Studenten testen glazen brug

Eigenlijk is er sprake van een hybride brug, zegt hoogleraar structural design and building engineering prof.ir. Rob Nijsse. De brug heeft een stalen boog en steunt op glazen diagonale pilaren die stevigheid geven.

Voorafgaand aan de test is een barst te zien bij een glazen plaatdeel aan een leuning op de wal. “Te snel gelijmd, maar dit is een opofferingslaag”, zegt Nijsse, verwijzend naar meerdere dunne lagen gelijmd glas. Geen probleem voor de testen.

De eerste test is bedoeld om de brug even te laten wennen en alle meetapparatuur te controleren. Promovendi Ate Snijder en Joris Smits checken vanachter hun computers aan de kant hoe de krachten zich verdelen als studenten over de brug lopen.

Check! Tijd voor de ‘big one’ zoals het testteam het noemt. De meest kritische belasting. Houdt de brug alle studenten… of niet?

Beide helften vol met studenten zetten gaat goed, maar dan volgt de test waar initiatiefnemer Nijsse naar eigen zeggen het meest bang voor is: marcheren. Zelfs soldaten mogen niet ‘in de pas’ een brug over, weet hij.

De brug reageert, beweegt. Een beetje meegeven is juist goed. Uit metingen blijkt dat maar vijftig procent van de berekende maximale capaciteit wordt bereikt. Opluchting bij Nijsse. Hij vindt het tijd voor wat ‘Rotterdamse gabbermuziek’. Lekker stampen mag. Hoe cool is dat?

Met dansen meten de promovendi zestig tot zeventig procent van de maximum brugcapaciteit. Conclusie van Nijsse: er is sprake van een veilige en sterke brug.

Mysterieus materiaal

Hoe bijzonder is dat? “Het is de eerste keer in de wereld dat een brug op deze wijze is gemaakt en beproefd”, zegt Nijsse na afloop. “Hij is mooi en duurzaam, hij roest niet en is prachtig recyclebaar. Glas is mooi mysterieus materiaal.”

De brug is wel duurder dan wanneer hij van beton was gemaakt. Dit exemplaar kostte een ton, een betonnen versie zou in dit geval twintig- tot dertigduizend euro hebben gekost, aldus Nijsse. “Maar als je hem in de fabriek maakt, gaat die prijs omlaag.”