Paars poldergedoogbeleid

br />
Ingeklemd tussen vier TU-hoogleraren, een kamerlid, twee architecten en een gespreksopperhoofd van de Volkskrant heeft de aanwezige projectleider van de Nota geen gemakkelijke middag. Doctorandus André Verbaan krijgt reacties naar zijn hoofd geslingerd als ‘opnieuw doen’, ‘nog niet klaar’, ‘onvoldoende’ en ‘mooie tekeningen, zwakke inhoud’.

Hoogtepunt in iedere Nota vormen heldhaftige pogingen het Groene Hart open te houden. De Eerste Nota uit 1960 gaf de drassige, prikkeldraadloze polder haar naam. De Tweede stippelde het gebied vol snelwegen en groeikernen en tijdens de Derde en Vierde groeide het aantal huizen in het Hart sneller dan waar ook in Nederland. ‘Rode contouren’ rond bestaande bebouwing moeten vanaf nu verdere uitbreidingswoede beteugelen. Binnen ‘groene contouren’ mag slechts bij uitzondering worden gebouwd.

,,Wanneer je weiland toevallig verkeerd ligt, wordt je grond ineens minder waard. Ik roep gemeenten op: verzin een list en bouw iets buiten de rode lijnen.” Hugo Priemus, hoogleraar volkshuisvesting, ziet de rechtzaken al voor zich ,,De spelregels zijn zo onduidelijk, dat houdt nooit stand.” De kritiek op de contouren blijkt TU-breed. Ook bestuurskundige Hennes de Ridder wil Verbaan wel voorspellen wat er straks met zijn contouren gebeurt. ,,Paars poldergedoogbeleid! Zo van: het mag niet, maar vooruit Klaas, omdat jij het bent.”

Rest nog het ‘rondje Randstad’: het vervoersconcept. Na trekvaart, postkoets, trein en auto hoog tijd voor iets nieuws, vinden de TU’ers unaniem ,,In de spits stapt slechts zeven procent in de trein”, beweert De Ridder. ,,En als het onweert kan het helemaal niet.” Maar… ,,Als kind hoorde ik al verhalen over magneettreinen,” herinnert landschapsarchitect Dirk Sijmons zich. ,,Ik wed om een gezinsfles cola dat die trein er nog lang niet komt. Hoeft van mij ook niet, zo’n groot en zwaar machoproject.”

De Vierde Nota werd nog voor de inkt kon drogen vervangen door de Vierde Nota Extra (Vinex). Als het aan de hoogleraren Dirk Frieling en Frank Sanders ligt, wordt ook de Vijfde aangevuld: ,,We maken er een moduleboek van en dan gaan studenten bouwkunde en civiele techniek ermee aan de slag.” Op naar de Vijfnex.

Groene Hart. Groeikern. Vinexwijk. Elke regeringsnota over ruimtelijke ordening verrijkt de Nederlandse taal weer met nieuwe pareltjes. Tijdens een debat bij Bouwkunde bleek vorige week welk ambtelijk jargon de kraakverse Vijfde Nota introduceert.

Ingeklemd tussen vier TU-hoogleraren, een kamerlid, twee architecten en een gespreksopperhoofd van de Volkskrant heeft de aanwezige projectleider van de Nota geen gemakkelijke middag. Doctorandus André Verbaan krijgt reacties naar zijn hoofd geslingerd als ‘opnieuw doen’, ‘nog niet klaar’, ‘onvoldoende’ en ‘mooie tekeningen, zwakke inhoud’.

Hoogtepunt in iedere Nota vormen heldhaftige pogingen het Groene Hart open te houden. De Eerste Nota uit 1960 gaf de drassige, prikkeldraadloze polder haar naam. De Tweede stippelde het gebied vol snelwegen en groeikernen en tijdens de Derde en Vierde groeide het aantal huizen in het Hart sneller dan waar ook in Nederland. ‘Rode contouren’ rond bestaande bebouwing moeten vanaf nu verdere uitbreidingswoede beteugelen. Binnen ‘groene contouren’ mag slechts bij uitzondering worden gebouwd.

,,Wanneer je weiland toevallig verkeerd ligt, wordt je grond ineens minder waard. Ik roep gemeenten op: verzin een list en bouw iets buiten de rode lijnen.” Hugo Priemus, hoogleraar volkshuisvesting, ziet de rechtzaken al voor zich ,,De spelregels zijn zo onduidelijk, dat houdt nooit stand.” De kritiek op de contouren blijkt TU-breed. Ook bestuurskundige Hennes de Ridder wil Verbaan wel voorspellen wat er straks met zijn contouren gebeurt. ,,Paars poldergedoogbeleid! Zo van: het mag niet, maar vooruit Klaas, omdat jij het bent.”

Rest nog het ‘rondje Randstad’: het vervoersconcept. Na trekvaart, postkoets, trein en auto hoog tijd voor iets nieuws, vinden de TU’ers unaniem ,,In de spits stapt slechts zeven procent in de trein”, beweert De Ridder. ,,En als het onweert kan het helemaal niet.” Maar… ,,Als kind hoorde ik al verhalen over magneettreinen,” herinnert landschapsarchitect Dirk Sijmons zich. ,,Ik wed om een gezinsfles cola dat die trein er nog lang niet komt. Hoeft van mij ook niet, zo’n groot en zwaar machoproject.”

De Vierde Nota werd nog voor de inkt kon drogen vervangen door de Vierde Nota Extra (Vinex). Als het aan de hoogleraren Dirk Frieling en Frank Sanders ligt, wordt ook de Vijfde aangevuld: ,,We maken er een moduleboek van en dan gaan studenten bouwkunde en civiele techniek ermee aan de slag.” Op naar de Vijfnex.