‘We doen graag alles samen’

Gefeliciteerd! Jullie zijn vast blij?
Susan: “Zeker. Ik was best geschokt toen ik het mailtje over de toekenning kreeg. Ik ben de eerste binnen mijn afdeling die deze beurs ooit heeft weten binnen te halen, dus het voelt erg bijzonder.”
Gary: “Het was extra spannend om te horen omdat we er zo lang op hebben moeten wachten. De aanvragen moesten 6 januari al binnen zijn. Daarna zijn er in de zomer nog interviews geweest. Maar het heeft dus heel wat maanden geduurd voor we eindelijk de uitslag kregen.”

En hoe voelt het om als echtpaar allebei een veni te krijgen?
Susan, lachend: “We doen nu eenmaal graag alles samen.”
Gary: “De kans dat je allebei tegelijk zo’n beurs krijgt is ontzettend klein. Ik denk dat het veel heeft uitgemaakt dat we ons met totaal andere onderwerpen bezighouden.”
Gary hoorde het goede nieuws een dag eerder dan jij, Susan. Maakte dit jou niet jaloers?
Susan: “Hij had het me niet verteld! Ik belde Gary zodra ik las dat ik de subsidie krijg. Pas toen vertelde hij dat hij hem ook krijgt.”
Gary: “Ik had het verzwegen omdat ik haar niet ongerust wilde maken. Ik wist dat natuurkundigen vaak als eersten iets horen, en dat het dus heel goed kon dat zij ook nog positief bericht zou krijgen.”

Je ziet niet vaak dat echtgenoten een goede wetenschappelijke baan hebben aan dezelfde universiteit. Hebben jullie elkaar hier ontmoet?
Susan: “Nee, we hebben elkaar leren kennen in de Verenigde Staten, toen we allebei ons promotieonderzoek deden aan MIT. Het is een mooi toeval dat de TU zowel op Gary’s als mijn vakgebied een goede onderzoeksgroep heeft. Gary is hier als eerste heen gekomen, vier jaar geleden. Twee jaar terug heb ik hier gesolliciteerd.”

Aan de veni-beurs zit 250 duizend euro vast. Wat gaan jullie met dit geld doen?
Susan: “Het geld is vooral bedoeld om drie jaar lang je eigen salaris te kunnen betalen. Het geeft je de vrijheid om je eigen lijn van onderzoek te bepalen.”
Gary: “Maar het hoeft niet allemaal naar salaris te gaan. Je kunt er bijvoorbeeld ook apparatuur van kopen.”

Op welke onderzoekslijnen gaan jullie je richten?
Susan: “Mijn voorstel richt zich op het meten van bodemvocht via remote sensing, ofwel met satellieten. Het huidige idee is dat je zo alleen het vocht in de bovenste paar centimeter van de bodem kunt meten. En alleen als er niet te veel vegetatie is. Ik zie vegetatie echter niet als een verstoring, maar juist als een informatiebron. Als je bijvoorbeeld ziet dat planten watertekort hebben, wijst dit erop dat de bodem erg droog is.”
Gary: “Ik ben erin geslaagd om heel zuivere nanobuisjes van koolstof te maken, die tussen twee elektroden hangen. We hebben in de vakgroep allerlei onderzoek gedaan aan deze buisjes. Je kunt ze bijvoorbeeld gebruiken als quantum dot, een apparaatje waarin je een enkel elektron kunt vangen. Bij toeval kwamen we erachter dat deze nanobuisjes ook opvallende mechanische resonantie-eigenschappen hebben. En ze hebben optische eigenschappen. Mijn veni-voorstel draait om het verder bestuderen van deze eigenschappen, en vooral combinaties ervan.”

Gaan jullie het vieren?
Susan: “We hebben zo een feestelijke borrel op mijn afdeling. Dit weekend gaan we denk ik vooral veel taart bakken.”
Gary: “Het is op mijn afdeling gebruikelijk om taart uit te delen als er iets te vieren valt. Er werken daar momenteel 65 mensen.” 

TU Delft PhD student Arne Verliefde has won the 2009 Waternet Water Cycle Innovation Prize. He received the award and a check for 10,000 euro for his thesis ‘Rejection of organic micropollutants by high pressure membranes (NF/RO)’. The prize money is intended for study trips and further scientific development. TU Delft and Waternet, a water research company, hope that the prize will serve as an incentive for research in the field of the water cycles.