lichaam en geneeskunde vind ik fascinerend, dus volgde ik als keuzevak biomechanica. Ik was meteen verkocht. Na een medische afstudeeropdracht bij het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam, hoefde ik dus niet lang na te denken over de vraag of ik in samenwerking met Erasmus MC wilde promoveren.

Mijn promotieopdracht heeft eigenlijk twee doelen: het verbeteren van de fysieke houding van de chirurg en de kwaliteit van het beeld dat hij of zij heeft tijdens operaties. De houding van chirurgen tijdens het opereren heb ik tijdens mijn afstuderen al onderzocht. Een chirurg staat vaak uren geconcentreerd te werken in soms ergonomisch onverantwoorde houdingen, waardoor hij pijn krijgt. Ik heb een steun ontworpen die de chirurg bij zowel open operaties als laparoscopie ondersteunt. Laparoscopie is een zogenaamde sleutelgatoperatie in de buik, waarbij de chirurg door kleine gaatjes opereert en met behulp van een camera op een beeldscherm kan zien wat hij doet. Tests met een werkend prototype wezen uit dat de klachten van de chirurg afnemen. Het leuke is dat er plannen zijn om de steun in productie te nemen.

Het andere deel van het onderzoek is ingegeven door mijn promotor, chirurg Jaap Bonjer. Tijdens zijn werk viel het hem op dat bij laparoscopische operaties de beeldkwaliteit op de monitor per ziekenhuis sterk verschilt. De hoeveelheid licht in de buikholte, daar gebracht door een lichtkabel van glasfiber en een buis met lenzen (endoscoop), bepaalt in belangrijke mate de kwaliteit van het beeld. Ik heb in 36 ziekenhuizen de lichtdoorlaatbaarheid van de lichtkabels en endoscopen gemeten en chirurgen gevraagd naar hun waardering van de beeldkwaliteit. Het is verrassend dat een relatief slecht beeld soms toch goed gewaardeerd werd. Kennelijk is men soms niet beter gewend. Ik wil in mijn onderzoek een soort APK-keuring voor lichtkabels en endoscopen opstellen, met een norm voor de minimale doorlaatbaarheid.

Deze toch wel verschillende onderwerpen wil ik koppelen, door te onderzoeken wat het effect van de beeldkwaliteit op de lichaamshouding van de chirurg is. Uiteindelijk hoop ik met mijn onderzoek het werk in de operatiekamer te verlichten.” (MM)

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.