Operatiekamerpraktijken

r. H. de Ridder (Industrieel Ontwerpen) en prof.dr. H.J. Bonjer (Erasmus Medisch Centrum Rotterdam)

Tussenstand: nog een jaar te gaan

Armağan Albayrak (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

“Al van kleins af aan wilde ik iets met techniek doen. Ik haalde afstandbestuurbare speelgoedauto’s en de föhn van mijn moeder uit elkaar om te weten hoe ze werken. Ik wilde industrieel ontwerpen studeren in Delft, maar omdat ik mijn lyceum in Turkije deed, moest ik eerst toelatingsexamen doen voor natuurkunde en wiskunde. En Nederlands leren, maar dat ging redelijk snel, omdat ik tot mijn negende al in Nederland had gewoond.

Bij industrieel ontwerpen leerde ik hoe ik techniek op een creatieve manier kan toepassen. De werking van het menselijk lichaam en geneeskunde vind ik fascinerend, dus volgde ik als keuzevak biomechanica. Ik was meteen verkocht. Na een medische afstudeeropdracht bij het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam, hoefde ik dus niet lang na te denken over de vraag of ik in samenwerking met Erasmus MC wilde promoveren.

Mijn promotieopdracht heeft eigenlijk twee doelen: het verbeteren van de fysieke houding van de chirurg en de kwaliteit van het beeld dat hij of zij heeft tijdens operaties. De houding van chirurgen tijdens het opereren heb ik tijdens mijn afstuderen al onderzocht. Een chirurg staat vaak uren geconcentreerd te werken in soms ergonomisch onverantwoorde houdingen, waardoor hij pijn krijgt. Ik heb een steun ontworpen die de chirurg bij zowel open operaties als laparoscopie ondersteunt. Laparoscopie is een zogenaamde sleutelgatoperatie in de buik, waarbij de chirurg door kleine gaatjes opereert en met behulp van een camera op een beeldscherm kan zien wat hij doet. Tests met een werkend prototype wezen uit dat de klachten van de chirurg afnemen. Het leuke is dat er plannen zijn om de steun in productie te nemen.

Het andere deel van het onderzoek is ingegeven door mijn promotor, chirurg Jaap Bonjer. Tijdens zijn werk viel het hem op dat bij laparoscopische operaties de beeldkwaliteit op de monitor per ziekenhuis sterk verschilt. De hoeveelheid licht in de buikholte, daar gebracht door een lichtkabel van glasfiber en een buis met lenzen (endoscoop), bepaalt in belangrijke mate de kwaliteit van het beeld. Ik heb in 36 ziekenhuizen de lichtdoorlaatbaarheid van de lichtkabels en endoscopen gemeten en chirurgen gevraagd naar hun waardering van de beeldkwaliteit. Het is verrassend dat een relatief slecht beeld soms toch goed gewaardeerd werd. Kennelijk is men soms niet beter gewend. Ik wil in mijn onderzoek een soort APK-keuring voor lichtkabels en endoscopen opstellen, met een norm voor de minimale doorlaatbaarheid.

Deze toch wel verschillende onderwerpen wil ik koppelen, door te onderzoeken wat het effect van de beeldkwaliteit op de lichaamshouding van de chirurg is. Uiteindelijk hoop ik met mijn onderzoek het werk in de operatiekamer te verlichten.” (MM)

Naam: ir. Armağan Albayrak

Nationaliteit: Turkse en Nederlandse

Onderwerp: lichaamshouding en beeldkwaliteit in de operatiekamer

Promotoren: Prof.dr. H. de Ridder (Industrieel Ontwerpen) en prof.dr. H.J. Bonjer (Erasmus Medisch Centrum Rotterdam)

Tussenstand: nog een jaar te gaan

Armağan Albayrak (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

“Al van kleins af aan wilde ik iets met techniek doen. Ik haalde afstandbestuurbare speelgoedauto’s en de föhn van mijn moeder uit elkaar om te weten hoe ze werken. Ik wilde industrieel ontwerpen studeren in Delft, maar omdat ik mijn lyceum in Turkije deed, moest ik eerst toelatingsexamen doen voor natuurkunde en wiskunde. En Nederlands leren, maar dat ging redelijk snel, omdat ik tot mijn negende al in Nederland had gewoond.

Bij industrieel ontwerpen leerde ik hoe ik techniek op een creatieve manier kan toepassen. De werking van het menselijk lichaam en geneeskunde vind ik fascinerend, dus volgde ik als keuzevak biomechanica. Ik was meteen verkocht. Na een medische afstudeeropdracht bij het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam, hoefde ik dus niet lang na te denken over de vraag of ik in samenwerking met Erasmus MC wilde promoveren.

Mijn promotieopdracht heeft eigenlijk twee doelen: het verbeteren van de fysieke houding van de chirurg en de kwaliteit van het beeld dat hij of zij heeft tijdens operaties. De houding van chirurgen tijdens het opereren heb ik tijdens mijn afstuderen al onderzocht. Een chirurg staat vaak uren geconcentreerd te werken in soms ergonomisch onverantwoorde houdingen, waardoor hij pijn krijgt. Ik heb een steun ontworpen die de chirurg bij zowel open operaties als laparoscopie ondersteunt. Laparoscopie is een zogenaamde sleutelgatoperatie in de buik, waarbij de chirurg door kleine gaatjes opereert en met behulp van een camera op een beeldscherm kan zien wat hij doet. Tests met een werkend prototype wezen uit dat de klachten van de chirurg afnemen. Het leuke is dat er plannen zijn om de steun in productie te nemen.

Het andere deel van het onderzoek is ingegeven door mijn promotor, chirurg Jaap Bonjer. Tijdens zijn werk viel het hem op dat bij laparoscopische operaties de beeldkwaliteit op de monitor per ziekenhuis sterk verschilt. De hoeveelheid licht in de buikholte, daar gebracht door een lichtkabel van glasfiber en een buis met lenzen (endoscoop), bepaalt in belangrijke mate de kwaliteit van het beeld. Ik heb in 36 ziekenhuizen de lichtdoorlaatbaarheid van de lichtkabels en endoscopen gemeten en chirurgen gevraagd naar hun waardering van de beeldkwaliteit. Het is verrassend dat een relatief slecht beeld soms toch goed gewaardeerd werd. Kennelijk is men soms niet beter gewend. Ik wil in mijn onderzoek een soort APK-keuring voor lichtkabels en endoscopen opstellen, met een norm voor de minimale doorlaatbaarheid.

Deze toch wel verschillende onderwerpen wil ik koppelen, door te onderzoeken wat het effect van de beeldkwaliteit op de lichaamshouding van de chirurg is. Uiteindelijk hoop ik met mijn onderzoek het werk in de operatiekamer te verlichten.” (MM)