Echte atletiekers maar ook ongetrainde a-sportieve krukken liepen zaterdag mee in de grootste estafette-race van de wereld, de Batavierenrace. Door het mistige en schilderachtige Gelderse landschap trekken zo’n zevenduizend studenten; van Nijmegen naar Enschede, in totaal 175 kilometer.
/p>
Zeven dames en achttien heren rennen telkens een stukje van minstens 3,3 kilometer en maximaal 12,1. Het is een moderne en efficiënte race: het achterhaalde estafette-stokje is vervangen door een lopershes met een chip die wordt opgemerkt door het ‘computerpoortje’ bij een wisselpunt.
De Batavierenrace is een ware karavaan van mensen en allerlei vervoersmiddelen. De lopende atleet wordt tijdens zijn race bijgestaan door twee maten op de fiets die de weg wijzen. Ze gaan op de racefiets, pakken een tandem of rijden per step over de door de droogte mul geworden zandpaden. Met getto-blasters op de bagagedrager, bananen, druivensuiker, flessen water en strijdkreten zorgen de twee begeleidende teamleden dat de zwoegende loper zo snel mogelijk de eindstreep passeert.
Verhuizen tijdens het weekeinde van het Batavieren-gebeuren is voor Achterhoekers onmogelijk: in de wijde omtrek is geen busje meer te huren. Ongeveer 250 busjes scheuren de renners van startpunt naar startpunt. Bij de finish gooien de teamleden in de bus een deken over de hijgende loper heen en slaan de deuren van de wagen dicht. De uitpuffende loper moet zich noodgedwongen uitrekken in het busje, want de ploeg moet door. Na een paar rekoefeningen gaat dan de volgende student fris op weg.
Naast de busjes, lopers en fietsers zijn nog eens honderd motoren op de weg om de veiligheid van de lopers te bewaken, kruispunten af te zetten, vals spel op te merken en om de diskettes met tussentijden naar Enschede te vervoeren.
De 287 ploegen hebben ieder zo hun eigen tactiek. Met veel training en sportiviteit komt het universiteitsteam van de TU Delft, de Delvers, over de eindstreep. Ze gunnen andere universiteiten de overwinning (negende plaats, 12.14.58) en rijden onderweg met een personenauto in een greppel. Het team van de DSB probeert ook een snelle tijd te halen. Het krijgt echter een uur en een kwartier straftijd omdat op vijf van de zeven damesafstanden een heer is ingezet.
De leden van Snel Zat, een andere Delftse ploeg, werken vooraf ladingen fruit naar binnen en slikken vitaminepillen, maar dat mag niet baten: ze finishen in de middenmoot. Dan doet I.d.fiks, de rennende IO-club in goede vorm, het net iets beter (115e). De Delftse ‘Ben en de Johnsons’ hebben waarschijnlijk doping gebruikt want ze eindigen op een goede 37e plaats, slechts drie kwartier achter de sportieve Delvers.
Aangekomen in Enschede begint de echte race: de ‘Vatenbierenrace’ die doorgaat tot half zes in de ochtend. Zo’n tienduizend bezoekers feesten op de campus van de UT. Om acht uur in de ochtend wordt het gesnurk in de gymzaal verstoord door keiharde muzak uit verouderde boxen: tijd voor het ontbijt. Nog in hun slaapzak, suf van het bier en verdoofd door spierpijn besluiten de ‘Batavieren’ dat ze volgend jaarweer mee doen, maar dan wel eerder beginnen met trainen.
Comments are closed.