Colleges, projecten, tentamens en betaalde bijbaantjes. Als student heb je helemaal geen tijd voor vrijwilligerswerk. Of wel?
Een donkere namiddag begin januari. Bij een oud grachtenpand aan de Voorstraat bellen studenten wat onwennig aan. Het is een gebouw waar 32 mensen beschermd wonen onder begeleiding van Stichting Perspektief. De studenten, leden van de christelijke studentenvereniging C.S.R., gaan er vandaag koken, spelletjes doen en kerstspulletjes opruimen.
Binnen zijn vier aparte woon-gedeelten met een gezamenlijke woonkamer en keuken voor zes tot zeven bewoners. In een van die kamers speelt Jan Willem van Galen, tweedejaars student technische natuurkunde, een potje mens-erger-je-niet met bewoner Gerrit Boon. Ze praten niet zo veel, maar niemand lijkt het erg te vinden dat er stiltes vallen.
In een gang leidt activeringscoach Mike Reuser de studenten Leon Immink en Rosalie Baksteen naar een kamer waar ze met bewoners gaan eten. Ze komen er meteen eentje tegen. “Ik eet niet mee hoor”, zegt hij tegen Reuser.
“Waarom niet?”
“Ik ben net bij de snackbar geweest en heb al een patatje op.”
Reuser legt de studenten uit dat Perspektief mensen met een afstand tot de maatschappij opvangt en begeleidt. “Er zijn hier mensen met borderline, schizofrenie en persoonlijkheidsstoornissen.”
Present
Ook op andere locaties van Perspektief zijn deze avond studenten van C.S.R. actief. Ze doen dat via Stichting Present die louter met groepen vrijwilligers werkt. Die groepen kunnen zich aanmelden voor een eenmalig project op sociaal of praktisch vlak. “We vragen wanneer ze willen, hoe laat, hoe lang en wat ze willen doen”, zegt coördinator Helma Sollie. “Met die wensen gaan wij op zoek naar een maatschappelijke organisatie.”
Present doet dat sinds 2014 in Delft en is hier de grootste vrijwilligersorganisatie die met studenten werkt. Feitelijk is de Delftse afdeling ontstaan uit contacten van studenten met Present Den Haag. “Den Haag zei: kunnen jullie niet je eigen stichting starten in Delft? Dat is veel praktischer voor jullie”, zegt Sollie.
Na aanmelding van een groep die vrijwilligerswerk wil doen, komt Present langs voor een presentatie over haar werkwijze.
“Zo kunnen er geen misverstanden ontstaan en krijgen we een beeld van de vrijwilligers”, zegt Sollie. Groepen kunnen zich inschrijven voor een praktisch project zoals klussen, of een sociaal project. “Bij een sociaal project heb je meer één op één contact met de hulpontvanger: je doet bijvoorbeeld een spel of gaat koken.”
Flexpool
De stichting heeft vooral contacten met de christelijke studentenverenigingen C.S.R. en C.S.F.R. maar heeft nu ook met Navigators en het van oorsprong katholieke Virgiel contact gelegd. “C.S.R. heeft ruim tweehonderd leden en het bestuur wil dat elk lid in ieder geval één project met Present in het jaar doet”, zegt Sollie. “C.S.F.R. heeft een eigen flexpool met twintig enthousiastelingen die, als er vraag naar hulp is, kunnen bepalen of ze inspringen. De ervaring na een stuk of zes projecten is dat ze alle keren studenten konden leveren.”
De gereformeerde studentenvereniging VGSD heeft weer een andere constructie: zij levert Present een groep van acht studenten op drie data. “VGSD zegt: hoe veelzijdiger de klussen, hoe leuker”, zegt Sollie. “Prima. Alleen is het wel altijd ’s avonds, studenten zitten natuurlijk met colleges.”
Het was in het begin dan ook even zoeken naar avondklussen. Bij een bejaardenhuis bijvoorbeeld kan het immers niet al te laat worden. Daarom stelde Sollie voor het te combineren met een maaltijd. Bij Perspektief is daar budget voor. “Studenten vinden dat prima, want eten moeten ze toch.”
En dus eten twee VGSD-studenten deze avond mee bij een locatie van Perspektief aan de Meerkoetlaan. Daar wil iemand hulp bij het inpakken van verhuisdozen en is een roman in wording zoek op de computer van bewoner Ton. Medewerker woonzorg Rilana Tolenaar vindt het ‘een uitkomst’ dat studenten bijspringen. “Elke dienst zijn wij met zijn tweeën. Je probeert je aandacht over bewoners te verdelen, maar soms heeft iemand net even wat meer nodig.”
Ton wil bijvoorbeeld handiger worden met zijn computer. Derdejaars student technische natuurkunde Derk van Grootheest klikt het ding aan. “U wilt een verhaal schrijven?”
“Ja, ik ben al bezig geweest maar ik kan het niet meer terugvinden”, zegt bewoner Ton.
De student tuurt naar het scherm. “Ik zie hier ‘Roman Stephanie’. Kijk, u moet de muis gebruiken. U kunt met uw linkerhand snel tweemaal klikken. Dit teken betekent dat hij nadenkt.”
Van Grootheest opent het document. “Ik zie dat er nog geen teksten in staan.”
“Maar die had ik wel geschreven. Ik was namelijk met een boek bezig.”
Van Grootheest zoekt verder.
“U kunt ook de grote entertoets gebruiken om het te openen.”
Er gebeurt niets.
Ton: “Is hij lui ofzo?”
“U hebt niet zo’n snelle computer. Kijk, daar staat het: ‘Boek Ton’. Nu hebt u het weer.”
Stilstaan
Julian van Deursen, eerstejaars student industrieel ontwerpen, speelt ondertussen een potje schaak met een andere bewoner. Verhuisdozen inpakken hoeft niet meer, want een bewoner heeft daar toch maar een verhuisbedrijf voor ingeschakeld. Van Deursen vertelt dat hij ook vanuit zijn kerk vrijwilligerswerk doet. Eens per maand rijdt hij in een Rijswijks bejaardenhuis mensen in hun rolstoel naar de kerkdienst. “Het doet je stilstaan bij wat ouder worden is. Ouderen vinden het mooi om met jongeren te praten in plaats van alleen maar met de verpleging. Die heeft daar niet altijd tijd voor.”
Ook Judith Leijenhorst doet vanuit een kerk vrijwilligerswerk. De derdejaars studente technische wiskunde helpt sinds een half jaar bij het DelftProject van de Immanuëlkerk. Dit project bestaat uit interculturele avonden, activiteiten bij gastgezinnen (feel@home) en maaltijdafspraken (eat&meet) voor internationale studenten.
Judith helpt vooral bij de organisatie van interculturele avonden, waarbij een gratis maaltijd en ontspanning centraal staan. “Zo kunnen ze kennismaken met andere studenten”, zegt Leijenhorst. “Ik kan me voorstellen dat het voor internationale studenten lastig is om anderen te leren kennen.” Zelf vindt ze het leuk mensen uit andere culturen te ontmoeten. Soms houdt ze er nieuwe vrienden aan over.
Het vrijwilligerswerk is volgens haar goed te combineren met haar studie en bijbaantjes. De interculturele avonden zijn maar eens in de zes weken op zaterdag. Daarnaast houdt ze tijd over voor het geven van examentraining en bijlessen in vooral wiskunde. Verder is ze vijf tot zes uur in de week student-assistent wiskunde bij nanobiologie.
Behalve voor bejaarden, internationale studenten en mensen die beschermd wonen zetten Delftse studenten zich in voor kinderen uit groep 7 en 8 van basisscholen. Dat gebeurt via de Stichting Move, die ooit ontstond uit de Utrechtse studentenroeivereniging Orca die iets wilde betekenen voor de wijk. Move brengt studenten met kinderen uit achterstandswijken in contact. “Het is belangrijk dat beide groepen over het muurtje van hun eigen leefwereld kijken en elkaars talenten ontdekken en ontwikkelen”, vertelt projectcoördinator Delft/Rotterdam Laurens Klijmij tijdens een training van vijf studenten bij studentenvereniging Virgiel.
Terugdoen
De Virgilianen zeggen het niet alleen leuk te vinden om met kinderen te werken, maar ze willen ook ‘iets terugdoen voor Delft’. “Ik kom alleen maar in de toko, Virgiel, Albert Heijn en de TU, met dit project leer ik de stad op een andere manier kennen”, zegt Marijn Veelers, tweedejaars studente technische bestuurskunde. Rafael Uyttendaele, vierdejaars werktuigbouwkunde, vindt het belangrijk ‘iets leuks’ naast zijn drukke studie te doen. “Iets buiten mijn comfortzone.”
Projectcoördinator Klijmij vraagt wat de studenten al goed kunnen en welke vaardigheden ze willen ontwikkelen. Carlijn Linssen, tweedejaars bouwkunde, wil een functie die ze ‘anders nooit zou kiezen’. Ze wordt eindverantwoordelijke voor de vijf lessen die de groep op basisschool Cornelis Musius gaat geven. In die lessen maken de studenten kennis met de kinderen, gaan ze met ze brainstormen en de wijk verkennen om te kijken wat er beter kan, selecteren ze hun ideeën daarover en voeren ze die ten slotte uit.
Uyttendaele zegt dat hij zichzelf geen leidinggevende vindt. Hij wil dat hij anderen voortaan wat minder overrompelt met zijn enthousiasme. Hij trekt het voorzitterschap naar zich toe om zo zijn leiderschapscapaciteiten te ontwikkelen.
Xander Arntzenius, vierdejaars industrieel ontwerpen, zegt al vaak het initiatief te nemen en kiest daarom nu voor de pr van het project. Veelers wil haar gedachten beter leren structureren en gaat akkoord met een rol als penningmeester.
Rolmodel
In de komende vier tot zes maanden zullen de studenten zo’n twee uur per week werken aan hun project. Ze moeten een plan van aanpak maken, voor geld zorgen, een verbindende activiteit aanbieden – zoals een tennisclinic of een speurtocht over de campus – en het project evalueren.
De stichting Move kreeg voor deze aanpak in begin december de landelijke Meer dan handen-vrijwilligersprijs, omdat studenten volgens de jury een rolmodel voor de kinderen worden en hen inspireren om ook te gaan studeren. Studenten leren op hun beurt hun stad beter kennen en krijgen meer oog voor de problemen in aandachtswijken.
De afgelopen jaren heeft Move twee projecten in Delft gedraaid. Klijmij heeft nu ook contact gezocht met het Delftsch Studenten Corps en roeivereniging Laga. Bij Laga geven studenten al jaren vrijwillig roeiclinics aan middelbare scholen en bedrijven. Gewoon omdat ze het leuk vinden, zegt eerstejaars studente civiele techniek Emma Koole. “Het kan af en toe druk zijn, maar beter alles volplannen, dan niets te doen hebben”, vindt ze.
Ook helpt Laga bij een sportoriëntatieprogramma van het Christelijk Lyceum Delft, waarbij scholieren vier weken lang een ochtend in de week kunnen kijken welke sport ze leuk vinden. Derdejaars student civiele techniek en Laga-lid Stein Stroobants was betrokken bij de organisatie van zomerroeikampen voor scholieren en trainde ze twee tot drie keer per week voor kampioenschappen in juni. Bij te veel animo doet Laga dat in samenwerking met collega-roeivereniging Proteus-Eretes.
Is dit niet een beetje veel naast een pittige studie? Stroobants lacht. “Ik begon gisteren mijn kamer op te ruimen en dacht: dit gaat me te ver! Ik heb tijd over, dus ik moet wat doen.”
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.