Wetenschap in glittertop

Terwijl dj Mr. Wix in de Glazen Balzaal van Nemo zijn plaatjes draait, verdringt in een hoek van de dansvloer een groepje dames zich voor de stand van Axel Brink. Ze proberen een pen en een velletje papier te pakken te krijgen, want Brink, onderzoeker kunstmatige intelligentie aan de Rijksuniversiteit Groningen, doet aan handschriftanalyse en dat spreekt tot de verbeelding. “Met behulp van een computerprogrammaatje analyseren we de handschriften en vergelijken we ze met andere handschriften in onze database”, licht de promovendus toe. “De computer herkent onder meer de hoek waaronder letters geschreven worden, de lengte van de pootjes van de letters en de hoekigheid ervan.” Normaal gesproken wordt deze techniek gebruikt door forensisch onderzoekers om bijvoorbeeld de identiteit van de schrijver van een zelfmoordbriefje te achterhalen, maar tijdens ‘Discovery08’ kunnen bezoekers testen in hoeverre hun handschrift lijkt op dat van Elvis Presley, Albert Einstein of Bas Haring. Einstein is het meest in trek. 

Met deze derde editie van ‘Discovery’ probeert de organisatie, stichting Very Disco, een breed uitgaanspubliek te bereiken. Projectleider Arne Bakker, zelf afgestudeerd celbioloog, is enthousiast: “We hadden vijftienhonderd mensen verwacht en ik geloof dat we daar nu al bijna overheen zitten. We wilden dat er deze keer ook mensen van buiten het wetenschappelijke circuit kwamen. Het lijkt erop dat dat goed gelukt is.”

Volgens Bakker biedt ‘Discovery08’ een unieke combinatie van uitgaan en inhoud. “We willen in eerste instantie gewoon een leuk feest organiseren. Daarnaast willen we mensen in contact brengen met de wetenschap. Het is daarbij niet de bedoeling om proefjes te laten zien die al jarenlang op alle open dagen gedaan worden. Nee, wat hier te zien is, is verrassend, creatief en actueel. Daar hebben we heel streng op geselecteerd.”
Buiten het feestgedruis van de Glazen Balzaal, brengen andere wetenschappers in een rustiger sfeer hun onderzoek onder de aandacht. Lexicologe Vivien Waszink legt uit hoe je kunt bepalen of de woorden ‘swaffelkoning’, ‘poldermoskee’ en ‘curlingouder’ al dan niet in het woordenboek moeten komen; de Delftse bouwers van de Delfly laten hun ‘micro-ornithopter’ rondjes vliegen boven de bezoekers en onderzoekers van Philips tonen de kwaliteiten van hun nieuwste 3D-tv’s. 

Het publiek kan ook zelf op onderzoek uit in het museum. Sommigen moeten even hun gêne overwinnen, maar hoe later het wordt, hoe meer bezoekers het aandurven om de proefopstellingen van Nemo uit te proberen. Hier stropen enkele stoere mannen de mouwen op om een ministuwdam te bouwen in een bergrivier. Daar probeert een meisje zich samen met haar vriend in een levensgrote zeepbel op te sluiten.
Twee jonge vrouwen in minirok en glittertop staan gebogen over één van de opstellingen. Ze proberen met één touwtje zo’n twintig houten blokjes met elkaar te verbinden. Op de vraag of zij ‘de kick van het nieuwe dingen ontdekken’ al beleefd hebben, antwoordt de één: “Nee, niet echt, maar we zijn er ook nog maar net. We wilden vanavond uit en zagen in zo’n krantje dat hier een feest was. Er komen leuke dj’s, dus ik denk dat het wel gezellig wordt.” 

“Maar dit is ook best wel grappig”, zegt de ander. “Die blokjes zijn huisjes en wij zijn het elektriciteitsbedrijf. Wij moeten al die huisjes zo efficiënt mogelijk aansluiten op het elektriciteitsnetwerk. Ik geloof dat we goed bezig zijn. Misschien houden we zelfs nog wat kabel over!”