[Poetic Engineering]: Kluister

Twee satellieten vliegen in formatie

twee stipjes in het eindeloze zwart

In beiden klopt een elektronisch hart

dat leeft van zonnekracht en informatie

Net als twee zwemsters in’t olympisch bad

proberen zij perfect synchroon te blijven

niet te tuimelen of af te drijven

maar goed te weten waar en hoe en wat.

Twee zwemsters in het stille zwart, een tweeling,

die fluistert in elkaars geheime taal

giechelende smiespelende zusjes:

In formatie informatiedeling.

En spoort één van die twee niet helemaal

dan corrigeert zij met geblazen kusjes.

De geblazen kusjes slaan op de manier waarop satelieten, en zeker zulke kleine zoals deze, doorgaans navigeren in de ruimte, met kleine pufjes van meestal waterdamp. (deze satelieten zijn ongeveer even groot als een melkpak) Het afstuderen van Morteza ging vooral over een systeem van communiceren tussen twee van zulke satelieten om in formatie te kunnen vliegen. In hun eigen geheimtaal, als het ware. Omdat het soms teveel tijd kost om informatie naar de aarde en weer terug te laten komen, corrigeren zij elkaar. Het tuimelen en afdrijven komt min-of-meer letterlijk in zijn tekst voor.

Bauke Steenhuisen (universiteit docent bij de faculteit TBM) en Jeroen Manders (zanger, acteur, tekstschrijver, componist en voormalig IO student) verdichtten tussen december 2014 en maart 2017 42 keer een Delftse afstudeerscriptie of proefschrift tot een sonnet. Illustraties waren van Ella Nitters.

 

Poetic Engineering / Poetic Engineering