Mooie stations Uniform en lelijk, dat zijn de (kleinere) stations die de NS de laatste jaren uit de grond stampt. Of je in Bedum op de trein stapt of in Leiden De Vink, de stations zijn vrijwel identiek.
Delen
Overal dezelfde glazen wachthokken, dezelfde rode trapleuningen, dezelfde zwarte bankjes.
Dat het zo niet hoeft, bewijzen monumentale stations als Haarlem en Maastricht. Deze zijn dan ook gebouwd in een tijd dat een station nog status had, een ‘poort naar de wereld’. Daar werden de beste architecten voor gevraagd. Met ‘postmoderne’ stationsgebouwen als Blaak en Leiden doen de NS ook nu nog wel hun best, maar helaas zijn de critici talrijker dan de bewonderaars.
Over de stationsarchitectuur van de laatste anderhalve eeuw loopt van 10 juni tot 31 oktober een tentoonstelling in het Nederlands Spoorwegmuseum in Utrecht. Het museum laat zien hoe stations zich ontwikkelden van houten loodsen in de begintijd, via eclectische kathedralen (Amsterdam CS) en modernistische no-nonsense (Rotterdam CS), tot de nieuwe truttigheid van de laatste jaren. De tentoonstelling is misschien een beetje stoffig (foto’s, maquettes en plattegronden), maar is ongetwijfeld stukken interessanter dan de schandalige multimediaramp Holland Rail Show, waarmee het museum afgelopen winter op de proppen kwam.
Barbie
Barbie is jarig. Veertig wordt de lange, slanke trendsetster dit jaar. Reden voor het Haagse Museon om vanaf aanstaande zaterdag tot en met 29 augustus een tentoonstelling aan haar te wijden.
Barbie mag dan officieel in 1959 op een Amerikaanse speelgoedbeurs ter wereld gekomen zijn, haar roots liggen in Duitstalig Midden-Europa. Barbies moeder, Ruth Handler, kwam tijdens een vakantie in Zwitserland in aanraking met de locale Lili-pop: een driedimensionale pin-up, te koop in de tabakswinkel. Een afbeelding van Lili stond dagelijks in boulevardblad Bildzeitung, voorzien van een pikante uitspraak. Handler adopteerde Lili, veranderde haar naam in Barbie, en voedde haar op tot een beschaafd, Amerikaans meisje. In no time werd Barbie wereldberoemd.
Barbie is in de loop van haar veertig jaar veranderd. In 1959 was zij een wat hooghartig meisje, met hyperslanke taille en geprononceerde boezem. Inmiddels zijn haar vormen tot natuurlijker proporties teruggebracht, en is ze een goedlachs, sportief type geworden. Om niet al te braaf over te komen heeft Barb tegenwoordig wel een tatoeage.
Djembé
Speakers heeft vanavond hoog bezoek uit West-Afrika over devloer. Meesterdrummer Adam Dramé uit Burkino Faso komt zijn kunsten vertonen op de djembé, de doundoum en de talking drum. Volgens kenners is Dramés trommeltechniek niet van deze wereld. Losjes vanuit de polsen, gebruikmakend van alle tien zijn vingers, improviseert hij steeds nieuwe klankkleuren en ritmecombinaties tevoorschijn. ‘Het is alsof hij de djembé laat spreken’, weten ze bij Speakers. Kaarten kosten 12,50; Dramé begint vanavond om 20.30.
Uniform en lelijk, dat zijn de (kleinere) stations die de NS de laatste jaren uit de grond stampt. Of je in Bedum op de trein stapt of in Leiden De Vink, de stations zijn vrijwel identiek. Overal dezelfde glazen wachthokken, dezelfde rode trapleuningen, dezelfde zwarte bankjes.
Dat het zo niet hoeft, bewijzen monumentale stations als Haarlem en Maastricht. Deze zijn dan ook gebouwd in een tijd dat een station nog status had, een ‘poort naar de wereld’. Daar werden de beste architecten voor gevraagd. Met ‘postmoderne’ stationsgebouwen als Blaak en Leiden doen de NS ook nu nog wel hun best, maar helaas zijn de critici talrijker dan de bewonderaars.
Over de stationsarchitectuur van de laatste anderhalve eeuw loopt van 10 juni tot 31 oktober een tentoonstelling in het Nederlands Spoorwegmuseum in Utrecht. Het museum laat zien hoe stations zich ontwikkelden van houten loodsen in de begintijd, via eclectische kathedralen (Amsterdam CS) en modernistische no-nonsense (Rotterdam CS), tot de nieuwe truttigheid van de laatste jaren. De tentoonstelling is misschien een beetje stoffig (foto’s, maquettes en plattegronden), maar is ongetwijfeld stukken interessanter dan de schandalige multimediaramp Holland Rail Show, waarmee het museum afgelopen winter op de proppen kwam.
Barbie
Barbie is jarig. Veertig wordt de lange, slanke trendsetster dit jaar. Reden voor het Haagse Museon om vanaf aanstaande zaterdag tot en met 29 augustus een tentoonstelling aan haar te wijden.
Barbie mag dan officieel in 1959 op een Amerikaanse speelgoedbeurs ter wereld gekomen zijn, haar roots liggen in Duitstalig Midden-Europa. Barbies moeder, Ruth Handler, kwam tijdens een vakantie in Zwitserland in aanraking met de locale Lili-pop: een driedimensionale pin-up, te koop in de tabakswinkel. Een afbeelding van Lili stond dagelijks in boulevardblad Bildzeitung, voorzien van een pikante uitspraak. Handler adopteerde Lili, veranderde haar naam in Barbie, en voedde haar op tot een beschaafd, Amerikaans meisje. In no time werd Barbie wereldberoemd.
Barbie is in de loop van haar veertig jaar veranderd. In 1959 was zij een wat hooghartig meisje, met hyperslanke taille en geprononceerde boezem. Inmiddels zijn haar vormen tot natuurlijker proporties teruggebracht, en is ze een goedlachs, sportief type geworden. Om niet al te braaf over te komen heeft Barb tegenwoordig wel een tatoeage.
Djembé
Speakers heeft vanavond hoog bezoek uit West-Afrika over devloer. Meesterdrummer Adam Dramé uit Burkino Faso komt zijn kunsten vertonen op de djembé, de doundoum en de talking drum. Volgens kenners is Dramés trommeltechniek niet van deze wereld. Losjes vanuit de polsen, gebruikmakend van alle tien zijn vingers, improviseert hij steeds nieuwe klankkleuren en ritmecombinaties tevoorschijn. ‘Het is alsof hij de djembé laat spreken’, weten ze bij Speakers. Kaarten kosten 12,50; Dramé begint vanavond om 20.30.
Comments are closed.