Respect

Compleet ten onrechte. Busvervoer is een van de hoekstenen van ons studentenbestaan. Een waar onder andere onze sociale vaardigheden ongemerkt een vuurproef ondergaan. We brengen misschien maar vijf à tien minuten per dag met ze door. De Delftse buschauffeurs. Toch staat onze relatie met hun onder zware druk.

Als derdejaars trein- en bus-student vermoedde ik al langer dat het niet helemaal boterde tussen de studenten en de mensen van Connexxion. Vorige week werd mijn vermoeden met klem bevestigd. ,,Kunnen jullie nog effe doorschuiven, dan kunnen er nog meer van jullie studenten-vriendjes mee”, aldus een duidelijk geagiteerde bestuurder. Het is alsof ze nooit hebben kunnen accepteren dat studenten gratis mogen reizen. Maar wij zijn ook geen lieverdjes geweest; jarenlang hebben we onze Mekelweg-gondeliers gek gemaakt met luidruchtig, grijs of zelfs dronken meerijden en dat resulteerde bij de chauffeurs in een haat en terechte afkeer van de student-forensen en een ietwat roekeloos rijgedrag.

Toch vind ik dat we de strijdbijl moeten begraven en de buschauffeurs een soort hand moeten toereiken. Een gebaar van dankbaarheid, dat zij doorreden ondanks ons jarenlange wangedrag. Hoe lijm je dan zo’n gebroken en verwaarloosde relatie? Met tucht en regels. Om te beginnen stel ik voor dat we ons per direct gaan houden aan het ‘Nieuw Protocol voor Bus Studenten, een manifest voor wederzijds respect'(afgekort door NPBS), wat nu volgt. Zeven eenvoudige stappen voor een succesvolle en haatloze busrit:

1. Geduld speelt een sleutelrol in de relatie met de buschauffeur. Gun hem de tijd om voor je ogen zijn krantje te lezen en schijnbaar eindeloos te praten met zijn collega’s terwijl je wacht op een overvol perron. Bedenk dat je prioriteit niet is om op tijd college te komen, maar ‘op goede voet te komen staan bij de chauffeur’. Vul de tijd met gedachten over hoe je de chaffeur met respect zal begroeten.

2. De buschauffeur heeft sowieso geen makkelijk leven: lange dagen, bijna geen opslag, studenten met te veel zelfvertrouwen. Dus groet hem in de morgen met een ,,Môgge, hoe is’t?” Dit kan, als je je aan alle zeven regels houdt, in de loop der tijd vervangen worden door: ,,Hé, [naam buschauffeur], alles goed … vrouw en kinderen ook … mooi!!”. Vertoon vervolgens enthousiast de OV-kaart en een brede glimlach.

3. De buschauffeur houdt van een goed grapje. Jij ook. In geval van een vermoedelijk mopje: reageer altijd coulant en presenteer een lichte grijns.

4. Laat je bij het instappen niet gek maken als de chauffeur bij een druk perron de achterdeuren ‘vergeet’ open te doen. Ook niet bij bus 129. Bestuurders van lijn 129, ook wel bekend als ’the elder statesmen’, hebben een hoger aanzien binnen het Connexxion Imperium omdat zij interregionaal rijden.

5. Loop zo ver mogelijk naar achteren door, wees niet selectief met zitplaatsen en neem zo min mogelijk ruimte in. Studenten die metgrote reistassen van of naar huis gaan moeten op hun tellen passen. Het doet de buschauffeur pijn om te zien dat jullie al het huis uit zijn en zijn kinderen niet.

6. De buschauffeur houdt van muziek. Jij ook. Mobiel bellen in de bus is dus gevaarlijk. Het zou de frequentie van Radio 10 Gold kunnen verstoren.

7. Bij het verlaten van de bus: wenk nog even goedkeurend terug naar de chauffeur, ten teken van zijn (dit zal in de toekomst blijken) plezierige rijstijl.

Van alle schijnbare trivialiteiten van het studentenbestaan, zoals boodschappen doen, kopiëren en de was doen, is het reizen met de bus de meest verwaarloosde. Compleet ten onrechte. Busvervoer is een van de hoekstenen van ons studentenbestaan. Een waar onder andere onze sociale vaardigheden ongemerkt een vuurproef ondergaan. We brengen misschien maar vijf à tien minuten per dag met ze door. De Delftse buschauffeurs. Toch staat onze relatie met hun onder zware druk.

Als derdejaars trein- en bus-student vermoedde ik al langer dat het niet helemaal boterde tussen de studenten en de mensen van Connexxion. Vorige week werd mijn vermoeden met klem bevestigd. ,,Kunnen jullie nog effe doorschuiven, dan kunnen er nog meer van jullie studenten-vriendjes mee”, aldus een duidelijk geagiteerde bestuurder. Het is alsof ze nooit hebben kunnen accepteren dat studenten gratis mogen reizen. Maar wij zijn ook geen lieverdjes geweest; jarenlang hebben we onze Mekelweg-gondeliers gek gemaakt met luidruchtig, grijs of zelfs dronken meerijden en dat resulteerde bij de chauffeurs in een haat en terechte afkeer van de student-forensen en een ietwat roekeloos rijgedrag.

Toch vind ik dat we de strijdbijl moeten begraven en de buschauffeurs een soort hand moeten toereiken. Een gebaar van dankbaarheid, dat zij doorreden ondanks ons jarenlange wangedrag. Hoe lijm je dan zo’n gebroken en verwaarloosde relatie? Met tucht en regels. Om te beginnen stel ik voor dat we ons per direct gaan houden aan het ‘Nieuw Protocol voor Bus Studenten, een manifest voor wederzijds respect'(afgekort door NPBS), wat nu volgt. Zeven eenvoudige stappen voor een succesvolle en haatloze busrit:

1. Geduld speelt een sleutelrol in de relatie met de buschauffeur. Gun hem de tijd om voor je ogen zijn krantje te lezen en schijnbaar eindeloos te praten met zijn collega’s terwijl je wacht op een overvol perron. Bedenk dat je prioriteit niet is om op tijd college te komen, maar ‘op goede voet te komen staan bij de chauffeur’. Vul de tijd met gedachten over hoe je de chaffeur met respect zal begroeten.

2. De buschauffeur heeft sowieso geen makkelijk leven: lange dagen, bijna geen opslag, studenten met te veel zelfvertrouwen. Dus groet hem in de morgen met een ,,Môgge, hoe is’t?” Dit kan, als je je aan alle zeven regels houdt, in de loop der tijd vervangen worden door: ,,Hé, [naam buschauffeur], alles goed … vrouw en kinderen ook … mooi!!”. Vertoon vervolgens enthousiast de OV-kaart en een brede glimlach.

3. De buschauffeur houdt van een goed grapje. Jij ook. In geval van een vermoedelijk mopje: reageer altijd coulant en presenteer een lichte grijns.

4. Laat je bij het instappen niet gek maken als de chauffeur bij een druk perron de achterdeuren ‘vergeet’ open te doen. Ook niet bij bus 129. Bestuurders van lijn 129, ook wel bekend als ’the elder statesmen’, hebben een hoger aanzien binnen het Connexxion Imperium omdat zij interregionaal rijden.

5. Loop zo ver mogelijk naar achteren door, wees niet selectief met zitplaatsen en neem zo min mogelijk ruimte in. Studenten die metgrote reistassen van of naar huis gaan moeten op hun tellen passen. Het doet de buschauffeur pijn om te zien dat jullie al het huis uit zijn en zijn kinderen niet.

6. De buschauffeur houdt van muziek. Jij ook. Mobiel bellen in de bus is dus gevaarlijk. Het zou de frequentie van Radio 10 Gold kunnen verstoren.

7. Bij het verlaten van de bus: wenk nog even goedkeurend terug naar de chauffeur, ten teken van zijn (dit zal in de toekomst blijken) plezierige rijstijl.