Zeeuwse specialisatie nucleaire technologie

De Zeeuwse hogeschool ontwerpt het lesprogramma samen met de TU Delft, de ROC’s Zeeland en Westerschelde en een aantal gespecialiseerde opleidingsinstituten.

Volgend jaar al start de hogeschool met een post-hbo-opleiding, het jaar daarna volgt een afstudeerrichting. Waarschijnlijk valt die onder de paraplu van de bestaande bacheloropleiding algemene operationele technologie.

“Er is een grote vraag naar hbo’ers in de nucleaire sector”, zegt Dick Fundter, lector veiligheid aan de Zeeuwse hogeschool. “De sector vergrijst, de laatste jaren kwamen er weinig jonge mensen bij. We weten niet waarom: uit onderzoek blijkt dat de industrie geen negatieve gevoelens oproept bij jongeren. Het is eerder onbekendheid. Studenten weten niet dat er in de sector heel interessante, duurzame banen te vinden zijn.”

Het is tien voor half acht ’s avonds. De losse leestafels hebben in DOK plaatsgemaakt voor een vijftigtal stoelen. De helft is bezet met vooral grijze kapsels. Overwegend mannen, het blijft Delft. De frisse coupe van een student valt direct op. TU-hoogleraar geologie Salomon Kroonenberg staat op het podium en kijkt rustig de zaal in.
Op het moment dat hij zijn eerste hoorcollege over de woestijnaarde start zit de zaal helemaal vol. Sterker nog, er zijn nog wat stoelen bijgezet. Opvallend: het aandeel student is in de laatste minuten sterk toegenomen. Kwestie van goede timing?
De inhoud nu. Kroonenberg neemt de zestig aanwezigen mee naar lang geleden. Naar de tijd dat alle werelddelen nog aan elkaar vastzaten en Nederland zo’n drieduizend kilometer van de oceaan af lag. Geen Egmond aan Zee dus en ook geen bijbehorend weertype. Omdat Nederland op de hoogte van de Sahara lag, was het er vooral droog: voilà, een woestijnklimaat. Kroonenberg vertelt verder over de jaren dat hij in Suriname geologisch onderzoek deed. Omdat Afrika en Zuid-Amerika vroeger aan elkaar vastzaten, loopt de geologische structuur naadloos in elkaar
over. “Als we in Suriname de
zee inliepen, dan pakten we de kaart van Sierra Leone erbij.” Afrika dus.
“Even pauze.” Kroonenberg neemt een slokje en ontspant zich. Drie studenten grijpen de gelegenheid aan om als eerste bij de koffiecorner te zijn. Het is net écht college. Vijf seconden later vervolgt de hoogleraar zijn verhaal. De drie kijken verward om, kunnen niet anders dan hun winnende race staken en keren enigszins gegeneerd terug naar hun plek.
Een half uur later – de pauze is nu een feit – staan de drie koffieheren het eerste bedrijf door te nemen. Jochem Kuiper (achtstejaars luchtvaart- en ruimtevaarttechniek) is één van hen. “Tot nu toe was het verhaal mij vrij bekend, maar het is prettig dat verschillende losse feiten aan elkaar gekoppeld worden. Toen hij begon over die verschuivende werelddelen, legde ik de link naar het woestijnklimaat.” Zijn buurman, Bart Festen (zesdejaars werktuigbouwkunde) sluit zich daarbij
aan. “Ik ben benieuwd naar het verband met het huidige klimaat.”
Promovendi ir. Miriam ter Brake (wiskunde) is ook bij het college. “Grappig, ik ben net het boek ‘Geologica’ aan het lezen”, aldus Ter Brake. “Ik herken veel van wat wordt verteld.” Ze promoveert op kustmorfologie, over hoe het getij in de Waddenzee de kustlijn beïnvloedt. “Er is zeker raakvlak met het college van vandaag.” Kroonenberg wil met zijn lezingen aangeven dat klimaatverandering voor de aarde niets nieuws is, alleen dat de mens denkt dat wat ons nu overkomt iets bijzonders is. In deze serie maakt Kroonenberg duidelijk hoe de aarde écht werkt. Hij laat zien hoe de energie van binnenuit de aarde, de zonne-energie en het leven het aanzicht van de aarde in de loop der geschiedenis radicaal hebben veranderd.

Hoorcolleges van Salomon Kroonenberg,  ‘Broeikasaarde’ en ‘IJstijdaarde’, respectievelijk maandag 2 en 9 februari, Bibliotheek DOK, Vesteplein 100 in Delft. Aanvang 19.30 uur, toegang gratis. 

www.salomonkroonenberg.nl