Van een gestroomlijnde houding tot de ultieme sprint

Over bezeten kampioenen en marathonschaatsers met Friese doorlopers.

De carrière van iedere schaatser begint met een gestroomlijnde houding. De nieuwe leden van de Delftse studentenschaatsclub ELS (Effe Lekker Schaatsen) moeten tijdens hun eerste trainingen dus langzaam wennen aan een andere lichaamsstand. Een gebogen rug, de armen langs het lichaam en dan door de knieën zakken; trainster Rinske van Gosliga demonstreert de perfecte positie op deze maandagavond nog maar eens aan haar klasje van negen TU-studenten. ,,Kijk, als je deze houding aanneemt, ga je bijna vanzelf vooruit”, zegt ze, terwijl haar klapschaatsen langzaam over het ijs van de Haagse ijsbaan de Uithof glijden. Haar cursisten volgen haar voorbeeld, maar wel gewoon op klassieke noren.

Pas na de aërodynamische zit komen klapschaatsen of speciale pakken aan bod om de persoonlijke records van de schaatsers te verbeteren. Judit Bax, sinds drie maanden lid van ELS, heeft voorlopig voldoende aan de tips van Rinske Van Gosliga. ,,Ik kom al een stuk sneller vooruit, omdat ik heel diep zit en niet meer met de punten van mijn ijzers afzet”, vertelt ze. ,,Vroeger kon ik nauwelijks schaatsen. Ja, heel moeizaam op kunstschaatsen. Maar ik wil in de winter tochten gaan rijden, en dan zonder zere voeten te krijgen. Schaatsen is ook gewoon een onderdeel van de Nederlandse cultuur. Je hoort het te kunnen.”

Inmiddels hebben de meeste nieuwelingen bij ELS de basisbeginselen van de sport redelijk onder de knie. Het zijn zonder uitzondering hobbyisten die trainen voor pleziertochtjes, of simpelweg niet kunnen wachten op vorst. Tussen de honderden recreanten op de Uithof schaven ze aan hun techniek. ,,Langs de kant geef ik steeds aanwijzingen”, legt Van Golsliga uit. ,,Daarna schaatst ieder voor zichzelf een paar rondjes om mijn adviezen uit te proberen. Op dit niveau werkt zo’n trainingsvorm prima, we hebben geen last van de drukte. Alleen de toppers van onze vereniging kunnen gebruik maken van een speciaal trainingsuur, het is dan wat rustiger op de baan.”

Blessure

TU-student Floris Klunder is een topschaatser, maar geen lid van ELS. Afgelopen maand won hij het Nederlands Studenten Kampioenschap op de sprint, een titel die zijn herstel van een ernstige liesblessure markeerde. ,,Gelukkig ben ik uiteindelijk helemaal hersteld en kan ik nog steeds schaatsen. Het gevoel dat je hebt als je met vijftig kilometer per uur een bocht weet te houden, had ik niet willen missen.”

Maar het is ook die drang naar de ultieme sprint die Klunder ervan weerhoudt om zich aan te sluiten bij ELS.

,,Niets ten nadele van ELS, maar het blijft toch een gezelligheidsvereniging”, zegt Klunder, die tientallen uren per week te vinden is op de schaatsbaan in Deventer, zijn woonplaats. Ook de Delftse student luchtvaart- en ruimtevaarttechniek Twan Duivenvoorden, die onlangs de nationale allroundtitel voor studenten veroverde, bereidt zich in zijn eigen omgeving voor op wedstrijden en toernooien.

,,Dat er in de afgelopen maanden twee TU-studenten kampioen zijn geworden, is waarschijnlijktoeval”, zegt Floris Klunder. ,,De meeste schaatsers die beginnen met een studie aan de TU, blijven gewoon bij hun oude vereniging. Daar zijn ze verzekerd van een trainer en een vast aantal uren op het ijs. Delft heeft nu eenmaal geen ijsbaan en De Uithof is erg druk bezet.”

Toch zou Thijs Max, de voorzitter van ELS, graag zien dat de schaatstoppers op de TU zich wel op hun plaats voelen binnen zijn vereniging. Bij het TU-sportcentrum drong hij al verschillende keren aan op de faciliteiten die Klunder en Van Duivenvoorden missen bij zijn club. ,,Om onze beste schaatsers te behouden hebben we meer steun nodig van de TU”, aldus Max. ,,We beschikken over weinig trainingsuren en we hebben geen gediplomeerde Knsb-trainer. Veel andere schaatsverenigingen voor studenten krijgen die voorzieningen wel van de universiteit waaraan ze gelinkt zijn.”

Aan de andere kant koestert Max ook de studentikoze uitstraling van ELS. ,,Sommige van onze leden kunnen nog niet eens overstappen in de bocht en toch doen ze al mee aan wedstrijden”, vertelt hij. ,,Schaatsers die een persoonlijk record van 59 seconden op de 500 meter rijden, juichen even hard als deelnemers die diezelfde afstand in 39 seconden rijden. En pas heeft een van onze trainers nog op Friese doorlopers meegedaan aan een marathon. Die ludieke acties houden onze naam hoog.”

Twee Delftse studenten veroverden afgelopen maand een schaatstitel op een nationaal studentenkampioenschap. Toch heeft ELS, de enige vereniging voor schaatsers op de TU, dringend behoefte aan betere voorzieningen. Over bezeten kampioenen en marathonschaatsers met Friese doorlopers.

De carrière van iedere schaatser begint met een gestroomlijnde houding. De nieuwe leden van de Delftse studentenschaatsclub ELS (Effe Lekker Schaatsen) moeten tijdens hun eerste trainingen dus langzaam wennen aan een andere lichaamsstand. Een gebogen rug, de armen langs het lichaam en dan door de knieën zakken; trainster Rinske van Gosliga demonstreert de perfecte positie op deze maandagavond nog maar eens aan haar klasje van negen TU-studenten. ,,Kijk, als je deze houding aanneemt, ga je bijna vanzelf vooruit”, zegt ze, terwijl haar klapschaatsen langzaam over het ijs van de Haagse ijsbaan de Uithof glijden. Haar cursisten volgen haar voorbeeld, maar wel gewoon op klassieke noren.

Pas na de aërodynamische zit komen klapschaatsen of speciale pakken aan bod om de persoonlijke records van de schaatsers te verbeteren. Judit Bax, sinds drie maanden lid van ELS, heeft voorlopig voldoende aan de tips van Rinske Van Gosliga. ,,Ik kom al een stuk sneller vooruit, omdat ik heel diep zit en niet meer met de punten van mijn ijzers afzet”, vertelt ze. ,,Vroeger kon ik nauwelijks schaatsen. Ja, heel moeizaam op kunstschaatsen. Maar ik wil in de winter tochten gaan rijden, en dan zonder zere voeten te krijgen. Schaatsen is ook gewoon een onderdeel van de Nederlandse cultuur. Je hoort het te kunnen.”

Inmiddels hebben de meeste nieuwelingen bij ELS de basisbeginselen van de sport redelijk onder de knie. Het zijn zonder uitzondering hobbyisten die trainen voor pleziertochtjes, of simpelweg niet kunnen wachten op vorst. Tussen de honderden recreanten op de Uithof schaven ze aan hun techniek. ,,Langs de kant geef ik steeds aanwijzingen”, legt Van Golsliga uit. ,,Daarna schaatst ieder voor zichzelf een paar rondjes om mijn adviezen uit te proberen. Op dit niveau werkt zo’n trainingsvorm prima, we hebben geen last van de drukte. Alleen de toppers van onze vereniging kunnen gebruik maken van een speciaal trainingsuur, het is dan wat rustiger op de baan.”

Blessure

TU-student Floris Klunder is een topschaatser, maar geen lid van ELS. Afgelopen maand won hij het Nederlands Studenten Kampioenschap op de sprint, een titel die zijn herstel van een ernstige liesblessure markeerde. ,,Gelukkig ben ik uiteindelijk helemaal hersteld en kan ik nog steeds schaatsen. Het gevoel dat je hebt als je met vijftig kilometer per uur een bocht weet te houden, had ik niet willen missen.”

Maar het is ook die drang naar de ultieme sprint die Klunder ervan weerhoudt om zich aan te sluiten bij ELS.

,,Niets ten nadele van ELS, maar het blijft toch een gezelligheidsvereniging”, zegt Klunder, die tientallen uren per week te vinden is op de schaatsbaan in Deventer, zijn woonplaats. Ook de Delftse student luchtvaart- en ruimtevaarttechniek Twan Duivenvoorden, die onlangs de nationale allroundtitel voor studenten veroverde, bereidt zich in zijn eigen omgeving voor op wedstrijden en toernooien.

,,Dat er in de afgelopen maanden twee TU-studenten kampioen zijn geworden, is waarschijnlijktoeval”, zegt Floris Klunder. ,,De meeste schaatsers die beginnen met een studie aan de TU, blijven gewoon bij hun oude vereniging. Daar zijn ze verzekerd van een trainer en een vast aantal uren op het ijs. Delft heeft nu eenmaal geen ijsbaan en De Uithof is erg druk bezet.”

Toch zou Thijs Max, de voorzitter van ELS, graag zien dat de schaatstoppers op de TU zich wel op hun plaats voelen binnen zijn vereniging. Bij het TU-sportcentrum drong hij al verschillende keren aan op de faciliteiten die Klunder en Van Duivenvoorden missen bij zijn club. ,,Om onze beste schaatsers te behouden hebben we meer steun nodig van de TU”, aldus Max. ,,We beschikken over weinig trainingsuren en we hebben geen gediplomeerde Knsb-trainer. Veel andere schaatsverenigingen voor studenten krijgen die voorzieningen wel van de universiteit waaraan ze gelinkt zijn.”

Aan de andere kant koestert Max ook de studentikoze uitstraling van ELS. ,,Sommige van onze leden kunnen nog niet eens overstappen in de bocht en toch doen ze al mee aan wedstrijden”, vertelt hij. ,,Schaatsers die een persoonlijk record van 59 seconden op de 500 meter rijden, juichen even hard als deelnemers die diezelfde afstand in 39 seconden rijden. En pas heeft een van onze trainers nog op Friese doorlopers meegedaan aan een marathon. Die ludieke acties houden onze naam hoog.”