Wat vooraf ging: verschillen in ambities… en pretentiesIn de kleedkamer schaamde Fredo zich voor het geblaat van Zavjee, die zowat alle andere Delftse bandjes uitgesproken matig tot hondsberoerd vond.
Share
Bert-Jan was vooral hinderlijk overtuigd van hun eigen kwaliteiten.
Hurm hield zich afzijdig, maar Fik ondernam onverwacht actie: vlak voor showtime trok hij een shirt aan van een berucht Delfts rammel-garage-biet-bandje.
Fredo grinnikte, maar Zavjee was not amused.
,,Wat hadden we nou afgesproken?” zei hij verbolgen.
,,Jij vónd van alles, maar áfgesproken was er niks”, zei Fik kalm. Te kalm.
,,…moet ik het podium op met een band die presentatie niet serieus neemt…”, foeterde Zavjee zachtjes. Niet zachtjes genoeg.
,,Oh? Is het nu meneer de fucking stergitarist met zijn begeleidingsband?” riep Fik kwaad.
,,Hrm!” zei Hurm, en hij hield de twee verhitte koppen een biertje voor.
Met dat bier verbeten in de hand geklemd werd het podium beklommen.
Fik liet er geen gras over groeien en veroorzaakte met zijn elektronische donderwolken een intro alsof Speakers spontaan moest instorten.
Fredo probeerde de spanning af te reageren in gekwelde zang en wildbevlogen gitaarspel – maar dat ging niet op afroep. Zavjees gitaar ontspoorde. Hij hoorde Bert-Jan vloeken achter het drumstel. Zavjee vloekte terug.
In het laatste van hun vijf nummers hield Zavjee zich niet aan de afgesproken lengte van een gitaarsolo, en blééf gaan. Fik bracht daar flink wat elektronica hard tegenin en Bert-Jan maakte met een paar drumklappen abrupt een voortijdig eind aan de set, om vervolgens woest van het podium te banen.
Hurm plugde rustig zijn bas uit en verdween richting zaal.
Fik en Zavjee liepen scheldend het podium af.
Toen ging Fredo ook maar.
Wat vooraf ging: verschillen in ambities… en pretenties
In de kleedkamer schaamde Fredo zich voor het geblaat van Zavjee, die zowat alle andere Delftse bandjes uitgesproken matig tot hondsberoerd vond. Bert-Jan was vooral hinderlijk overtuigd van hun eigen kwaliteiten.
Hurm hield zich afzijdig, maar Fik ondernam onverwacht actie: vlak voor showtime trok hij een shirt aan van een berucht Delfts rammel-garage-biet-bandje.
Fredo grinnikte, maar Zavjee was not amused.
,,Wat hadden we nou afgesproken?” zei hij verbolgen.
,,Jij vónd van alles, maar áfgesproken was er niks”, zei Fik kalm. Te kalm.
,,…moet ik het podium op met een band die presentatie niet serieus neemt…”, foeterde Zavjee zachtjes. Niet zachtjes genoeg.
,,Oh? Is het nu meneer de fucking stergitarist met zijn begeleidingsband?” riep Fik kwaad.
,,Hrm!” zei Hurm, en hij hield de twee verhitte koppen een biertje voor.
Met dat bier verbeten in de hand geklemd werd het podium beklommen.
Fik liet er geen gras over groeien en veroorzaakte met zijn elektronische donderwolken een intro alsof Speakers spontaan moest instorten.
Fredo probeerde de spanning af te reageren in gekwelde zang en wildbevlogen gitaarspel – maar dat ging niet op afroep. Zavjees gitaar ontspoorde. Hij hoorde Bert-Jan vloeken achter het drumstel. Zavjee vloekte terug.
In het laatste van hun vijf nummers hield Zavjee zich niet aan de afgesproken lengte van een gitaarsolo, en blééf gaan. Fik bracht daar flink wat elektronica hard tegenin en Bert-Jan maakte met een paar drumklappen abrupt een voortijdig eind aan de set, om vervolgens woest van het podium te banen.
Hurm plugde rustig zijn bas uit en verdween richting zaal.
Fik en Zavjee liepen scheldend het podium af.
Toen ging Fredo ook maar.
Comments are closed.