Schoolreis

De gele schoolbus (spreek uit: skoelbas) bracht vorige week vrijdag vijfentwintig elektro-studenten naar Hilversum. Op uitnodiging van deeltijdprof Frits Schoute, docent mobiele multimedia, mochten ze gratis naar Schoutens andere werkgever: Philips Business Communications.

Nog voor het vertrek – de deuren gaan met de hand dicht – schalt een country & western-song door de bus. ,,Nee hè pa, je gaat toch geen country draaien. Ik schaam me rot”, zegt dochter Schoute, die voor de gezelligheid is meegekomen.

De muziek mocht de stemming niet drukken. Motor en rijwind overstemden op de snelweg de geluidsinstallatie, hoewel het niet veel sneller ging dan tachtig kilometer per uur.

Schoute heeft wat met Amerika. Hij deed er high school, is er gepromoveerd en was er een jaar gastdocent. En hij zou zo weer terug willen. Voor hem is het altijd een droom geweest zo’n Amerikaanse bus te besturen. De prof reed dan ook zelf. Tot aan de snelweg. Toen nam de chauffeur-met-het-accent het over.

,,Wat hadden die Amerikaanse kinderen veel beenruimte”, merkt een student op. Gaten in de bodem, waardoor het asfalt te zien is, wijzen er op dat de bankafstand vroeger anders was. Eenmaal in Hilversum is de originaliteit van de rit er snel vanaf. Bij het garagebedrijf staat een tweede, identiek exemplaar van de ‘unieke’ bus.

Maar het blijft een op en top Amerikaans uitje. Bij Philips, een oer-Nederlands bedrijf, is de veramerikanisering ook toegeslagen. Toespraken over mobiele multimedia, digitale draadloze bedrijfstelefooncentrales en telefoneren via Internet zijn doorspekt met Engelse termen. Het afsluitende diner vindt ook in stijl plaats: bij het ‘western bar & restaurant’ Settler’s te Laren. Geen dutch treat – Philips betaalt voor iedereen.

Nog voor het vertrek – de deuren gaan met de hand dicht – schalt een country & western-song door de bus. ,,Nee hè pa, je gaat toch geen country draaien. Ik schaam me rot”, zegt dochter Schoute, die voor de gezelligheid is meegekomen.

De muziek mocht de stemming niet drukken. Motor en rijwind overstemden op de snelweg de geluidsinstallatie, hoewel het niet veel sneller ging dan tachtig kilometer per uur.

Schoute heeft wat met Amerika. Hij deed er high school, is er gepromoveerd en was er een jaar gastdocent. En hij zou zo weer terug willen. Voor hem is het altijd een droom geweest zo’n Amerikaanse bus te besturen. De prof reed dan ook zelf. Tot aan de snelweg. Toen nam de chauffeur-met-het-accent het over.

,,Wat hadden die Amerikaanse kinderen veel beenruimte”, merkt een student op. Gaten in de bodem, waardoor het asfalt te zien is, wijzen er op dat de bankafstand vroeger anders was. Eenmaal in Hilversum is de originaliteit van de rit er snel vanaf. Bij het garagebedrijf staat een tweede, identiek exemplaar van de ‘unieke’ bus.

Maar het blijft een op en top Amerikaans uitje. Bij Philips, een oer-Nederlands bedrijf, is de veramerikanisering ook toegeslagen. Toespraken over mobiele multimedia, digitale draadloze bedrijfstelefooncentrales en telefoneren via Internet zijn doorspekt met Engelse termen. Het afsluitende diner vindt ook in stijl plaats: bij het ‘western bar & restaurant’ Settler’s te Laren. Geen dutch treat – Philips betaalt voor iedereen.