Verre reizen, veel verhalen (9)

Wat vinden jullie ervan?

Leen: ,,Ja, toch niet echt schokkend. Voor mij is het wel veel van hetzelfde. Maar het is wel leuk om te zien hoe ze in die tijd leefden. Al is het natuurlijk wel geromantiseerd. Als je twee of drie schilderijen gezien hebt, dan heb je ze allemaal wel gezien.”

Raffaella: ,,In musea in Italië gaat kunst vaak over grote mensen: pausen of koningen. Er zijn weinig schilderijen waar gewone mensen, soldaten opstaan. Dat is hier wel interessant.”

We begeven ons naar het gat waar het begin van de Nederlandse geschiedenis eindigde. ,,Hieronder staen de Teykenen der Koogelen daer meede Prins Willem van Orange Is Doorschoten op 10 Iuly A.d. 1584”, zegt de steen boven het plexiglas, dat het gat bedekt.

Is het belangrijk genoeg om een gaatje op deze wijze te conserveren?

Leen: ,,Ja, het is wel een belangrijk moment geweest in de geschiedenis van Nederland. Ik vind het wel leuk om een keertje te zien, maar ik ben niet heftig bewogen ofzo.”

Ten slotte de schilderijenhal met lelijke mensen. Maurits, Frederik Hendrik, Willem van Oranje, statig naast elkaar gehangen. We kijken naar een vrouw, ongetwijfeld een van de vele vrouwen van Willem van Oranje. Mooi?

Raffaella: ,,Het was een andere tijd en ze hadden een andere smaak. Misschien vonden ze haar wel een hele mooie vrouw. Voor ons ligt dat anders.”

Buiten velt Leen het eindoordeel over de museumreis: ,,Het is waarschijnlijk veel interessanter als je de geschiedenis een beetje bestudeert hebt. Als je een beetje meer de achtergronden weet.”

Het miezert nog steeds.

,

Het miezert zoals het in april wel vaker miezert. Twee voorbijgangers werpen een korte blik op de ingang, maar besluiten vervolgens om het Prinsenhof maar een andere keer te bezoeken. Leen van Rij (25) en Raffaella Perego (25), allebei werkzaam bij Scheikunde, staan enkele minuten later toch binnen. Op uitnodiging van ons.

Een wandeling volgt: slalommend tussen de meesterwerken van Palamedes Palamedeszn., Maerten Stoop en andere onbekende bekenden. Op de schilderijen woedt vaak strijd: legerkampen, belegeringen, konvooien en plunderingen. Vervolgens de zalen met statige mannen met grote handen en witte kragen onder geitensikjes.

Wat vinden jullie ervan?

Leen: ,,Ja, toch niet echt schokkend. Voor mij is het wel veel van hetzelfde. Maar het is wel leuk om te zien hoe ze in die tijd leefden. Al is het natuurlijk wel geromantiseerd. Als je twee of drie schilderijen gezien hebt, dan heb je ze allemaal wel gezien.”

Raffaella: ,,In musea in Italië gaat kunst vaak over grote mensen: pausen of koningen. Er zijn weinig schilderijen waar gewone mensen, soldaten opstaan. Dat is hier wel interessant.”

We begeven ons naar het gat waar het begin van de Nederlandse geschiedenis eindigde. ,,Hieronder staen de Teykenen der Koogelen daer meede Prins Willem van Orange Is Doorschoten op 10 Iuly A.d. 1584”, zegt de steen boven het plexiglas, dat het gat bedekt.

Is het belangrijk genoeg om een gaatje op deze wijze te conserveren?

Leen: ,,Ja, het is wel een belangrijk moment geweest in de geschiedenis van Nederland. Ik vind het wel leuk om een keertje te zien, maar ik ben niet heftig bewogen ofzo.”

Ten slotte de schilderijenhal met lelijke mensen. Maurits, Frederik Hendrik, Willem van Oranje, statig naast elkaar gehangen. We kijken naar een vrouw, ongetwijfeld een van de vele vrouwen van Willem van Oranje. Mooi?

Raffaella: ,,Het was een andere tijd en ze hadden een andere smaak. Misschien vonden ze haar wel een hele mooie vrouw. Voor ons ligt dat anders.”

Buiten velt Leen het eindoordeel over de museumreis: ,,Het is waarschijnlijk veel interessanter als je de geschiedenis een beetje bestudeert hebt. Als je een beetje meer de achtergronden weet.”

Het miezert nog steeds.