‘We doen dit voor de sfeer’

De unit sport & cultuur, op één van de laatste mooie zondagen van het jaar. De lucht is strak blauw, de zon verblindend, de wind schraal. Voetballers en hockeyers in korte broeken en lange sokken slepen met grote tassen van de parkeerplaats naar de sportvelden. Spierkracht gaan ze gebruiken, zweten zullen ze.

Hoe anders is het in het cultuurcentrum. In een donkere theaterzaal heeft zich een opgewonden publiek verzameld. Honderdvijftig jongens – de meisjes zijn op één hand te tellen – zitten rij aan rij voor een groot scherm. Zij gaan niet sporten, ze gaan sport kijken. E-sport welteverstaan. Haarscherp zien ze hoe professionele gamers met namen als Rekkles, Sneaky en Incarnation op het wereldkampioenschap van het computerspel League of Legends in Parijs elkaar te lijf gaan. De wedstrijden, compleet met voor- en nabeschouwingen, worden in Parijs aan elkaar gepraat door Amerikaanse commentatoren.

Arena

Harder en harder schreeuwt één van hen als de strijd op het scherm verhitter wordt. Hij zweept het publiek op, in de arena in Parijs én in deze zaal in Delft. Het gejuich zwelt aan als het Europese team Fnatic dat van Amerika (Cloud9) steeds verder terugdringt. Want ja, Amerikanen en Europeanen doen het dit jaar voor het eerst echt goed tijdens het WK. Zou de Chinese en vooral Zuid-Koreaanse hegemonie voorbij zijn? Het zou best kunnen, nu gamen in de VS en Europa steeds serieuzer wordt. De oprichting van de eerste studentenvereniging voor gaming, de Delft Student E-sport Association (DSEA), komt niet uit de lucht vallen. Dit evenement is het tweede dat ze organiseert en de kaarten zijn al dagen van tevoren uitverkocht.

Polsbandjes

DSEA-bestuurslid Eric Wong (student technische bestuurskunde) overziet de zaal vanaf zijn tafel bij de deuropening, waar vrijwilligers in witte verenigingsshirts het polsbandje controleren van iedereen die naar binnen wil. Hij glimlacht als het publiek juicht nadat één van de champions op het scherm is uitgeschakeld.

Aan dit evenement is duidelijk behoefte, een behoefte die hij en zijn vrienden Kevin An en Chun Cheung Wong, nu allebei voor hun studie in het buitenland, hebben aangevoeld. “De sfeer, daar doen we dit voor”, zegt hij nauwelijks verstaanbaar. Gejuich overstemt zijn woorden.

Een paar dagen eerder vertelde hij hoe hij en zijn studievrienden op het idee kwamen van DSEA. “We wilden samen gamen en zochten tien mensen om mee te doen. Is daar een platform voor, dachten we. Dat was er dus niet.” Dat was november 2014. De drie vrienden besloten dat platform zelf op te richten. Een half jaar later zaten ze bij de Kamer van Koophandel en werd het officieel: de eerste studentenvereniging voor e-sports in Nederland was een feit. De interesselijst voor lidmaatschap telt inmiddels ongeveer tachtig namen. Er is overleg met de unit sport en cultuur van de TU over de toekomst.

Sportmanager Niels Hemelaar denkt dat de DSEA ‘veel gaat betekenen in de toekomst’. “Gaming is een enorme groeimarkt, dus we willen de vereniging dolgraag bij ons hebben.” Alleen, in welke vorm, dat is de vraag. Want is de DSEA een sportvereniging, of niet? “Dat zou betekenen dat we een sponsorovereenkomst tekenen en dat de leden een sportkaart moeten hebben. Maar is dat wel de meest handige vorm? We hebben besloten dat we die sponsorovereenkomst op de lange baan schuiven, totdat er meer duidelijkheid is.” S&C is momenteel druk met het maken van haar eigen toekomstplannen, met het oog op de nieuwbouwplannen. “In december weten we meer. In de tussentijd helpen we de vereniging waar we kunnen.”

Toernooien

Zoals met het organiseren van evenementen. Het eerste was een League of Legends-toernooi in maart 2015. Dat trok meteen 150 gamers. Voor 31 oktober staat het kijken naar de finale van het wereldkampioenschap van League of Legends op het programma. Verder is de DSEA van plan iedere twee weken een clubavond te houden en voor januari staat er weer een toernooi, ditmaal van het spel Super Smash Bros, gepland. De vereniging wil proberen om toernooien tussen Nederlandse universiteiten te organiseren, naar Amerikaans, Engels en Scandinavisch voorbeeld.

Is gamen niet een veel te solitaire bezigheid om een florerende studentenvereniging omheen te bouwen? Wong denkt van niet. Volgens hem is een game als

League of Legends juist sociaal. “Je ontmoet mensen met dezelfde interesses doordat je speelt in teams en via Skype samen overlegt over de strategie.”



Studenten en andere bezoekers in het cultuurcentrum bevestigen dat. Neem Alexander van Geel, masterstudent bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. Gezeten op de eerste rij juichen hij en zijn vrienden – gestoken in zwarte T-shirts, met op de voorkant de tekst ‘Old & Young Gaming’ en op de achterkant een afbeelding van een ‘champion’ uit League of Legends – om het hardst. Op de gang vertelt Van Geel tussen twee wedstrijden in dat hij en zijn vrienden niet veel bakken van het spel. “Maar daar gaat het ook niet om. We spelen meer voor de lol dan voor het winnen. We kennen elkaar van de middelbare school. Via het spelen van League of Legends houden we contact.”

Vriendinnen

Nadat ze een vriend op pad heeft gestuurd voor wat broodjes, vertelt studente elektrotechniek Hann Truong dat ze veel mensen via de game heeft leren kennen. “Ik speel vooral voor de gezelligheid. Via Skype overleg je over tactiek en praat je over andere dingen.” Op een evenement als in het cultuurcentrum was ze nog niet eerder. “Ik vind het leuk hier, omdat er allemaal mensen zijn met dezelfde interesse. Ik heb ook wel vriendinnen die gamen, maar zij spelen minder vaak en zijn daardoor minder ver.”

Daan Jonker, middelbaar scholier uit Den Haag, is met zijn vrienden op de fiets naar Delft gekomen, de stad waar hij volgend jaar aan zijn studie, ‘misschien technische natuurkunde’, hoopt te beginnen. Jonker is sinds drie jaar verslingerd aan League of Legends. Niet voor niets zit hij op het diamond-niveau, wat bijna het allerhoogste is. “Ik ken veel mensen die het spel spelen, van school en via het spel zelf. We chatten veel met elkaar. Het is nog niet zo groot en zo onderdeel van de cultuur als in Zuid-Korea, maar gamen wordt ook hier steeds groter.”

Toch zijn er nog maar weinig van dit soort evenementen in Nederland, op wat pogingen van bioscopen na. Vergeleken met bijvoorbeeld Engeland, waar tienduizenden mensen bijeenkomen in grote stadions, was het allemaal kleinschalig en is de bijeenkomst in het cultuurcentrum minuscuul. De Amerikaanse filmcrew van het bedrijf achter League of Legends, Riot Games, die vandaag opnames maakt voor het eigen Youtube-kanaal AllChat, is juist daarom naar Delft gekomen. “Wij willen de passie en de opwinding laten zien en die is er ook in een kleine gemeenschap als deze”, vertelt één van de producenten. De crew maakt opnames van het juichende publiek en interviewt op de gang enkele bezoekers.

Peace Pigeon

Zo ook You Tube-beroemdheid Peace Pigeon, in het dagelijks leven een jongen met rossig haar genaamd Tim Duijf. Hij promootte het Delftse evenement op zijn kanaal en binnen vijftien minuten was het uitverkocht, vertelt Eric Wong als hij Duijf in de gang tegen het lijf loopt. Volgens Duijf is het ‘een unieke kans’ voor de DSEA dat de crew van Riot Games er is. Het levert immers gratis publiciteit op. Voordat hij daarover kan uitweiden, moet hij voor

de camera komen voor een interview. In de zaal is inmiddels een nieuwe wedstrijd begonnen. Laurens Prins, student commerciële economie in Rotterdam, maar wonend in Delft en vrijwilliger voor de DSEA, voorziet de gebeurtenissen op het scherm van zijn eigen commentaar om uit te leggen wat er gaande is. Prins is speler van het eerste uur en doorziet meteen de tactiek van de teams in Parijs. Toch vindt hij het mooi dat de Amerikaanse commentatoren hun analyses de zaal in schreeuwen. “Als je het spel vaker speelt, snap je natuurlijk wel wat er gebeurt. Het is net als kijken naar voetbal: het commentaar voegt een extra laag toe. Net als het kijken met een groot publiek.”

De ‘damage’ die een champion kan doen speelt een belangrijke rol: ‘physical’ of ‘magic’. Spelers kopen skins om het uiterlijk van hun champion aan te passen. De champions hebben ieder hun eigen taak, ten dienste van de teamstrategie. Om goed te kunnen spelen, is het nodig om alle champions – het zijn er meer dan 120 – te kennen. Het einddoel van de game is om de Nexus, de thuisbasis, van de tegenstander te vernietigen. Die twee bases staan in de twee uiterste hoeken op de plattegrond, de map. League of Legends, en gamen in het algemeen, is vooral groot in Zuid-Korea. Daar hebben de professionals een sterrenstatus en verdienen ze miljoenen.

Op 31 oktober was de finale van het wereldkampioenschap van League of Legends, dat zich in grote arena’s in verschillende Europese steden heeft afgespeeld. Het winnende team (nog niet bekend toen dit blad naar de drukker ging) kreeg een miljoen dollar mee naar huis.