Studenten denken na over bindend studieadvies

Buiten de Delftse grenzen zijn woorden als numerus fixus of bindend studieadvies al een tijd ingeburgerd, maar daarbinnen vormen zij nog een heikel punt. Tegelijkertijd lijkt Delft langzaam overbevolkt te raken. Menno van der Kamp, vice-voorzitter van studentenpartij Oras, ziet die drukte als deel van een verstrengelde bos problemen: “We kijken ook naar de relatief grote studieuitval in de latere jaren, het te lage studierendement en de mentaliteit van studenten. Het bindend studieadvies wordt overwogen als deeloplossing voor die problemen.” 

Voor collega Jeroen van Eldert, fractievoorzitter van studentenpartij Het Principe, is het bindend studieadvies geen optie: “Het is geen goed middel. Bovendien is het veel te zwaar om te gebruiken voor instroombeperking.”
Oras wil eerst meer onderzoek doen: “We kijken naar cijfers van binnen en buiten Delft. Bovendien hebben we hier een erg rijk studentenleven en verdienen we daarom misschien wel een uitzonderingspositie.” Kunnen er desondanks lessen geleerd worden uit de succesvolle invoering van het bindend studieadvies in andere steden? Van Eldert denkt van niet: “Het bindend studieadvies levert hooguit een kleine verbetering op. Er zijn geen duidelijk bewezen effecten.”

Oras denkt na over alternatieven. Van der Kamp: “Bijvoorbeeld intakegesprekken en een numerus fixus.” Het Principe ziet niets in dat laatste. “Bij een numerus fixus tellen alle examencijfers, terwijl hier eigenlijk alleen de bètavakken relevant zijn.”

De partijen zijn het wel eens over een eerlijkere voorlichting, waardoor studenten wellicht minder snel aan een studie beginnen die niet bij hen past. “Het college van bestuur staat daar ook achter”, vertelt van der Kamp.
Overigens meent van Eldert dat instroombeperking überhaupt niet nodig is: “De vraag naar ingenieurs blijft erg hoog, dus ik denk dat de studentenpopulatie hier niet aan banden gelegd hoeft te worden.” Dat oplossingen voor het drukteprobleem niet voor het oprapen liggen, neemt hij daarbij dan voor lief. Oras sluit echter niets uit: “Er is voor het totaalpakket aan problemen waarschijnlijk niet één oplossing te bedenken. We moeten dan dus van alle oplossingen de voor- en nadelen afwegen.”