Wat doet een elf eigenlijk?

“We zijn begonnen met negentien spelers en twee regieassistenten”, vertelt regisseuse Sofie Wentholt. “Het eerste gedeelte hebben we zonder rollenverdeling geoefend. Zo heb ik mensen met verschillende personages aan de slag gezien.” Karin van der Burg speelt in het toneelstuk een elf en dienaar van de hertog Philostratus, maar was daar in eerste instantie niet zo blij mee. “In het begin dacht ik: wat doet een elf nou eigenlijk? Toen ik bezig was, bleek dat ik erg veel op het podium stond. Je bent met je lichaam bezig en veel aan het rondrennen, uitbeelden en nieuwsgierig om je heen aan het kijken. Dat is toch wel heel leuk.” 

Ook voor Sanne de Groot waren zijn rollen (elf en kleermaker Stephanus Stopnaald) geen eerste keus. “Nee, eigenlijk derde. Ik vond zelf Puck wel een erg leuke rol. Verder had ik graag Spoel gespeeld. Die is lekker uitbundig.” Wentholt: “Spoel maakt de metamorfose mee. Het personage is sprookjesachtig. En Puck is een plaaggeest, een nar. Hij heeft ook veel invloed op hoe het stuk verloopt. Dus veel mensen hadden hen als eerste keus.”
Wentholt gebruikt tijdens repetities vaak zogenaamde ‘dagboekmomenten’: “Je stapt dan even buiten de scène en vertelt hoe je personage zich voelt.” Van der Burg deed dat voor haar dienaar ook. “Ze gaat op een gegeven moment tegen haar hertog in. Het proces van schrikken (‘wat heb ik gedaan?’), via nadenken en herstellen, naar uiteindelijk trots met een oplossing komen, laat je dan uitvergroot zien.” Wentholt: “Zo kun je de schakelingen tussen emoties tonen. Dat is toch vaak het moeilijkste.”

“Tussen je tekst door, ben je al snel met je eigen gedachten bezig. ‘Goh, de zaal zit wel vol’, schiet er dan door je hoofd. Beter is je op de gedachten van je personage te focussen”, vertelt Ardaan Walvis die in het stuk twee rollen speelt Fluit, één van de werklieden en de vader van Hermia (‘een beetje de kwade papa’), die zijn dochter uithuwelijkt. Wentholt vult aan: “Dat is inderdaad belangrijk. Soms kun je zo zelfs de meest fantastische speler op het podium worden. De dienaar van Karin is een goed voorbeeld. Hoewel het een kleine rol is, trekt zij in haar scène de aandacht door haar gezichtsuitdrukkingen naar zich toe. Daar gaat ze tijdens de voorstelling zeker reacties op krijgen. Dat soort rollen is essentieel voor de sfeer van het stuk.”
De voorbereiding van een jaar culmineert deze week in drie voorstellingen. En dan? Een gat? Walvis lacht: “Een feestje. En weer even wat tijd voor jezelf.” Wentholt: “Het is nu een drukke periode met tentamens, waardoor het extra druk is. Dat is lastig. De laatste dingen moeten nu gebeuren, de puntjes op de i. Dan kunnen we donderdag gaan knallen.” Maar de laatste loodjes zijn traditioneel zwaar. “Vanavond wordt het nachtwerk”, vertelt Walvis. “De elven hebben lichtjes in hun kostuums en daar hebben we led-lampjes voor. Maar die moeten er nog ingenaaid worden.”
Zielig is hij trouwens niet, vindt hij zelf. “Alle spelers hebben wel met iets geholpen. Van posters plakken, spandoeken maken, kaartjes verkoop tot attributen aanschaffen. Ik zelf ook”, vertelt Wentholt. Dan, lachend: “Het hele huis ligt nog vol met veertjes van de boa’s die ik gemaakt heb.”
“Schrijf je dat er nog kaartjes zijn?”, vraagt Wentholt met serieus gezicht. “Ja, die kunnen ze aan de deur kopen”, vertelt Walvis.

Katharsis speelt ‘Midzomernachtsdroom’ op 13, 14 en 15 november. Er zijn nog kaartjes. 

katharsis.sintjansbrug.nl