Twee dagen voor Valentijnsdag had schrijfster Yvonne Kroonenberg een geruststellende boodschap voor notoire vreemdgangers: vreemdgaan is normaal.
Delen
“Wie is hier nooit vreemdgegaan?”, vraagt schrijfster en psychologe Yvonne Kroonenberg aan het publiek tijdens haar Studium Generale-lezing ‘Monogamie voor beginners’. Jongens en meisjes die net nog hand in hand zaten, kijken ongemakkelijk van elkaar weg. Slechts een paar handen in de overvolle zaal van Speakers gaan de lucht in. “Het zal toch niet zo zijn dat heel vreemdgaand Delft hier zit?” En tegen de mensen die hun hand opsteken zegt ze lachend: “Kijk me aan als je tegen me liegt.”
Voor de overgrote meerderheid van haar publiek heeft de psychologe een geruststellende boodschap. Vreemdgaan is doodnormaal. Haar stelling onderbouwt ze met wetenschappelijke studies. “De meeste relaties duren twee jaar”, zegt Kroonenberg. “Dat komt doordat je zo lang serotonine aanmaakt, een stof die je dat heerlijke, verliefde gevoel geeft. En waardoor niemand je kan stelen.” Daarna ebt dat gevoel weg, dan gaat een verliefdheid over in echte liefde. Maar die echte liefde krijgt bijna geen kans, denkt de schrijfster. “Want zonder serotonine wordt het heel moeilijk om een relatie spannend te houden.” Na twee jaar zijn mannen en vrouwen toe aan iets anders, weet ze. Ze verlangen naar spanning en een nieuwe dosis serotonine. Vreemdgaan lijkt daarom op heroïnegebruik, meent de schrijfster.
Als ervaringsdeskundige bezingt Kroonenberg de lof op het vreemdgaan. “Veel mensen vragen me of het mag, maar dat vind ik helemaal niet interessant. Jullie doen het toch wel!” Kroonenberg richt zich vooral op de man. Want gek genoeg is de man vaak niet bewust op zoek naar een minnares, denkt ze. “Hij is nieuwsgierig naar andere vrouwen, wil het liefste een hapje van ze allemaal nemen om ze te proeven. Maar uiteindelijk wil hij na het vrijen het schuldgevoel van zich afdouchen en ’s avonds weer naast zijn vrouw in slaap vallen. Als je mannen vraagt waarom ze vreemdgaan, krijg je onbenullige antwoorden. Zoals: tijdens een symposium hing opeens een vrouw om mijn nek.”
De relatie wil hij dan ook niet op het spel zetten door een escapade. “Een goed voorbeeld is een vriend van mij. Die is een keer in een dronken bui met een vrouw het bed in gedoken. Daar had hij spijt van. Maar omdat hij bang was dat zijn minnares hem zou verraden, bleef hij met haar afspreken in hotels. Die heeft dus geen talent voor overspel. Dus liegt hij dat zijn zoontje ziek is en met hem naar de dokter moet, terwijl hij met zijn minnares naar bed gaat. Als een vrouw vreemdgaat, zit daar vaak een hele roman achter. Omdat de seks slecht is, of omdat ze wordt genegeerd door haar man.”
De grootste zonde bij het vreemdgaan is er over te willen praten. Een fout die veel vrouwen maken. “Mijn buurman sprak altijd af met zijn minnares in hotel Van der Valk. Daar gingen ze direct als beesten tekeer, douchten snel en vertrokken weer. ‘Nu wil ze met me praten over onze relatie’, zei hij me laatst. ‘Welke relatie? We hebben alleen maar geweldige seks’, zei hij onbeholpen.”
Maar ondanks dat mannen en vrouwen elkaar regelmatig bedriegen door in bed te duiken met een ander, valt het allemaal wel mee volgens Kroonenberg. “Kijk maar eens in je dagboek. Je bent vast niet zo vaak vreemd gegaan als kon.” En ben je echt onverbeterlijk, dan is immigreren nog altijd een goede optie. “In Brazilië en Italië kan het veel mensen niets schelen als je vreemdgaat. Daar heerst weliswaar een katholieke moraal, maar daar houdt bijna niemand zich aan.” (RV)
“Wie is hier nooit vreemdgegaan?”, vraagt schrijfster en psychologe Yvonne Kroonenberg aan het publiek tijdens haar Studium Generale-lezing ‘Monogamie voor beginners’. Jongens en meisjes die net nog hand in hand zaten, kijken ongemakkelijk van elkaar weg. Slechts een paar handen in de overvolle zaal van Speakers gaan de lucht in. “Het zal toch niet zo zijn dat heel vreemdgaand Delft hier zit?” En tegen de mensen die hun hand opsteken zegt ze lachend: “Kijk me aan als je tegen me liegt.”
Voor de overgrote meerderheid van haar publiek heeft de psychologe een geruststellende boodschap. Vreemdgaan is doodnormaal. Haar stelling onderbouwt ze met wetenschappelijke studies. “De meeste relaties duren twee jaar”, zegt Kroonenberg. “Dat komt doordat je zo lang serotonine aanmaakt, een stof die je dat heerlijke, verliefde gevoel geeft. En waardoor niemand je kan stelen.” Daarna ebt dat gevoel weg, dan gaat een verliefdheid over in echte liefde. Maar die echte liefde krijgt bijna geen kans, denkt de schrijfster. “Want zonder serotonine wordt het heel moeilijk om een relatie spannend te houden.” Na twee jaar zijn mannen en vrouwen toe aan iets anders, weet ze. Ze verlangen naar spanning en een nieuwe dosis serotonine. Vreemdgaan lijkt daarom op heroïnegebruik, meent de schrijfster.
Als ervaringsdeskundige bezingt Kroonenberg de lof op het vreemdgaan. “Veel mensen vragen me of het mag, maar dat vind ik helemaal niet interessant. Jullie doen het toch wel!” Kroonenberg richt zich vooral op de man. Want gek genoeg is de man vaak niet bewust op zoek naar een minnares, denkt ze. “Hij is nieuwsgierig naar andere vrouwen, wil het liefste een hapje van ze allemaal nemen om ze te proeven. Maar uiteindelijk wil hij na het vrijen het schuldgevoel van zich afdouchen en ’s avonds weer naast zijn vrouw in slaap vallen. Als je mannen vraagt waarom ze vreemdgaan, krijg je onbenullige antwoorden. Zoals: tijdens een symposium hing opeens een vrouw om mijn nek.”
De relatie wil hij dan ook niet op het spel zetten door een escapade. “Een goed voorbeeld is een vriend van mij. Die is een keer in een dronken bui met een vrouw het bed in gedoken. Daar had hij spijt van. Maar omdat hij bang was dat zijn minnares hem zou verraden, bleef hij met haar afspreken in hotels. Die heeft dus geen talent voor overspel. Dus liegt hij dat zijn zoontje ziek is en met hem naar de dokter moet, terwijl hij met zijn minnares naar bed gaat. Als een vrouw vreemdgaat, zit daar vaak een hele roman achter. Omdat de seks slecht is, of omdat ze wordt genegeerd door haar man.”
De grootste zonde bij het vreemdgaan is er over te willen praten. Een fout die veel vrouwen maken. “Mijn buurman sprak altijd af met zijn minnares in hotel Van der Valk. Daar gingen ze direct als beesten tekeer, douchten snel en vertrokken weer. ‘Nu wil ze met me praten over onze relatie’, zei hij me laatst. ‘Welke relatie? We hebben alleen maar geweldige seks’, zei hij onbeholpen.”
Maar ondanks dat mannen en vrouwen elkaar regelmatig bedriegen door in bed te duiken met een ander, valt het allemaal wel mee volgens Kroonenberg. “Kijk maar eens in je dagboek. Je bent vast niet zo vaak vreemd gegaan als kon.” En ben je echt onverbeterlijk, dan is immigreren nog altijd een goede optie. “In Brazilië en Italië kan het veel mensen niets schelen als je vreemdgaat. Daar heerst weliswaar een katholieke moraal, maar daar houdt bijna niemand zich aan.” (RV)
Comments are closed.