“.oesters eten?” vraag ik op vrijdagmiddag aan Stijn van Gils. Hij kijkt wat verbaasd, maar wil best een keer met mij weekdieren slobberen. In Delft kunnen we geen restaurants met oesters vinden, dus reizen we af naar het altijd leuke Hotel New York op de Rotterdamse Kop van Zuid.
Delen
br />
We belanden in de aparte hoek met zij die oesters gaan eten. We zijn een beetje zenuwachtig. Stijn vraagt zich af wat je erbij moet eten: “Zou je er een bak friet bij krijgen?” We bestellen wijn en een proefbordje ‘creuses’. We kunnen ook platte oesters en nog een stuk of duizend andere schelpdieren bestellen, maar dit lijken ons de ultieme oesters.
Terwijl we wachten op de schelpen, vertelt Stijn over zijn studie bouwkunde. Hij is bezig met een scriptie over de kritische ruimte. Ik kijk intussen rond en spot Jules Deelder een tafel verder. Hij eet wel gewoon patat en een stuk vlees.
Dan komen de oesters. We krijgen een mandje brood en een enorme schaal met ijs, zeewier, citroen en twaalf prachtige schelpen. We hebben geen idee wat wat is. Of hoe we ze moeten eten. Stijn vraagt het aan de serveerster. “Je moet ze met je vork bewerken en dan gewoon opdrinken”, zegt zij reuze behulpzaam. Stijn zet zijn vork in een grote, natte oester. Het duurt even voor hij doorheeft dat hij het beestje alleen bij de schelpsluitspier los hoeft te peuteren. Hij knijpt wat citroen op zijn beestje. Daar gaat hij. “Alsof je aan een schelp likt, de nasmaak is erg lekker.”
Ik vergeet citroen op mijn eerste oester te doen en het voelt alsof ik een slok zeewater naar binnen krijg. Even later hebben we de smaak te pakken. We werken de papillons, Zeeuwse creuses, fines claires en fines de marennes naar binnen alsof het niets is. Ik vraag Stijn of hij al iets merkt van het potentieverhogende effect. Hij geeft geen duidelijk antwoord, maar intussen gaat ons gesprek niet meer over gebouwen en presentatiecursussen, maar over liefde, relaties en seks. Stijn lijkt het wel leuk om een keer als eerste date met een meisje oesters te gaan eten. “Dan weet je gelijk wat voor vlees je in de kuip hebt.”
Als we naar huis gaan, zijn we allebei een beetje dronken. Van één glaasje wijn? Dat kan toch niet? Het zal wel aan de oesters liggen. Stijn houdt alle deuren voor me open. Als we afscheid nemen zegt Stijn dat hij zin heeft in ‘alcohol, kaarslicht en koele lakens’. Goed spul, die oesters.
Ionica Smeets
De uitdaging: oesters eten in Oesterbar Hotel New York, Koninginnenhoofd 1, Rotterdam.
Kosten: ongeveer 10 euro (dagprijs) voor een proefbord
Fun Factor: ****
Fear Factor: ****
Durf je ook een keertje op Xtreme Date met Ionica? Ionica@watjewilt.nl
“.oesters eten?” vraag ik op vrijdagmiddag aan Stijn van Gils. Hij kijkt wat verbaasd, maar wil best een keer met mij weekdieren slobberen. In Delft kunnen we geen restaurants met oesters vinden, dus reizen we af naar het altijd leuke Hotel New York op de Rotterdamse Kop van Zuid.
We belanden in de aparte hoek met zij die oesters gaan eten. We zijn een beetje zenuwachtig. Stijn vraagt zich af wat je erbij moet eten: “Zou je er een bak friet bij krijgen?” We bestellen wijn en een proefbordje ‘creuses’. We kunnen ook platte oesters en nog een stuk of duizend andere schelpdieren bestellen, maar dit lijken ons de ultieme oesters.
Terwijl we wachten op de schelpen, vertelt Stijn over zijn studie bouwkunde. Hij is bezig met een scriptie over de kritische ruimte. Ik kijk intussen rond en spot Jules Deelder een tafel verder. Hij eet wel gewoon patat en een stuk vlees.
Dan komen de oesters. We krijgen een mandje brood en een enorme schaal met ijs, zeewier, citroen en twaalf prachtige schelpen. We hebben geen idee wat wat is. Of hoe we ze moeten eten. Stijn vraagt het aan de serveerster. “Je moet ze met je vork bewerken en dan gewoon opdrinken”, zegt zij reuze behulpzaam. Stijn zet zijn vork in een grote, natte oester. Het duurt even voor hij doorheeft dat hij het beestje alleen bij de schelpsluitspier los hoeft te peuteren. Hij knijpt wat citroen op zijn beestje. Daar gaat hij. “Alsof je aan een schelp likt, de nasmaak is erg lekker.”
Ik vergeet citroen op mijn eerste oester te doen en het voelt alsof ik een slok zeewater naar binnen krijg. Even later hebben we de smaak te pakken. We werken de papillons, Zeeuwse creuses, fines claires en fines de marennes naar binnen alsof het niets is. Ik vraag Stijn of hij al iets merkt van het potentieverhogende effect. Hij geeft geen duidelijk antwoord, maar intussen gaat ons gesprek niet meer over gebouwen en presentatiecursussen, maar over liefde, relaties en seks. Stijn lijkt het wel leuk om een keer als eerste date met een meisje oesters te gaan eten. “Dan weet je gelijk wat voor vlees je in de kuip hebt.”
Als we naar huis gaan, zijn we allebei een beetje dronken. Van één glaasje wijn? Dat kan toch niet? Het zal wel aan de oesters liggen. Stijn houdt alle deuren voor me open. Als we afscheid nemen zegt Stijn dat hij zin heeft in ‘alcohol, kaarslicht en koele lakens’. Goed spul, die oesters.
Ionica Smeets
De uitdaging: oesters eten in Oesterbar Hotel New York, Koninginnenhoofd 1, Rotterdam.
Kosten: ongeveer 10 euro (dagprijs) voor een proefbord
Fun Factor: ****
Fear Factor: ****
Durf je ook een keertje op Xtreme Date met Ionica? Ionica@watjewilt.nl
Comments are closed.