Idealisme en succesvol ondernemen hoeven elkaar niet te bijten, vinden industrieel ontwerpers Boudewijn Wisse en Wouter van Dorsser. Met (bijna) werktuigbouwkundig ingenieur Rogier Barents begonnen ze een innovatief bedrijf.
Delen
‘Intespring geeft mensen kracht’, staat op de website te lezen, en dat is nu eens geen holle slogan.
Newton verklaarde deemoedig dat hij op de schouders van reuzen stond. Intespring staat op de schouders van Delftse onderzoekers. Just Herder, bijvoorbeeld. Docent bij de afdeling biomechanisch ontwerpen (3mE) en uitvinder van een armsteun die mensen met een spierziekte in staat stelt met geringe krachtinspanning eenvoudige dagelijkse handelingen te verrichten. Een veer-balanceersysteem vormt de basis van zijn uitvinding.
In 2003 had Herder in zijn ontwerpklas twee IO-studenten die een zelf samengestelde variant op de IO-master medische productontwikkeling volgden. Wouter van Dorsser en Boudewijn Wisse waren op dat moment al goede vrienden. Door een project in Sri Lanka, waarbij ze ter plekke goedkoop te produceren onderbeenprotheses voor oorlogsinvaliden moesten ontwerpen, waren ze nog beter op elkaar ingespeeld.
Wisse en Van Dorsser durfden daarom een pittige opdracht van Herder wel aan: het ontwerpen van een energiezuinig veer-balanceersysteem dat de gebruiker zelf moest kunnen instellen. Werktuigbouwkundestudent Rogier Barents sloot zich bij de twee aan, en voilâ: het team dat later Intespring zou oprichten was geboren. “We begonnen meteen te schetsen”, herinnert Wisse zich. “Het ging allemaal heel vlot.”
Zo vlot, dat het innovatieve trio eind 2005 een patent kon aanvragen op Adjuspring, een – de naam zegt het al – instelbaar veersysteem. Adjuspring lijkt goed nieuws voor mensen die door ziekte of ouderdom van hun spierkracht beroofd zijn en bij het overwinnen van de dagelijkse obstakels graag gebruik zouden maken van energiezuinigere en vooral nog gebruikersvriendelijkere producten. Intespring werkt bijvoorbeeld samen met Focal Revalidatietechniek, een bedrijf dat voor die groep dynamische armsteunen ontwerpt en fabriceert. Van Dorsser: “Focal is geïnteresseerd in een instelbare armsteun waarvan het veersysteem weer snel in balans kan worden gebracht. Nu kan het aantrekken van een jas de balans al hevig verstoren.”
Intespring werkt ook aan andere toepassingen, zoals een ‘zwevende’ keukenkast die de gebruiker met een minimale krachtinspanning naar beneden kan halen en vervolgens even soepel weer hoog kan opbergen, ongeacht de inhoud van de kast. Wisse: “Bij de huidige kasten gaat dat nog verschrikkelijk traag.”
Wisse en Van Dorsser vinden het belangrijk dat ze met hun producten een kwetsbare groep helpen. Maar ze zijn ook ondernemers. Zoals Van Dorsser het uitdrukt: “We willen geen geprivatiseerde vakgroep zijn, drijvend op subsidiegeld.” Wisse: “Je bent pas een goede ondernemer als je winst maakt.”
Van Dorsser bestrijdt dat idealen en succesvol ondernemen op gespannen voet met elkaar staan. “Je kunt juist je idealen bereiken door te ondernemen.” Wisse: “Geld verdienen is geen doel, maar een middel. Maar wel het allerbelangrijkste middel.”
Voor een technology-driven bedrijf is het lastig om een geschikte markt te vinden. Wisse: “Tot nu toe dienden onze ontwerpen ook om de buitenwereld de mogelijkheden van het veersysteem te laten zien. Bij het bepalen van je doelgroep gaat het ook om de vraag: waar valt het meeste geld te verdienen? Als het grote geld eenmaal is verdiend, kun je de kleinere doelgroepen bedienen.”
De oprichters hebben nog geen eurocent verdiend met hun bedrijf. Boudewijn: ” We hebben alledrie achttienduizend euro in Intespring geïnvesteerd, voor een groot deel leningen bij de Rabobank. Geld dat we verdienen met werk naast Intespring, zoals consultancyklussen, wordt in het bedrijf gepompt. Ik zeg wel eens: ik heb een fiets en een BV, en dat is alles wat ik heb.” Niet dat de heren verlangen naar een vaste baan. Van Dorsser: “Risico’s? Als je bedenkt dat ik behoor tot de 5 procent van de wereldbevolking die het meeste geld heeft en ook nog eens heeft kunnen studeren, vallen de risico’s nogal mee. Ik geloof met hart en ziel in ons veersysteem, maar als het moet begin ik zo weer een andere onderneming.” Wisse: “We zijn niet verliefd op een idee, want dat is levensgevaarlijk voor een ondernemer. We zijn wel drie mensen met dezelfde passie voor het ontwerpen van nuttige producten, en bovendien goede vrienden. Iets beters kan ik me niet wensen. Never change a winning team.”
Als je het over de onzekerheden in het leven van een jonge ondernemer hebt, is het onderwerp ‘bezorgde ouders’ niet ver weg. Wisse: “Gelukkig hebben mijn ouders er vertrouwen in. Mijn vader, die al 25 jaar een pr-bedrijf leidt, moedigt me zelfs aan.” Van Dorsser: “De houding van jouw ouders heeft wellicht invloed gehad op mijn ouders, die in het begin erg sceptisch waren. Het zijn ondernemende mensen, ze hebben bijvoorbeeld een paar jaar in Saoedi-Arabië gewoond, maar het zijn geen ondernemers. Ze hadden liever gezien dat ik in loondienst ging werken. Dus toen ik ze vertelde: ‘Ik ga al mijn tijd en energie in een nieuw bedrijf steken en over twee jaar vragen we patent aan’, stonden ze niet te juichen. Ook het lenen vonden ze niks. Maar ze zijn bijgedraaid.”
Het gesprek komt op de keuze voor de studie industrieel ontwerpen. “Ik heb destijds gezegd dat het mijn droom was om ooit nog eens in een straat met door mij ontworpen lantaarnpalen te staan”, vertelt Wisse.”Het zijn uiteindelijk andere producten geworden. Maar de essentie is hetzelfde. Ik maak producten die nuttig zijn.”
Van Dorsser koos voor industrieel ontwerpen omdat hij een droom in rook had zien opgaan. “Ik was uitgeloot voor geneeskunde. Impulsief besloot ik dat IO een mooi alternatief kon zijn. Op dat moment had ik geen flauw idee dat ik me later met medische technologie bezig zou houden.”
Al na een week wist Van Dorsser dat hij een goede keuze had gemaakt. “Het slag mensen dat bij IO rondloopt, sprak me aan. Creatieve geesten met een praktische inslag. En iedereen kan zichzelf zijn. Ik houd van diversiteit.”
De twee liepen elkaar voor het eerst tegen het lijf in 2000, in een ontwerpgroep. Wisse: “Ik kwam net terug uit India: een langharige, ietwat uitgemergelde en traag bewegende student. Wouter was uitstekend voorbereid, alert, vastbesloten om een goede indruk te maken.” Tegengestelde karakters? Wisse: “We vullen elkaar aardig aan. Ik ben beter in het overzien van een situatie en het uitstippelen van een strategie. Wouter is ongelooflijk secuur en perfectionistisch. Maar we zijn allebei harde werkers.” Van Dorsser: “Wat ook belangrijk is: kritiek op de ander wordt niet persoonlijk opgevat. Dat is zeldzaam.”
Ze riepen al snel tegen elkaar dat ze ooit samen een bedrijf moesten oprichten. Wouter: “Half voor de grap. Aanvankelijk was het idee trouwens dat ik de baas zou zijn. (lachend) Er is dus ergens iets mis gegaan.”
Universitair hoofddocent Johan Molenbroek is met zijn vak design for all belangrijk geweest voor Intespring. Net als Just Herder is hij als adviseur bij het bedrijf betrokken. Van Dorsser: “Molenbroek is een grote naam op het gebied van ergonomie. Door het winnen van een door hem georganiseerde ontwerpwedstrijd konden we een paar maanden ervaring opdoen in Sri Lanka. Die ervaring heeft onze visie sterk gekleurd.” Wisse: “Bij design for all hebben we geleerd dat je geen scheidslijn moet trekken tussen producten voor de massa en producten voor mensen met een handicap. Het product wint aan kwaliteit als je het zo probeert te ontwerpen dat beide groepen er iets aan hebben. Onze ‘zwevende’ kast, waarop Rogier Barents nu afstudeert, zou ook kunnen worden gebruikt voor archieven of voor opslagruimtes in een garage.”
Naam: Boudewijn Wisse en Wouter van Dorsser
Leeftijd: 27 jaar
Woonplaats:Delft
Verliefd/verloofd/getrouwd: Beiden verliefd
Afstudeerjaar: 2005
Afstudeerrichting: Medische productontwikkeling
Afstudeeronderwerp: Wisse: de universele onderbeenprothese; Van Dorsser: De verstelbare armondersteuning: een medische applicatie van een energiezuinig veercompensatiemechanisme.
Loopbaan: Na een aanloopperiode van twee jaar is in 2005 officieel het bedrijf Intespring opgericht. Sinds augustus 2005 is het gevestigd in het pand voor technostarters aan de Rotterdamseweg.
Newton verklaarde deemoedig dat hij op de schouders van reuzen stond. Intespring staat op de schouders van Delftse onderzoekers. Just Herder, bijvoorbeeld. Docent bij de afdeling biomechanisch ontwerpen (3mE) en uitvinder van een armsteun die mensen met een spierziekte in staat stelt met geringe krachtinspanning eenvoudige dagelijkse handelingen te verrichten. Een veer-balanceersysteem vormt de basis van zijn uitvinding.
In 2003 had Herder in zijn ontwerpklas twee IO-studenten die een zelf samengestelde variant op de IO-master medische productontwikkeling volgden. Wouter van Dorsser en Boudewijn Wisse waren op dat moment al goede vrienden. Door een project in Sri Lanka, waarbij ze ter plekke goedkoop te produceren onderbeenprotheses voor oorlogsinvaliden moesten ontwerpen, waren ze nog beter op elkaar ingespeeld.
Wisse en Van Dorsser durfden daarom een pittige opdracht van Herder wel aan: het ontwerpen van een energiezuinig veer-balanceersysteem dat de gebruiker zelf moest kunnen instellen. Werktuigbouwkundestudent Rogier Barents sloot zich bij de twee aan, en voilâ: het team dat later Intespring zou oprichten was geboren. “We begonnen meteen te schetsen”, herinnert Wisse zich. “Het ging allemaal heel vlot.”
Zo vlot, dat het innovatieve trio eind 2005 een patent kon aanvragen op Adjuspring, een – de naam zegt het al – instelbaar veersysteem. Adjuspring lijkt goed nieuws voor mensen die door ziekte of ouderdom van hun spierkracht beroofd zijn en bij het overwinnen van de dagelijkse obstakels graag gebruik zouden maken van energiezuinigere en vooral nog gebruikersvriendelijkere producten. Intespring werkt bijvoorbeeld samen met Focal Revalidatietechniek, een bedrijf dat voor die groep dynamische armsteunen ontwerpt en fabriceert. Van Dorsser: “Focal is geïnteresseerd in een instelbare armsteun waarvan het veersysteem weer snel in balans kan worden gebracht. Nu kan het aantrekken van een jas de balans al hevig verstoren.”
Intespring werkt ook aan andere toepassingen, zoals een ‘zwevende’ keukenkast die de gebruiker met een minimale krachtinspanning naar beneden kan halen en vervolgens even soepel weer hoog kan opbergen, ongeacht de inhoud van de kast. Wisse: “Bij de huidige kasten gaat dat nog verschrikkelijk traag.”
Wisse en Van Dorsser vinden het belangrijk dat ze met hun producten een kwetsbare groep helpen. Maar ze zijn ook ondernemers. Zoals Van Dorsser het uitdrukt: “We willen geen geprivatiseerde vakgroep zijn, drijvend op subsidiegeld.” Wisse: “Je bent pas een goede ondernemer als je winst maakt.”
Van Dorsser bestrijdt dat idealen en succesvol ondernemen op gespannen voet met elkaar staan. “Je kunt juist je idealen bereiken door te ondernemen.” Wisse: “Geld verdienen is geen doel, maar een middel. Maar wel het allerbelangrijkste middel.”
Voor een technology-driven bedrijf is het lastig om een geschikte markt te vinden. Wisse: “Tot nu toe dienden onze ontwerpen ook om de buitenwereld de mogelijkheden van het veersysteem te laten zien. Bij het bepalen van je doelgroep gaat het ook om de vraag: waar valt het meeste geld te verdienen? Als het grote geld eenmaal is verdiend, kun je de kleinere doelgroepen bedienen.”
De oprichters hebben nog geen eurocent verdiend met hun bedrijf. Boudewijn: ” We hebben alledrie achttienduizend euro in Intespring geïnvesteerd, voor een groot deel leningen bij de Rabobank. Geld dat we verdienen met werk naast Intespring, zoals consultancyklussen, wordt in het bedrijf gepompt. Ik zeg wel eens: ik heb een fiets en een BV, en dat is alles wat ik heb.” Niet dat de heren verlangen naar een vaste baan. Van Dorsser: “Risico’s? Als je bedenkt dat ik behoor tot de 5 procent van de wereldbevolking die het meeste geld heeft en ook nog eens heeft kunnen studeren, vallen de risico’s nogal mee. Ik geloof met hart en ziel in ons veersysteem, maar als het moet begin ik zo weer een andere onderneming.” Wisse: “We zijn niet verliefd op een idee, want dat is levensgevaarlijk voor een ondernemer. We zijn wel drie mensen met dezelfde passie voor het ontwerpen van nuttige producten, en bovendien goede vrienden. Iets beters kan ik me niet wensen. Never change a winning team.”
Als je het over de onzekerheden in het leven van een jonge ondernemer hebt, is het onderwerp ‘bezorgde ouders’ niet ver weg. Wisse: “Gelukkig hebben mijn ouders er vertrouwen in. Mijn vader, die al 25 jaar een pr-bedrijf leidt, moedigt me zelfs aan.” Van Dorsser: “De houding van jouw ouders heeft wellicht invloed gehad op mijn ouders, die in het begin erg sceptisch waren. Het zijn ondernemende mensen, ze hebben bijvoorbeeld een paar jaar in Saoedi-Arabië gewoond, maar het zijn geen ondernemers. Ze hadden liever gezien dat ik in loondienst ging werken. Dus toen ik ze vertelde: ‘Ik ga al mijn tijd en energie in een nieuw bedrijf steken en over twee jaar vragen we patent aan’, stonden ze niet te juichen. Ook het lenen vonden ze niks. Maar ze zijn bijgedraaid.”
Het gesprek komt op de keuze voor de studie industrieel ontwerpen. “Ik heb destijds gezegd dat het mijn droom was om ooit nog eens in een straat met door mij ontworpen lantaarnpalen te staan”, vertelt Wisse.”Het zijn uiteindelijk andere producten geworden. Maar de essentie is hetzelfde. Ik maak producten die nuttig zijn.”
Van Dorsser koos voor industrieel ontwerpen omdat hij een droom in rook had zien opgaan. “Ik was uitgeloot voor geneeskunde. Impulsief besloot ik dat IO een mooi alternatief kon zijn. Op dat moment had ik geen flauw idee dat ik me later met medische technologie bezig zou houden.”
Al na een week wist Van Dorsser dat hij een goede keuze had gemaakt. “Het slag mensen dat bij IO rondloopt, sprak me aan. Creatieve geesten met een praktische inslag. En iedereen kan zichzelf zijn. Ik houd van diversiteit.”
De twee liepen elkaar voor het eerst tegen het lijf in 2000, in een ontwerpgroep. Wisse: “Ik kwam net terug uit India: een langharige, ietwat uitgemergelde en traag bewegende student. Wouter was uitstekend voorbereid, alert, vastbesloten om een goede indruk te maken.” Tegengestelde karakters? Wisse: “We vullen elkaar aardig aan. Ik ben beter in het overzien van een situatie en het uitstippelen van een strategie. Wouter is ongelooflijk secuur en perfectionistisch. Maar we zijn allebei harde werkers.” Van Dorsser: “Wat ook belangrijk is: kritiek op de ander wordt niet persoonlijk opgevat. Dat is zeldzaam.”
Ze riepen al snel tegen elkaar dat ze ooit samen een bedrijf moesten oprichten. Wouter: “Half voor de grap. Aanvankelijk was het idee trouwens dat ik de baas zou zijn. (lachend) Er is dus ergens iets mis gegaan.”
Universitair hoofddocent Johan Molenbroek is met zijn vak design for all belangrijk geweest voor Intespring. Net als Just Herder is hij als adviseur bij het bedrijf betrokken. Van Dorsser: “Molenbroek is een grote naam op het gebied van ergonomie. Door het winnen van een door hem georganiseerde ontwerpwedstrijd konden we een paar maanden ervaring opdoen in Sri Lanka. Die ervaring heeft onze visie sterk gekleurd.” Wisse: “Bij design for all hebben we geleerd dat je geen scheidslijn moet trekken tussen producten voor de massa en producten voor mensen met een handicap. Het product wint aan kwaliteit als je het zo probeert te ontwerpen dat beide groepen er iets aan hebben. Onze ‘zwevende’ kast, waarop Rogier Barents nu afstudeert, zou ook kunnen worden gebruikt voor archieven of voor opslagruimtes in een garage.”
Naam: Boudewijn Wisse en Wouter van Dorsser
Leeftijd: 27 jaar
Woonplaats:Delft
Verliefd/verloofd/getrouwd: Beiden verliefd
Afstudeerjaar: 2005
Afstudeerrichting: Medische productontwikkeling
Afstudeeronderwerp: Wisse: de universele onderbeenprothese; Van Dorsser: De verstelbare armondersteuning: een medische applicatie van een energiezuinig veercompensatiemechanisme.
Loopbaan: Na een aanloopperiode van twee jaar is in 2005 officieel het bedrijf Intespring opgericht. Sinds augustus 2005 is het gevestigd in het pand voor technostarters aan de Rotterdamseweg.
Comments are closed.