Campus

ZWAAR METAAL % 12

Wat vooraf ging: door chaos en alcohol is nu ook de bandnaam eindelijk een feit…De entree van Mylotte had op iedereen een ontnuchterende uitwerking, behalve dan op Fik, die, extra bedwelmd door haar aanwezigheid, bij het opentrekken van een fles witte wijn meteen zes lege bierflessen omgooide.

Plus nog een halfvolle fles rode wijn en wat boeken. Hij gaf haar een glas aan zonder te morsen, wat opperste concentratie vergde.

,,Waarom hebben jullie die nummers eigenlijk niet in het Nederlands opgenomen?” vroeg Mylotte, vanaf de hoogslaper neerkijkend op vijf muzikanten met een bepaald verkeersonveilig promillage. ,,Ik hoor net dat jullie Zwaar Metaal heten, dan is het toch raar om in het Engels te zingen?” Fik zat heftig van ja te knikken, maar die had vermoedelijk ook ingestemd als Mylotte spontaan had voorgesteld te gaan waterskiën op een willekeurige Delftse gracht. De rest was verdeeld.

,,Ik zou Nederlandse teksten m’n bek niet uitkrijgen”, zei Zavjee, maar Bert-Jan zat lodderig te grinniken. ,,Nee? En daarnet zongen we alles wel mee in het Nederlands!”

Fredo aarzelde. In zijn muziekcollectie zaten wat welbewuste hiaten. Geen Bløf te bekennen, geen Volumia!, en al helemaal geen Frans Bauer. Aan de andere kant: de Tröckener Kecks waren altijd wél okee geweest, Boudewijn de Groot natuurlijk, en die Delftse band die z’n broer vroeger draaide: De Div%

,,Ik probeer het gewoon”, zei Fredo, ,,we stonerrocken gewoon door en ik kijk of dat in het Nederlands gaat. Doen?”

,,Tuurlijk!” zei Fik, met een breed gebaar een plant omgooiend.

Intussen had Hurm een ander cd’tje in de hifi geschoven.

Nederbiet vulde de kamer: ,,Hé hé, kejje nagaan…”

,,Hrm!” zei Hurm nadrukkelijk.

Wat vooraf ging: door chaos en alcohol is nu ook de bandnaam eindelijk een feit…

De entree van Mylotte had op iedereen een ontnuchterende uitwerking, behalve dan op Fik, die, extra bedwelmd door haar aanwezigheid, bij het opentrekken van een fles witte wijn meteen zes lege bierflessen omgooide. Plus nog een halfvolle fles rode wijn en wat boeken. Hij gaf haar een glas aan zonder te morsen, wat opperste concentratie vergde.

,,Waarom hebben jullie die nummers eigenlijk niet in het Nederlands opgenomen?” vroeg Mylotte, vanaf de hoogslaper neerkijkend op vijf muzikanten met een bepaald verkeersonveilig promillage. ,,Ik hoor net dat jullie Zwaar Metaal heten, dan is het toch raar om in het Engels te zingen?” Fik zat heftig van ja te knikken, maar die had vermoedelijk ook ingestemd als Mylotte spontaan had voorgesteld te gaan waterskiën op een willekeurige Delftse gracht. De rest was verdeeld.

,,Ik zou Nederlandse teksten m’n bek niet uitkrijgen”, zei Zavjee, maar Bert-Jan zat lodderig te grinniken. ,,Nee? En daarnet zongen we alles wel mee in het Nederlands!”

Fredo aarzelde. In zijn muziekcollectie zaten wat welbewuste hiaten. Geen Bløf te bekennen, geen Volumia!, en al helemaal geen Frans Bauer. Aan de andere kant: de Tröckener Kecks waren altijd wél okee geweest, Boudewijn de Groot natuurlijk, en die Delftse band die z’n broer vroeger draaide: De Div%

,,Ik probeer het gewoon”, zei Fredo, ,,we stonerrocken gewoon door en ik kijk of dat in het Nederlands gaat. Doen?”

,,Tuurlijk!” zei Fik, met een breed gebaar een plant omgooiend.

Intussen had Hurm een ander cd’tje in de hifi geschoven.

Nederbiet vulde de kamer: ,,Hé hé, kejje nagaan…”

,,Hrm!” zei Hurm nadrukkelijk.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.