Vaker ‘intimidatie door de organisatie’

In hun Jaarverslag 2010 schrijven de vertrouwenspersonen dat zij steeds meer meldingen krijgen van medewerkers die zich onder druk voelen staan of letterlijk onder druk worden gezet door ‘de TU-organisatie’. De vertrouwenspersonen spreken van ‘intimidatie door de organisatie’.

Daarmee wordt bedoeld dat medewerkers zich niet meer alleen geïntimideerd voelen door een specifieke leidinggevende, maar ook en steeds vaker door ‘een bolwerk’ van leidinggevenden en HR-adviseurs, dat met de dynamiek van een stoomwals een schimmig ‘traject’ lijkt uit te voeren, aldus het verslag.

Er wordt, zo meldt het verslag, steeds vaker een oneigenlijke druk uitgeoefend op mensen. ‘Hierdoor kunnen zij onzeker worden, dreigen zij soms hun eigenwaarde te verliezen en in een negatieve spiraal van ziekte en allerlei gesprekken met een onduidelijk doel en uitkomst terecht te komen. Dit kan soms ontslag of een andere niet gewenste en/of passende functie tot gevolg hebben.’

Ook bij adviesgesprekken met vertrouwenspersonen zeggen mensen zich onder druk gezet te voelen om mee te werken aan organisatorische veranderingen. Jeanneke Bruggeling, coördinator en voorzitter van het overleg van vertrouwenspersonen, benadrukt dat druk via bijvoorbeeld r&o-gesprekken ongrijpbaar is, maar dat mensen druk ervaren.

In een reactie spreekt directeur HR Nynke Jansen van ‘sterk en concluderend taalgebruik, voor minder dan 0,5 procent van de populatie van de TU’. “Ik zou graag zien dat vertrouwenspersonen het wat genuanceerder en feitelijk opschrijven. Dat laat onverlet dat het zeer vervelend is als mensen het zo ervaren. Iedere klacht is er een teveel.”

“Als je je niet zeker voelt over wat een leidinggevende of HR-medewerker voorstelt, neem dan een vakbondsconsulent of jurist in de arm”, adviseert Jansen. “Een reorganisatie is nooit leuk, maar ik ken ook mensen die een kans zien in een vertrekregeling.”

De vertrouwenspersonen pleiten voor meer informatie over de reorganisatie, herijking genoemd. Medewerkers die negatieve gevolgen van de herijking ondervinden krijgen wel tijdig informatie, anderen blijven in het ongewisse. Dat is voor sommigen zeer belastend.

Volgens Jansen is de basisregel: ‘iedereen informeren, niet alleen de betrokkenen’. “Ik zou willen zeggen: ga naar je decaan, stel je vraag en wees niet een afwachtend vogeltje. Onzekerheid hoort in deze tijden.” 

In totaal ontvingen de vertrouwenspersonen 49 meldingen van ongewenst gedrag. Bijna een verdubbeling ten opzichte van 2009, maar in andere jaren lag het rond de veertig. Vier meldingen betroffen seksuele intimidatie, twee discriminatie en twaalf pesten, roddelen en agressie.

Opmerkelijk is dat een studente tijdens een studentenfeest in een TU-gebouw stiekem de partydrug GHB in haar glas kreeg toegediend. Volgens de Delftse zorginstelling SGZ (onder meer studentengezondheidszorg) zijn er in de afgelopen jaren geen excessen op dit vlak gesignaleerd. De dienst onderwijs & studentenzaken gaat voorlichting geven over drugsgebruik.

“Hier is de crisis voorbij.” Ir. Sara Caris (33) staat bij een enorme maquette van Singapore. Ze wijst op metrostations, hotels en shopping malls die in rap tempo verrijzen. Toen ze in Singapore aankwam, in september 2008, was het wel anders. De architect liep alle netwerkbijeenkomsten af en schreef talloze brieven naar architectenbureaus. Zonder succes: er was geen werk.
“Het is een prima land om niet te werken”, zegt Caris. “Altijd lekker weer en genoeg te zien en te doen.” Maar na een paar maanden was ze het zat. Ze had alle hoeken van de stad gezien, ieder gebouw bekeken. Ze begon haar eigen tourorganisatie, Arch1day.  Het vele netwerken – ‘niets voor mij, maar hier heb ik het wel geleerd’ – bleek niet voor niets. Ze had al snel haar eerste klanten. En niet veel later leidde ze minister-president Balkenende rond tijdens zijn bezoek aan de stad. “Vergeleken bij Singapore is de nieuwe architectuur in Nederland vaak saai”, zegt ze. Ze wijst op een gebouw met een soort spinnenweb erover. “‘s Avonds is de verlichting van al die vakken in het spinnenweb echt spectaculair.”
Als ze weggaat, zal ze het eten in Singapore het meest missen. Hainanese kip met rijst, Koreaanse barbecue, black pepper crab, Singapore laksa, Caris kan niet kiezen wat ze het lekkerst vindt. De lijst met opties gaat nog even door. Ze bestelt twee keer per dag voor een paar euro een maaltijd bij een van de vele eetstalletjes. “Niemand kookt hier, je kunt toch niet op tegen die koks in de food courts.”