Je hebt weken van zestig uur gedraaid. Je bent doodmoe en toe aan een weekje vrij, maar eigenlijk kan het niet. Wat doe je? Deze en andere vragen kwamen aan bod bij het World Café dat de onderdeelcommissie van de Universiteitsdienst organiseerde vanwege de Week van de Werkstress.
Delen
De opkomst in faculteitscafé PSOR van Civiele Techniek en Geowetenschappen was met slechts een tiental TU-medewerkers laag. Dan valt het hier kennelijk wel mee met de werkstress, zei een deelneemster. Of hadden anderen hier geen tijd voor, vanwege… Hoe dan ook, over het weekje vrij was een deel van de cafégangers het roerend eens: aankaarten bij je leidinggevende. Maak het bespreekbaar en vraag hulp van je collega’s. Maak keuzes, stel prioriteiten.
Hadden ze er ervaring mee? Ja, antwoordde de enige man. Hij ging in dat geval een dagje thuiswerken, dat is efficiënter. Wat hem ook had geholpen was het Health Coachprogramma aan de TU. En dan vooral de tips over voeding en bewegen. “Vaak loop ik even een rondje over de gang. Ik had altijd een middagdip, maar nu niet meer.”
Wat zou er gebeuren als je de boel de boel laat? “Dan weet ik dat het bij mijn collega’s over de schutting wordt gegooid en voel ik me niet fijn”, zei een vrouw. Voor leidinggevenden is hierbij een belangrijke taak weggelegd, vond de meerderheid. Ze zouden dit soort problemen moeten (leren) signaleren en konden wellicht het takenpakket van medewerkers aanpassen.
Op de vraag waar mensen plezier van krijgen in hun werk, kwamen antwoorden als sociale contacten, gemeende complimenten, waardering, het gevoel serieus te worden genomen en jezelf kunnen zijn. Geopperd werd om de zomerstages, waarbij medewerkers eens even op een andere afdeling kunnen meelopen, gedurende het hele jaar aan te bieden. “Maar geeft dat minder werkstress?”, vroeg een vrouw. Het geeft volgens de onderdeelcommissie in ieder geval meer werkplezier.
Comments are closed.