Een sonnet door Jeroen Manders naar aanleiding van het afstuderen van Morteza Haghayegh op 31 augustus 2015.
(Foto: http://www.delfispace.nl/delffi)
Twee satellieten vliegen in formatie
twee stipjes in het eindeloze zwart
In beiden klopt een elektronisch hart
dat leeft van zonnekracht en informatie
Net als twee zwemsters in’t olympisch bad
proberen zij perfect synchroon te blijven
niet te tuimelen of af te drijven
maar goed te weten waar en hoe en wat.
Twee zwemsters in het stille zwart, een tweeling,
die fluistert in elkaars geheime taal
giechelende smiespelende zusjes:
In formatie informatiedeling.
En spoort één van die twee niet helemaal
dan corrigeert zij met geblazen kusjes.
De geblazen kusjes slaan op de manier waarop satelieten, en zeker zulke kleine zoals deze, doorgaans navigeren in de ruimte, met kleine pufjes van meestal waterdamp. (deze satelieten zijn ongeveer even groot als een melkpak) Het afstuderen van Morteza ging vooral over een systeem van communiceren tussen twee van zulke satelieten om in formatie te kunnen vliegen. In hun eigen geheimtaal, als het ware. Omdat het soms teveel tijd kost om informatie naar de aarde en weer terug te laten komen, corrigeren zij elkaar. Het tuimelen en afdrijven komt min-of-meer letterlijk in zijn tekst voor.
Bauke Steenhuisen (universiteit docent bij de faculteit TBM) en Jeroen Manders (zanger, acteur, tekstschrijver, componist en voormalig IO student) verdichtten tussen december 2014 en maart 2017 42 keer een Delftse afstudeerscriptie of proefschrift tot een sonnet. Illustraties waren van Ella Nitters.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.