Onzekerheid wordt zekerheid

Hoe verdeelt de TU Delft het geld dat zij krijgt vanuit het ministerie van wOCW in Den Haag binnen onze universiteit? Daartoe hanteert de universiteit een uitgebreid verdeelmodel.
In het verleden maakte een faculteit een begroting op basis van de te maken kosten. Dit leidde ertoe dat faculteiten over elkaar rolden om aan te tonen dat hun kosten echt hoger waren dan die van een andere faculteit. Daarom wordt na 2000 het geld toegewezen op basis van prestaties. Het levert een groep geld op als de wetenschappers publicaties produceren. Ook de instroom van studenten, het uitgeven van diploma’s en het realiseren van promoties worden beloond.
 

Geldstromen
De eerste geldstroom (die van het ministerie) is de laatste jaren niet voldoende meer om ons allemaal aan het werk te houden en de kwaliteit te leveren die van ons als TU Delft verwacht wordt. Daarnaast brengt het ministerie geld onder bij instanties als NWO en haar dochterstichtingen STW, FOM en de KNAW. Door onderzoeksvoorstellen te schrijven, moeten universiteiten proberen een deel van dat geld te bemachtigen: dit is de tweede geldstroom, onder andere in de vorm van Veni-, Vidi- en Vici-subsidies.
Er is ook een derde geldstroom, afkomstig van bedrijven, instanties als Senternovem en de Europese Unie. De industrie stopt minder geld in hun eigen onderzoeksafdelingen en haalt haar kennis bij de universiteit. Een mooie manier van samenwerken.

Op deze projecten worden promovendi en postdocs aangesteld. Zij leveren ook voor de afdelingen geld op, door publicaties en proefschriften te schrijven. Deze leveren zogenaamde BTA-punten op. Hierbij geldt: hoe prestigieuzer het tijdschrift waarin wordt gepubliceerd, des te meer punten. Projecten in de tweede en derde geldstroom leveren ook aanzien en illustreren het maatschappelijk nut van de TU Delft.

Door deze methodiek van verdelen weet je als afdeling waar je aan toe bent en heb je het idee dat je hier zelf op kunt sturen.
Het cvb heeft laten weten in 2011 geen BTA-punten meer mee te rekenen bij de verdeling van het geld over de faculteiten. Omdat een BTA-punt geld waard is, word je niet meer beloond voor beter presteren. Door het bevriezen van het allocatiemodel is er onzekerheid binnen de gelederen. Je krijgt hetzelfde bedrag als vorig jaar, maar: de kosten stijgen. Je weet dus zeker dat er niet genoeg geld binnenkomt. Er worden en zijn veel projecten binnengehaald. Maar er is een eind aan de inspanning die de staf, zowel wetenschappelijk als ondersteunend, kan leveren. Medewerkers hebben hun best gedaan om meer BTA-punten te behalen, maar worden daarvoor niet beloond.
Conclusie: met het bevriezen van het allocatiemodel zijn de incentives om te publiceren en meer promoties te verwezenlijken e.d. weggehaald. Hiermee lijken wij meer in de richting te gaan van een systeem op basis van vraagbegroting in plaats van de huidige outputfinanciering.

Het cvb worstelt, samen met de decanen en directeuren over de komende herijking. Herijking staat voor synergie en samenwerking. Het zal ons allemaal raken: er is niet genoeg geld om alle personeelsleden aan het werk te houden. Een logisch gevolg zal zijn: reorganisatie. Transparantie in het verdelen van middelen is hierbij een vereiste.
Allocatiemodel, BTA-punten. Wat wordt hiermee bedoeld? Als het goed is ligt het laatste OR-Signaal Nu op uw koffietafel, met daarin een open brief aan het college van bestuur (cvb). Hierin staan veel argumenten en overpeinzingen waarom dit geen goed beleid is. Ook u kunt uw mening geven op onze weblog: or.weblog.tudelft.nl .

Dineke Heersma,voorzitter ondernemingsraad

De or bespreekt dit soort zaken in haar vergaderingen. Deze kunt u bijwonen. Er is spreekrecht voor toehoorders.