Emancipatie is geen exclusieve zaak meer voor vrouwen. Verbreding van de doelgroep lijkt een algemene trend; de vrouwendag schenkt dit jaar eveneens aandacht aan de positie van allochtonen, gehandicapten en homoseksuelen.
Ook het beleid van de emancipatiecommissie van de TU is hierop gericht.
Emancipatie aan de TU moet zich niet meer alleen op vrouwen richten. Betekent dit dat de gestelde doelen voor vrouwenemancipatie al vervuld zijn? Emancipatiefunctionaris voor het personeel en organisator van de vrouwendag, drs. E. Hamelink, meent van niet. Ze schudt zo een aantal voorbeelden uit de mouw van zaken die nog duidelijk verbetering behoeven: ,,Carrièrekansen, gelijkwaardig salaris en kinderopvang. En natuurlijk het geringe aantal vrouwen aan de TU, zowel onder wetenschappelijk personeel als onder studenten.” Hamelink vindt dat ‘de meerwaarde van vrouwen’ best wel beter benut kan worden.
In een beleidsbrief van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft minister Melkert aangegeven een verschuiving van accenten te willen zien in de emancipatiebeweging: er moet niet meer in termen van achterstand gedacht worden, maar juist de verschillende kwaliteiten van mensen dienen onderkend te worden. Dus niet altijd maar vergelijken met succesvolle jonge blanke mannen, maar waardevolle en specifieke eigenschappen van minderheden of andere groepen beter leren waarderen en uitdragen. Daarmee zou ook het draagvlak van de emancipatiegedachte in de samenleving verbreed worden.
Blind
Dat idee vindt veel steun bij de voorzitter van de emancipatiecommissie, drs. J. Kayser. ,,Door de achterstand van vrouwen maar te blijven benadrukken, bevestig je die positie eigenlijk”, meent zij. ,,We moeten af van het idee dat de vrouw achtergesteld is en dus zielig mag zijn. Als er een voorkeursbeleid voor vrouwen gevoerd wordt, dan leidt dat bijvoorbeeld tot tweestrijdige gevoelens. Want wil je als vrouw wel vanwege je vrouw-zijn verkozen worden boven een ander? Of wil je dat omdat je gewoon de beste kandidaat bent? Daarom zouden we ook moeten oppassen om studentes op hun uitzonderingspositie te wijzen.”
Kayser vindt dat de nadruk vooral moet komen te liggen op de positieve, goede eigenschappen van vrouwen en minderheden. Voor de TU zou dat kunnen betekenen dat er bij sollicitaties minder ‘blind’ geselecteerd zou moeten worden. ,,Er mag best wel wat meer rekening worden gehouden met de meerwaarde van minderheden”, aldus Kayser.
Kayser vreest namelijk dat het aandeel vrouwen, maar ook het aandeel minderheden aan de TU als gevolg van de reorganisatie zal dalen. ,,Op de TU komen vrouwen eigenlijk nog maar net kijken. Bij reorganisaties zijn het veelal de werknemers die pas in dienst zijn, die het eerst verdwijnen. De gevolgen voorde vrouwen laten zich raden.”
Ook minderheden als allochtonen, gehandicapten en homoseksuelen verdienen volgens Hamelink meer aandacht aan de TU. Hamelink: ,,De emancipatiecommissie meent dat deze groepen vaak kampen met vergelijkbare moeilijkheden als vrouwen. Uit solidariteit zal op deze vrouwendag ook aandacht aan deze groepen gegeven worden.”
Moet dan niet een aparte allochtonendag, homodag of gehandicaptendag georganiseerd worden? Hamelink meent van niet, althans nóg niet: ,,De doelgroepen zijn op dit moment nog te klein om daar aparte dagen voor te organiseren. Daarnaast zijn ze niet allemaal georganiseerd en dus moeilijk te bereiken. Op zo’n dag kunnen vrouwen hun ervaringen overgedragen aan anderen. Er valt veel van elkaar te leren. Vrouwendag is daarmee deze keer niet zo exclusief meer voor vrouwen en zou dus beter emancipatiedag of solidariteitsdag kunnen heten.”
Betongrijs
Een door Loes Luca (van de ‘zuinig-stoken’-campagne) ingesproken diapresentatie moet de nieuwe wind vertolken die door de emancipatiebeweging waait. De aanwezigen op de komende vrouwendag worden er dan op gewezen dat éénvormigheid taboe is en de gewenste vernieuwing in de weg staat. Diversiteit van medewerkers én werkomgeving zou centraal moeten staan aan de TU. ‘Beton- en kostuumgrijs’ staat volgens Hamelink symbool voor de traditie en de conservatieve rolpatronen, die het beeld van de TU bepalen. Om meer mensvriendelijkheid in de organisatie te brengen, moeten niet alleen de omgangsvormen van medewerkers veranderen, maar bijvoorbeeld ook de architectuur en aankleding van de gebouwen.
Vrouwelijke werknemers krijgen vrijstelling voor de vrouwendag van 8 maart. En hoewel mannen ook welkom zijn, ontvangen ze geen uitnodiging. Hamelink: ,,Dan krijg je de vraag wanneer het dan eens mannendag is. Iemand van de emancipatiecommissie zei daarop eens: Elke dag, behalve op vrouwendag.”
Emancipatie is geen exclusieve zaak meer voor vrouwen. Verbreding van de doelgroep lijkt een algemene trend; de vrouwendag schenkt dit jaar eveneens aandacht aan de positie van allochtonen, gehandicapten en homoseksuelen. Ook het beleid van de emancipatiecommissie van de TU is hierop gericht.
Emancipatie aan de TU moet zich niet meer alleen op vrouwen richten. Betekent dit dat de gestelde doelen voor vrouwenemancipatie al vervuld zijn? Emancipatiefunctionaris voor het personeel en organisator van de vrouwendag, drs. E. Hamelink, meent van niet. Ze schudt zo een aantal voorbeelden uit de mouw van zaken die nog duidelijk verbetering behoeven: ,,Carrièrekansen, gelijkwaardig salaris en kinderopvang. En natuurlijk het geringe aantal vrouwen aan de TU, zowel onder wetenschappelijk personeel als onder studenten.” Hamelink vindt dat ‘de meerwaarde van vrouwen’ best wel beter benut kan worden.
In een beleidsbrief van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft minister Melkert aangegeven een verschuiving van accenten te willen zien in de emancipatiebeweging: er moet niet meer in termen van achterstand gedacht worden, maar juist de verschillende kwaliteiten van mensen dienen onderkend te worden. Dus niet altijd maar vergelijken met succesvolle jonge blanke mannen, maar waardevolle en specifieke eigenschappen van minderheden of andere groepen beter leren waarderen en uitdragen. Daarmee zou ook het draagvlak van de emancipatiegedachte in de samenleving verbreed worden.
Blind
Dat idee vindt veel steun bij de voorzitter van de emancipatiecommissie, drs. J. Kayser. ,,Door de achterstand van vrouwen maar te blijven benadrukken, bevestig je die positie eigenlijk”, meent zij. ,,We moeten af van het idee dat de vrouw achtergesteld is en dus zielig mag zijn. Als er een voorkeursbeleid voor vrouwen gevoerd wordt, dan leidt dat bijvoorbeeld tot tweestrijdige gevoelens. Want wil je als vrouw wel vanwege je vrouw-zijn verkozen worden boven een ander? Of wil je dat omdat je gewoon de beste kandidaat bent? Daarom zouden we ook moeten oppassen om studentes op hun uitzonderingspositie te wijzen.”
Kayser vindt dat de nadruk vooral moet komen te liggen op de positieve, goede eigenschappen van vrouwen en minderheden. Voor de TU zou dat kunnen betekenen dat er bij sollicitaties minder ‘blind’ geselecteerd zou moeten worden. ,,Er mag best wel wat meer rekening worden gehouden met de meerwaarde van minderheden”, aldus Kayser.
Kayser vreest namelijk dat het aandeel vrouwen, maar ook het aandeel minderheden aan de TU als gevolg van de reorganisatie zal dalen. ,,Op de TU komen vrouwen eigenlijk nog maar net kijken. Bij reorganisaties zijn het veelal de werknemers die pas in dienst zijn, die het eerst verdwijnen. De gevolgen voorde vrouwen laten zich raden.”
Ook minderheden als allochtonen, gehandicapten en homoseksuelen verdienen volgens Hamelink meer aandacht aan de TU. Hamelink: ,,De emancipatiecommissie meent dat deze groepen vaak kampen met vergelijkbare moeilijkheden als vrouwen. Uit solidariteit zal op deze vrouwendag ook aandacht aan deze groepen gegeven worden.”
Moet dan niet een aparte allochtonendag, homodag of gehandicaptendag georganiseerd worden? Hamelink meent van niet, althans nóg niet: ,,De doelgroepen zijn op dit moment nog te klein om daar aparte dagen voor te organiseren. Daarnaast zijn ze niet allemaal georganiseerd en dus moeilijk te bereiken. Op zo’n dag kunnen vrouwen hun ervaringen overgedragen aan anderen. Er valt veel van elkaar te leren. Vrouwendag is daarmee deze keer niet zo exclusief meer voor vrouwen en zou dus beter emancipatiedag of solidariteitsdag kunnen heten.”
Betongrijs
Een door Loes Luca (van de ‘zuinig-stoken’-campagne) ingesproken diapresentatie moet de nieuwe wind vertolken die door de emancipatiebeweging waait. De aanwezigen op de komende vrouwendag worden er dan op gewezen dat éénvormigheid taboe is en de gewenste vernieuwing in de weg staat. Diversiteit van medewerkers én werkomgeving zou centraal moeten staan aan de TU. ‘Beton- en kostuumgrijs’ staat volgens Hamelink symbool voor de traditie en de conservatieve rolpatronen, die het beeld van de TU bepalen. Om meer mensvriendelijkheid in de organisatie te brengen, moeten niet alleen de omgangsvormen van medewerkers veranderen, maar bijvoorbeeld ook de architectuur en aankleding van de gebouwen.
Vrouwelijke werknemers krijgen vrijstelling voor de vrouwendag van 8 maart. En hoewel mannen ook welkom zijn, ontvangen ze geen uitnodiging. Hamelink: ,,Dan krijg je de vraag wanneer het dan eens mannendag is. Iemand van de emancipatiecommissie zei daarop eens: Elke dag, behalve op vrouwendag.”
Comments are closed.