Speeddating voor intellectuelen

Dat is een hartelijke uitnodiging van TEDxDelft: ‘Goed dat je er vrijdag bij bent! Never grow up, dus… geen pakken en dassen! Het uniform van TEDxDelft is een lach en een optimistische houding. Dus geniet van de gelegenheid en kleed je casual. Wees een fantastisch publiek. Leave your particles, be a wave. Loop niet weg; deze ervaring is te onvoorstelbaar om te missen. Wees niet verlegen. Laat niemand alleen staan. Dit is onderdeel van het magische concept van TEDx. Zie het als intellectueel speeddaten.’



Nou, dat maakt indruk: inderdaad geen jasjes en dasjes vandaag. De aula is een bonte vergaarbak van jong en oud, student en medewerker, familielid of geïnteresseerde Delftenaar – wel allemaal met naamplaatje. Intellectuele speeddating kent geen leeftijd of klasse; TEDxDelft draait om inspiratie. Eén op één bij een spontaan praatje in het foyer van de aula, of zoals de sprekers doen: wild gebarend op een podium voor duizend man publiek. Het doet het er soms niet eens meer toe wat ze zeggen; hun bevlogenheid werkt al aanstekelijk. Never grow up – het thema kan niet beter. Blijf je altijd verwonderen. Ontwikkel. Sta open.



Dat geen praatje aansluit op het andere is dan ook goed doordacht. TEDx slingert zijn toeschouwers heen en weer tussen emotie en ratio, tussen kunst en wetenschap. Het één warm rood verlicht, het andere kil blauw. En zo luister je eerst naar het ontroerende verhaal van de Egyptische civiel ingenieur Marwa Al-Ansary, die vocht tegen haar familie om ingenieur te mogen worden en nu gespecialiseerd is in het hergebruik van bijproducten in de olieproductie. Vervolgens staat daar Guus Roeselers. Een wandelend brok micro-organismen noemt hij zichzelf, en voor je het weet hoor je alles over de anderhalve kilo bacteriën die hij meedraagt in zijn darmen en wat je aan micro-organismen uit een gram ontlasting kunt halen.



Dat presentatrice Aldith Hunkar niet af en toe de draad helemaal kwijtraakt, is bewonderenswaardig. Praat het maar eens aan elkaar, een fragment uit de opera Carmen, waar studenten bij het cultuurcentrum nu hard aan werken onder begeleiding van cultureel professor Floris Visser, en een relaas over vliegers als windturbines van de toekomst.



De communicatiestrategie van TEDx is er bovendien één om je vingers bij af te likken: vanaf het eerste aanmeldingsmailtje voel je je onderdeel van de familie. Van een uitje dat je met een grote vriendenclub gaat ondernemen. Onwillekeurig staat iedereen bij aanmelding te popelen. Het zou net zo goed een dagje Crossing Border of Lowlands kunnen zijn.



Wat jammer dat een evenement als dit maar één keer per jaar plaatsvindt op de TU. Wat een energie, wat een inspiratie. Zoveel diversiteit – en dat allemaal uit ‘eigen huis’. Als dit is wat verbonden zijn aan de TU Delft betekent, wil toch niemand volwassen worden?