‘Pretentieuze gewone jongen’

Vriendinnen Alice Beurze en Marloes Bakker zagen samen met Karin Bloemen in Theater Zuidplein de premiére van ‘Gluur’. Deze nieuwe show van cabaretier Richard Groenendijk ging met enige hulp van de diva van start. Vlekkeloos?

,,In het programma hebben ze het over zijn gouden strot. Maar zijn stembereik is juist heel erg beperkt. Groenendijk heeft het afgelopen jaar dan ook zangles gehad van Karin Bloemen.

Het was grappig dat ik niet wist waar wij heen zouden gaan. Maar toen hij op het toneel stond dacht ik, hé die ken ik. Hij presenteerde dit jaar namelijk Camaretten, en toen vond ik hem eigenlijk de minst grappige van de avond. We gaan trouwens helemaal niet vaak naar cabaret, dus wel toevallig dat ik Groenendijk al ken. Alle sterke grappen van vanavond had hij toen ook. Nogal déjà vu. Alleen zijn Karin Bloemen-imitatie heb ik niet meer gezien.

Karin Bloemen wel, zij kwam na de pauze ook als allerlaatste de zaal in. Had natuurlijk de beste plek, middenvoor het podium. Dus moesten alle oude mensjes om haar heen opstaan. Hoe zij naar haar plaats manoeuvreerde was een show op zich.

Voor de pauze stond Groenendijks microfoon nogal zacht. En door zijn zwakke stem werd hij eigenlijk volledig overstemd door de veel beter zingende pianist. Bloemen ging in de pauze even met de techniek praten en daarna was het veel beter.

Eigenlijk is Groenendijk de mannelijke Karin Bloemen. Je herkent haar in zijn typetjes, hij heeft dezelfde zelfspot en is ook dikkig. Lijkt ook een beetje op Gordon. Op de poster ziet hij er beter uit, volgens mij is hij wat aangekomen sinds die tijd.

Alles bij elkaar maakt hij geen grote indruk. Grappen maken over andere mensen werkt wel, maar is makkelijk. Juist zijn fictieve typetjes waren het beste. Een Rotterdamse patser die deed of hij homo was om vrouwen in bed te praten. En de ster die hij speelt, in glitterpak. Heel leuk.

Vlak naast ons zat een soort stoned omaatje. Was misschien zijn moeder. Maar die blééf maar lachen. Ook toen de zaal al vijf minuten stil was. Iedereen vond het wel grappig, alleen twee andere oude vrouwtjes spraken er schande over.

Groenendijk heeft persoonlijkheid. Een pretentieuze gewone jongen. Hij staat er echt, je wordt gedwongen naar hem te kijken. Hij slaagt er ook in om je te raken. Maar het is allemaal niet schokkend.

Misschien is het juist wel prettig dat dit een nogal klassieke vorm van cabaret is. We zitten niet te wachten op al dat bij-de-tijdse jonge talent met Spice Girl-grappen. Dit kun je over tien jaar nog opvoeren. Of je het dan moet gaan bekijken? We hebben zeker een leuke avond gehad, maar ik zal mijn vrienden niet naar Richard Groenendijk sturen.”

,

Vriendinnen Alice Beurze en Marloes Bakker zagen samen met Karin Bloemen in Theater Zuidplein de premiére van ‘Gluur’. Deze nieuwe show van cabaretier Richard Groenendijk ging met enige hulp van de diva van start. Vlekkeloos?

,,In het programma hebben ze het over zijn gouden strot. Maar zijn stembereik is juist heel erg beperkt. Groenendijk heeft het afgelopen jaar dan ook zangles gehad van Karin Bloemen.

Het was grappig dat ik niet wist waar wij heen zouden gaan. Maar toen hij op het toneel stond dacht ik, hé die ken ik. Hij presenteerde dit jaar namelijk Camaretten, en toen vond ik hem eigenlijk de minst grappige van de avond. We gaan trouwens helemaal niet vaak naar cabaret, dus wel toevallig dat ik Groenendijk al ken. Alle sterke grappen van vanavond had hij toen ook. Nogal déjà vu. Alleen zijn Karin Bloemen-imitatie heb ik niet meer gezien.

Karin Bloemen wel, zij kwam na de pauze ook als allerlaatste de zaal in. Had natuurlijk de beste plek, middenvoor het podium. Dus moesten alle oude mensjes om haar heen opstaan. Hoe zij naar haar plaats manoeuvreerde was een show op zich.

Voor de pauze stond Groenendijks microfoon nogal zacht. En door zijn zwakke stem werd hij eigenlijk volledig overstemd door de veel beter zingende pianist. Bloemen ging in de pauze even met de techniek praten en daarna was het veel beter.

Eigenlijk is Groenendijk de mannelijke Karin Bloemen. Je herkent haar in zijn typetjes, hij heeft dezelfde zelfspot en is ook dikkig. Lijkt ook een beetje op Gordon. Op de poster ziet hij er beter uit, volgens mij is hij wat aangekomen sinds die tijd.

Alles bij elkaar maakt hij geen grote indruk. Grappen maken over andere mensen werkt wel, maar is makkelijk. Juist zijn fictieve typetjes waren het beste. Een Rotterdamse patser die deed of hij homo was om vrouwen in bed te praten. En de ster die hij speelt, in glitterpak. Heel leuk.

Vlak naast ons zat een soort stoned omaatje. Was misschien zijn moeder. Maar die blééf maar lachen. Ook toen de zaal al vijf minuten stil was. Iedereen vond het wel grappig, alleen twee andere oude vrouwtjes spraken er schande over.

Groenendijk heeft persoonlijkheid. Een pretentieuze gewone jongen. Hij staat er echt, je wordt gedwongen naar hem te kijken. Hij slaagt er ook in om je te raken. Maar het is allemaal niet schokkend.

Misschien is het juist wel prettig dat dit een nogal klassieke vorm van cabaret is. We zitten niet te wachten op al dat bij-de-tijdse jonge talent met Spice Girl-grappen. Dit kun je over tien jaar nog opvoeren. Of je het dan moet gaan bekijken? We hebben zeker een leuke avond gehad, maar ik zal mijn vrienden niet naar Richard Groenendijk sturen.”