Visionair of volgzaam?

Ik doel niet op de vermoeide pose voor de fotograaf, maar op de visies en projecten. Ik zie naast de zinnigheid van extreme scenario’s toch vooral volgzaamheid ten aanzien van megalomane plannen uit het natuurverwoestende repertoire.
Mijn irritaties waren wat Maas betreft al eerder opgewekt. Zijn bijdrage aan de wereldtentoonstelling was een in beton gestolde denkfout die een daverend gebrek aan inzicht in het aardse systeem blootlegde. Maar het paste wel mooi in de sinds begin jaren negentig op het getouw gezette visionaire bedoelingen van bankiers en vastgoedboeren om Nederland onder de met schulden (3,5 miljoen huishoudens in de gevarenzone door de huizenbubbel) overladen bouwsels te bedelven.

Dat is de bouwgolf die dit land overwoekert en die de bouwlobby dwars door de kredietcrisis heen vrolijk wil voortzetten. Met de aanstaande Crisis- en Herstelwet wordt zelfs het gezond verstand buiten de wet gesteld.
Het is niet moeilijk om in het interview het gebrek aan affiniteit met de menselijke en natuurlijke omgeving terug te vinden. Zo biedt hen het feit dat het IJmeer niet zo waardevol zou zijn (‘Het water is niet te drinken!’) voldoende argument om geen acht te slaan op de schade aan landschap en natuur. Wat een heerlijke misser. Beste Winy, in West-Europa kun je oppervlaktewater sowieso nergens drinken, of het moest zijn boven de 1200 tot 1500 meter. E-coli, weet je wel? Ecologische kwaliteit van oppervlaktewater wordt vastgesteld aan de hand van drie groepen organismen: water- en oeverplanten, kiezelwieren en macrofauna, Die beoordeling heeft met drinkwater of zelfs met zwemwater niets te maken.

Over Almere en de brug over het IJmeer moeten we het natuurlijk ook nog even hebben. Aan die zestigduizend woningen extra bij Almere, ook nog buitendijks brutaal genoeg, is natuurlijk helemaal geen behoefte meer – nou ja, Jorritsma en Duivesteijn zijn geboren met een baksteen in de maag, die weten van geen ophouden. Rudy Stroink mocht in de krant (15 november) vertellen, dat de verwarde bestuurders bouwplannen hebben waar je dertig miljoen Nederlanders voor nodig hebt.

Maar ook anderszins is die brug onzinnig. Voor het cultureel en economisch functioneren van Amsterdam is het dubbelstad-idee levensgevaarlijk. Door inefficiëntie natuurlijk, maar ook door de milieugevolgen. Dit weekend werd bekend dat de Almeerders nationaal kampioen zijn wat de CO2-uitstoot aangaat. Alleen al het concept van de dubbelstad zou ervoor zorgen dat Nederland zijn doelstellingen niet haalt. Almere staat op nog een andere manier op nummer één: bodemdaling, zo’n anderhalve centimeter per jaar. Vijf miljard voor een brug naar de prut – daar moet een visionaire, dromende en provocerende architect niet aan willen werken.

En dat we er niet aan ontkomen dat de voedselproductie compacter wordt? Lijkt me onzin. De landbouwgrond wordt onder de druk van verstedelijking te duur, dat is inderdaad de huidige trend, maar als de bevolking gaat afnemen, diezelfde bevolking bereid wordt dat goed voedsel een veel hogere prijs heeft dan de smakeloze Nederlandse bulkproductie, de energie veel duurder wordt en de milieu- en welzijnseisen voor de intensieve voedselproductie eindelijk eens worden gehandhaafd, dan gaan de hazen heel anders lopen.
Ach ja, architecten en notarissen liften van oudsher volop mee met het ritselende trio van bankiers, ontwikkelaars en lokale bestuurders. Maas is zich hiervan overigens wel bewust.
‘En opnieuw bewees de architect de schurk een uitstekende dienst’, schreef Gerrit Komrij onlangs. Zo is het.

Jacques Schievink, initiatiefgroep Natuurbeheer en oud-bestuurder van Hoogheemraadschap Delfland (1995-1999)

Twee uur lang zat een tiental leden van studentenwielervereniging WTOS vrijdagavond op de fiets, in het sportcentrum. Tijdens deze spinningmarathon werd gekeken naar de op de muur geprojecteerde wielerfilm ‘Le velo de Ghislain Lambert’, ‘een gortdroge tragikomedie over een geboren verliezer die het toch probeerde.’ Een geslaagde bijeenkomst, volgens activiteitencommissaris Lennart Weerts: “Het was niet echt een spinningles, meer een marathon hardfietsen. We hebben wel meegedaan met de sprints in de film.”
Martin Bloemendal had twee avonden eerder geen bijzondere inspiratie nodig om de vijfde editie van de Winterse Wippolder Loop van de Delvers winnend af te sluiten. Met zijn eindtijd van 22:03 minuten was Bloemendal op de ruim zes kilometer sneller dan Marco Janssen (tweede) en Peter Jan Laverman (derde). Bij de dames, die een parcours van ruim vier kilometer aflegden, finishte Marjon Ruijter als eerste, in 19:20. De winnares stond bijkans al onder de douche toen Rijnvis van Wirdum en Ingrid Verhoef in een eindsprint streden om de tweede plaats. Eerstgenoemde won deze strijd met een neuslengte voorsprong. Beiden noteerden een tijd van 21:00 minuten.
Drie dagen later verschenen Janssen, Laverman en mede-Delvers Wouter Hordijk (Inholland) en Rob Mulders in Londen aan de start van de Hyde Park Relays, een studentenestafette over zesmaal 5164 meter. Aangevuld met een Zwolse en een Wageningse student behaalden zij als ‘Team Delft’ een tweede plaats in het buitenlandklassement, achter de ploeg van Polytecnico uit Milaan. Overall werd het zestal dertiende. “Voor de race twee dagen door Londen slenteren was niet de perfecte voorbereiding”, aldus Mulders, “maar we zijn super tevreden over onze prestaties daar.”
De spelers van kampioenskandidaat Taurus waren zondag heel wat minder tevreden. Op het sportcentrum boekten de voetballers tegen Naaldwijk hun tweede seizoensnederlaag (2-3). “Ik denk dat we te slap aan de wedstrijd begonnen”, filosofeerde reservekeeper Luuk Duijndam over het onverwachte puntenverlies. “Het was de eerste zware pot sinds twee maanden. Tussendoor is veel afgelast. We hebben één keer gespeeld, tegen de onderste. Dat werd 10-0. Het zat ‘m in de eerste vijftien minuten. Binnen een minuut stonden we met 0-1 achter, waarna het vrij snel 0-2 werd. Bij de rust was het 1-3. Na de rust waren we veel beter, hebben we flink veel pressie uitgeoefend. De 2-3 viel pas vijf minuten voor tijd, anders hadden we nog wel kunnen winnen. Misschien dachten we er te makkelijk over omdat we uit simpel met 1-3 wonnen, terwijl we zes basisspelers misten.”
Ook van het rugbyfront slecht nieuws. Zowel de dames van Thor (0-43 tegen Diok) als de heren van DSR-C (0-115 tegen HRC) liepen tegen een fikse nederlaag op. Beide teams stevenen af op degradatie uit de hoogste landelijke afdeling. Vooral voor twaalfvoudig landskampioen Thor moet dit een zure constatering zijn.