TU Delft daalt opnieuw op Times Higher Education-ranglijst

Het zijn geen aardverschuivingen, maar de Nederlandse universiteiten scoren iets minder hoog dan vorig jaar in de Britse ranglijst, waarin onder meer wetenschappelijke prestaties, reputatie en internationalisering meewegen. Dat geldt voor het tweede achtereenvolgende jaar ook voor de TU Delft. Rector magnificus Tim van der Hagen reageerde vorig jaar teleurgesteld en wierp de vraag op of de daling van Nederlandse universiteiten te maken had met teruglopende financiering vanuit de overheid. “Universiteitsranglijsten laten zien waar je staat ten opzichte van elkaar. Elders in de wereld wordt fors geïnvesteerd in hoger onderwijs en onderzoek.”

^{Nederlandse universiteiten in Times Higher Education World University Rankings}

Voor het vijfde achtereenvolgende jaar staat de Britse Oxford University bovenaan in de Times Higher Education World University Rankings. Cambridge staat op nummers zes. Verder is de hele top tien Amerikaans, met Stanford op nummer twee.

Dominant
In het landenklassement staat Nederland vijfde. De Verenigde Staten hebben 59 universiteiten in de top 200, waarmee ze nog altijd dominant zijn. Het Verenigd Koninkrijk heeft er 29 en Duitsland 21. Verder hoeft Nederland alleen Australië (met twaalf universiteiten) boven zich te dulden. Dat zijn allemaal grotere landen. Opvallend is de opmars van de Chinese Tsinghua University, die dit jaar tot de top twintig doordringt. De makers wijzen op de opmars van Aziatische universiteiten.

Gevaar
Het gevaar van ranglijsten als deze is dat instellingen zich soms gaan richten naar de uitkomsten. Momenteel heeft Tilburg University bijvoorbeeld een vacature voor een medewerker die de universiteit hoger op de ranglijsten moet krijgen. In het verleden speelden universiteiten zelfs weleens met de gedachte te fuseren, mede omdat ze samen beter zouden scoren. 

Bovendien: zijn hoge scores altijd wenselijk? In Nederland klinkt bijvoorbeeld weleens kritiek op de verengelsing van de universiteiten, maar in de ranglijst krijgen de instellingen punten voor het aandeel internationale studenten en staf.

Of neem de samenwerking met het bedrijfsleven: kun je wel onafhankelijk onderzoek doen, vragen critici zich af, als een commerciële partij het onderzoek betaalt? Maar in deze ranglijst is een hoog inkomen uit ‘industry income’ een pluspunt.

En waarom zou je zoiets vaags als reputatie meewegen? De makers zeiden in het verleden dat een hoge reputatie het makkelijker maakt om goede wetenschappers en studenten aan te trekken, zodat de ‘score’ toch iets over de universiteit zegt.

HOP, Bas Belleman