Schokjas

Zodra een handtastelijke kerel de jas aanraakt, krijgt hij een opdonder van tachtigduizend volt. Een speciale isolatielaag beschermt de draagster tegen schokken.

Maar is dat niet levensgevaarlijk voor de aanrander? Volgens prof.ir. Lou van der Sluis, hoogleraar elektriciteitsvoorziening, hoeft zo’n enorme spanning niet gevaarlijk te zijn. ,,Vergelijk het met een droge winterdag als je de auto uitstapt. Dan krijg je een tik van 30 duizend volt. Toch hou je er niets aan over omdat de stroomsterkte bijna te verwaarlozen is. Het dodelijke effect komt van de stroom, de ampères en niet van spanning. Hetzelfde geldt voor schrikdraad.”

En wat als het regent? Van der Sluis verwacht dat de jas dan hoogstens minder goed werkt, omdat vocht een beetje stroom geleidt, waardoor de stroom ‘weglekt’.

In het studiolab van industrieel design bestaan ambivalente gevoelens over de schokkende jas. ,,Het mooie van dit product is dat het maatschappijkritische vragen oproept”, zegt universitair docent Caroline Hummels van de sectie design aesthetics. ,,Want versterk je met deze jas de geweldspiraal juist niet? De intentie van de gebruiker hebben de ontwerpers niet in de hand, een vrouw kan er zelf ook mee gaan knokken of mensen lastigvallen.”

Haar collega, promovendus Marco Rozendaal, vermoedt dat de ontwerpers hebben gedacht: vrouwen kunnen zich niet verdedigen en dat accepteren we niet. ,,Daarom maken ze deze jas. In principe goed – hoewel stigmatiserend – maar vervolgens vercommercialiseren ze de jas. Hij gaat tussen de negenhonderd en duizend dollar kosten. Ik vind dat je dan de discussie overboord gooit, dan wordt het alleen iets van de commercie.”

Veel beter is iets ontwikkelen waardoor vrouwen zich veiliger voelen. Hummels en Rozendaal menen dat er veel gedaan kan worden met verlichting op enge plekken of een mobiel alarm. ,,Of voor de vrouw iets maken zodat ze het idee heeft dat ze altijd in contact staat met iemand en niet alleen is”, bedenkt Hummels. ,,Op die manier komt er niet meteen geweld aan te pas.”

Het staat Rozendaal niet aan dat de jas niet naar buiten communiceert: blijf van me af. ,,Hoe zou je kunnen voorkomen dat iemand je überhaupt vastgrijpt? Want die vonkjes op de rechter schoudernaden, die de aanvaller erop moeten wijzen dat de jas ‘aan’ staat, zijn nauwelijks zichtbaar.”

Hummels denkt niet dat het in het nuchtere Europa een hit wordt. ,,Maar in de Verenigde Staten zou het best eens kunnen.”

Zelf zal ze er nooit een kopen. ,,Met die jas aan ben ik continue met mijn eigen verdediging bezig. Ik wil mijn leven niet door geweld laten leiden. Daarom zal ik ook nooit een mes, peperspray of een pistool bij me dragen.”

www.no-contact.com

Tikkeltje ongerust op straat, ’s avonds laat? Speciaal voor vrouwen is er nu de no-contact jacket, een jas die onder stroom gezet kan worden. Zodra een handtastelijke kerel de jas aanraakt, krijgt hij een opdonder van tachtigduizend volt. Een speciale isolatielaag beschermt de draagster tegen schokken.

Maar is dat niet levensgevaarlijk voor de aanrander? Volgens prof.ir. Lou van der Sluis, hoogleraar elektriciteitsvoorziening, hoeft zo’n enorme spanning niet gevaarlijk te zijn. ,,Vergelijk het met een droge winterdag als je de auto uitstapt. Dan krijg je een tik van 30 duizend volt. Toch hou je er niets aan over omdat de stroomsterkte bijna te verwaarlozen is. Het dodelijke effect komt van de stroom, de ampères en niet van spanning. Hetzelfde geldt voor schrikdraad.”

En wat als het regent? Van der Sluis verwacht dat de jas dan hoogstens minder goed werkt, omdat vocht een beetje stroom geleidt, waardoor de stroom ‘weglekt’.

In het studiolab van industrieel design bestaan ambivalente gevoelens over de schokkende jas. ,,Het mooie van dit product is dat het maatschappijkritische vragen oproept”, zegt universitair docent Caroline Hummels van de sectie design aesthetics. ,,Want versterk je met deze jas de geweldspiraal juist niet? De intentie van de gebruiker hebben de ontwerpers niet in de hand, een vrouw kan er zelf ook mee gaan knokken of mensen lastigvallen.”

Haar collega, promovendus Marco Rozendaal, vermoedt dat de ontwerpers hebben gedacht: vrouwen kunnen zich niet verdedigen en dat accepteren we niet. ,,Daarom maken ze deze jas. In principe goed – hoewel stigmatiserend – maar vervolgens vercommercialiseren ze de jas. Hij gaat tussen de negenhonderd en duizend dollar kosten. Ik vind dat je dan de discussie overboord gooit, dan wordt het alleen iets van de commercie.”

Veel beter is iets ontwikkelen waardoor vrouwen zich veiliger voelen. Hummels en Rozendaal menen dat er veel gedaan kan worden met verlichting op enge plekken of een mobiel alarm. ,,Of voor de vrouw iets maken zodat ze het idee heeft dat ze altijd in contact staat met iemand en niet alleen is”, bedenkt Hummels. ,,Op die manier komt er niet meteen geweld aan te pas.”

Het staat Rozendaal niet aan dat de jas niet naar buiten communiceert: blijf van me af. ,,Hoe zou je kunnen voorkomen dat iemand je überhaupt vastgrijpt? Want die vonkjes op de rechter schoudernaden, die de aanvaller erop moeten wijzen dat de jas ‘aan’ staat, zijn nauwelijks zichtbaar.”

Hummels denkt niet dat het in het nuchtere Europa een hit wordt. ,,Maar in de Verenigde Staten zou het best eens kunnen.”

Zelf zal ze er nooit een kopen. ,,Met die jas aan ben ik continue met mijn eigen verdediging bezig. Ik wil mijn leven niet door geweld laten leiden. Daarom zal ik ook nooit een mes, peperspray of een pistool bij me dragen.”

www.no-contact.com